تعقیبات: تفاوت میان نسخه‌ها

تعقیب در لغت، به‌معنای دنبال کردن، از پی چیزی رفتن یا دنبال امری یا کسی را گرفتن است.<ref>لغت‌نامه دهخدا، فرهنگ لغت عمید، فرهنگ فارسی معین.</ref> و در اصطلاح فقهی، مجموعه‌ای از اعمال [[مستحب]] است که پس از [[عبادات]] انجام می‌گیرد. همچنین به‌معنای اوراد و دعاهایی است که بعد از نماز خوانده می‌شود.<ref>لغت‌نامه دهخدا، فرهنگ لغت عمید، فرهنگ فارسی معین.</ref> [[فرهنگ فقه (کتاب)|فرهنگ فقه]]  تعقیب را در اصطلاح اشتغال به ذكر، [[دعا]] و [[قرآن]] پس از نماز تعریف کرده است.<ref>موسسه دايرة المعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ج۲، ص۵۳۸.

تعبیر تعقیبات، در اخباری از زبان [[امام صادق(ع)]] به کار رفته<ref>کلینی، الکافی،۱۴۰۷ق، ج۳، ص۳۴۱؛ ابن بابویه، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج ۱، ص۳۲۹.</ref> و در قرن‌های متمادی همواره رایج بوده است.