پرش به محتوا

محمد بن قولویه: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۳۴: خط ۳۴:


==زندگی‌نامه==
==زندگی‌نامه==
کنیه او را ابوجعفر و ابوالقاسم نوشته‌اند.<ref>مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ۱۳۶۹ش، ج۸، ص۱۶۲.</ref> القابی که برای او در کتب رجالی ذکر شده «جمال»،<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۳۷۲ش، ج۱۸، ص۱۷۵.</ref> «مملة»<ref>آقا بزرگ تهرانی، طبقات، اسماعیلیان، ج۱، ص۱۹۸؛ شوشتری، قاموس الرجال، ۱۴۱۹ق، ج۹، ص۵۲۹.</ref> و «مسلمة»<ref>نجاشی، رجال النجاشی، مؤسسة النشر الإسلامی، ج۱، ص۱۲۳.</ref> است که البته بنابر نظر برخی از رجالیان، لقب مملة مربوط به راوی دیگری با نام محمّد بن جعفر بن محمّد بن مسرور است؛<ref>شوشتری، قاموس الرجال، ۱۴۱۹ق، ج۹، ص۵۲۹.</ref> هرچند برخی لقب مملة را صحیح‌تر می‌دانند.<ref>آقا بزرگ تهرانی، طبقات، اسماعیلیان، ج۱، ص۱۹۸.</ref>{{یاد|[[سید جواد شبیری]] رجال شناسی براین باور است که گاهی افرادی که اسمشان اسامی فارسی بوده، وقتی در محیط عربی می آمدند برای خود اسم عربی هم انتخاب می کردند. براین اساس به باور وی جعفر بن محمد بن مسرور (استاد [[شیخ صدوق]]) با جعفر بن محمد بن قولویه (صاحب کامل الزیارات)  یکی هستند و احتمال این است که قولویه یک واژه فارسی و مسرور ترجمه عربی آن باشد، قولویه یعنی شادمان و مسرور. <ref>http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=2918</ref>}}
کنیه او را ابوجعفر و ابوالقاسم نوشته‌اند.<ref>مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ۱۳۶۹ش، ج۸، ص۱۶۲.</ref> القابی که برای او در کتب رجالی ذکر شده «جمال»،<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۳۷۲ش، ج۱۸، ص۱۷۵.</ref> «مملة»<ref>آقا بزرگ تهرانی، طبقات، اسماعیلیان، ج۱، ص۱۹۸؛ شوشتری، قاموس الرجال، ۱۴۱۹ق، ج۹، ص۵۲۹.</ref> و «مسلمة»<ref>نجاشی، رجال النجاشی، مؤسسة النشر الإسلامی، ج۱، ص۱۲۳.</ref> است که البته بنابر نظر برخی از رجالیان، لقب مملة مربوط به راوی دیگری با نام محمّد بن جعفر بن محمّد بن مسرور است؛<ref>شوشتری، قاموس الرجال، ۱۴۱۹ق، ج۹، ص۵۲۹.</ref> هرچند برخی لقب مملة را صحیح‌تر می‌دانند.<ref>آقا بزرگ تهرانی، طبقات، اسماعیلیان، ج۱، ص۱۹۸.</ref>{{یاد|[[سید جواد شبیری]] رجال شناس شیعه براین باور است که گاهی افرادی که اسمشان اسامی فارسی بوده، وقتی در محیط عربی می آمدند برای خود اسم عربی هم انتخاب می کردند. براین اساس به باور وی جعفر بن محمد بن مسرور (استاد [[شیخ صدوق]]) با جعفر بن محمد بن قولویه (صاحب [[کامل الزیارات (کتاب)|کامل الزیارات]])  یکی هستند و احتمال این است که قولویه یک واژه فارسی و مسرور ترجمه عربی آن باشد، قولویه یعنی شادمان و مسرور. <ref>http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=2918</ref>}}


درباره زمان تولد محمد بن قولویه و جزییات زندگی وی اطلاعات چندانی در دست نیست. با توجه به اینکه زمان وفات او را سال ۲۹۹ یا ۳۰۱ق نوشته‌اند،<ref>مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ۱۳۶۹ش، ج۸، ص۱۶۲.</ref> احتمالاً ولادت او مربوط به اوایل قرن سوم است. اما از آنجایی که برخی منابع او را '''قمی''' خطاب کرده اند،<ref>كشى، اختيار معرفة الرجال، ۱۴۰۴ق٬ ج۱، ص۳۲۳</ref> می توان دریافت که مدت زیادی در قم سکونت داشته است. نوشته‌اند که او برای طلب حدیث مسافرت‌های زیادی کرده و با جمعی از بزرگان [[اهل سنت]] ملاقات کرد و بسیاری از احادیث ایشان را استماع نمود. وی در [[قم]] وفات نمود و در نزدیکی بقعه [[علی بن بابویه]] پدر [[شیخ صدوق]] دفن گردید.<ref>مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ۱۳۶۹ش، ج۸، ص۱۶۳.</ref> پیکر او را در کنار راوی هم عصرش، [[علی بن ابراهیم قمی]]، در [[قبرستان شیخان قم]] دفن کردند.{{مدرک}}
درباره زمان تولد محمد بن قولویه و جزییات زندگی وی اطلاعات چندانی در دست نیست. با توجه به اینکه زمان وفات او را سال ۲۹۹ یا ۳۰۱ق نوشته‌اند،<ref>مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ۱۳۶۹ش، ج۸، ص۱۶۲.</ref> احتمالاً ولادت او مربوط به اوایل قرن سوم است. اما از آنجایی که برخی منابع او را '''قمی''' خطاب کرده اند،<ref>كشى، اختيار معرفة الرجال، ۱۴۰۴ق٬ ج۱، ص۳۲۳</ref> می توان دریافت که مدت زیادی در قم سکونت داشته است. نوشته‌اند که او برای طلب حدیث مسافرت‌های زیادی کرده و با جمعی از بزرگان [[اهل سنت]] ملاقات کرد و بسیاری از احادیث ایشان را استماع نمود. وی در [[قم]] وفات نمود و در نزدیکی بقعه [[علی بن بابویه]] پدر [[شیخ صدوق]] دفن گردید.<ref>مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ۱۳۶۹ش، ج۸، ص۱۶۳.</ref> پیکر او را در کنار راوی هم عصرش، [[علی بن ابراهیم قمی]]، در [[قبرستان شیخان قم]] دفن کردند.{{مدرک}}
۱۷٬۴۴۳

ویرایش