Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۴۷۰
ویرایش
خلود: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←جایگاه و اهمیت بحث خلود
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
==جایگاه و اهمیت بحث خلود== | ==جایگاه و اهمیت بحث خلود== | ||
خلود به معنای جاودانه شدن، همیشه ماندن و بقای طولانی است.<ref>بیهقی، تاج المصادر، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۱۳؛ زبیدی، تاج العروس،۱۴۱۴ق، ج۸، ص۶۱. </ref> و همچنین خلود به معنای فاسد نشدن و باقی ماندن در حالتی است که دارد.<ref>راغب اصفهانی، المفردات، بی‌تا، ذیل «خلده».</ref> جاودانگی زندگی آدمی بعد از مرگ، جزو آموزه‌های دین اسلام و بسیاری از ادیان دیگر از جمله [[یهودیت]] و [[مسیحیت]] است.<ref> | خلود به معنای جاودانه شدن، همیشه ماندن و بقای طولانی است.<ref>بیهقی، تاج المصادر، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۱۳؛ زبیدی، تاج العروس،۱۴۱۴ق، ج۸، ص۶۱. </ref> و همچنین خلود به معنای فاسد نشدن و باقی ماندن در حالتی است که دارد.<ref>راغب اصفهانی، المفردات، بی‌تا، ذیل «خلده».</ref> جاودانگی زندگی آدمی بعد از مرگ، جزو آموزه‌های دین اسلام و بسیاری از ادیان دیگر از جمله [[یهودیت]] و [[مسیحیت]] است.<ref>بلانیان و دهقانی محمودآبادی، «خلود در عذاب»، ص۱۷۷. </ref> | ||
به گزارش [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]] متأله و مفسر شیعی، علمای اسلام اعم از شیعه و سنی همه خلود را قبول دارند و برخی حتی آن را [[ضروری دین]] می‌دانند.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۸ش، ج۸، ص۳۸۶.</ref> هم‌او می‌گوید [[ادله اربعه|دلایل چهارگانه دینی]] یعنی قرآن، حدیث، عقل و اجماع بر خلود دلالت دارد.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۸ش، ج۸، ص۳۸۹.</ref> اقلیتی مثل جهم بن صفوان و برخی از پیروان وی چون قائل به فنای جهنم و بهشت بوده‌اند، به خلود اعتقاد نداشته‌اند.<ref>اشعری،اشعری، ۱۴۰۰، ص۴۷۴؛ بغدادی، همانجاها</ref> | به گزارش [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]] متأله و مفسر شیعی، علمای اسلام اعم از شیعه و سنی همه خلود را قبول دارند و برخی حتی آن را [[ضروری دین]] می‌دانند.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۸ش، ج۸، ص۳۸۶.</ref> هم‌او می‌گوید [[ادله اربعه|دلایل چهارگانه دینی]] یعنی قرآن، حدیث، عقل و اجماع بر خلود دلالت دارد.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۸ش، ج۸، ص۳۸۹.</ref> اقلیتی مثل جهم بن صفوان و برخی از پیروان وی چون قائل به فنای جهنم و بهشت بوده‌اند، به خلود اعتقاد نداشته‌اند.<ref>اشعری،اشعری، ۱۴۰۰، ص۴۷۴؛ بغدادی، همانجاها</ref> | ||