سخن‌چینی: تفاوت میان نسخه‌ها

در برخی موارد سخن‌چینی جایز است؛ از جمله سخن‌چینی میان نیروهای دشمن به منظور ایجاد اختلاف‌ بین آنان.<ref>نجفی، جواهرالکلام، داراحیاء التراث العربی، ج۲۲، ص۷۳.</ref>[[شهید ثانی]] در [[کشف الریبة عن احکام الغیبة]] تصریح دارد که هر چه انسان از مردمان مشاهده می کند نباید در باره اش سخنی بگوید مگر این که در نقل آن فایده ای برای مسلمانی و یا دور ساختن او از معصیتی باشد.<ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۷۵، ص۲۶۹.

</ref>{{یاد|بل كل ما رآه الانسان من أحوال الناس فينبغي أن يسكت عنه الا ما في حكايته فائدة لمسلم أو دفع لمعصيته}}[[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصاری]] هم تصریح کرده که اگر در موردی مصالح نمّامی و سخن چینی بیشتر و قوی‌تر از مفسده افشای اسرار بود این کار [[مباح]] می‌شود. <ref>انصاری، المکاسب المحرمه، الناشر : تراث الشيخ الأعظم، ج۲، ص۶۵.</ref>