فتوحات مسلمانان: تفاوت میان نسخه‌ها

فتوحات به معنای گشودن سرزمین‌های غیر اسلامی با هدف نشر اسلام در خارج از شبه‌جزیره عربی است. به نحوی که پس از فتح، تحت سلطه حاکمیت مسلمانان قرار گیرد. با این تعریف بازه زمانی این فتوحات از [[سال ۱۳ هجری قمری]] در دروه خلیفه اول تا [[خلافت عثمانی|دوره عثمانی]] ادامه می‌یابد. و منظور از فتوحات اولیه فتوح دوره [[خلفای سه‌گانه|سه خلیفه نخست]]، مخصوصا دوره شیخین (ابوبکر و عمر) است.<ref>محمودپور، «توان نظامی اعراب مسلمان در فتوح اولیه»، ص۱۶۸.</ref> این فتوحات تا پایان قرن اول هجری همه سرزمین‌های بین جبل الطارق تا رودهای سند و سیحون را در بر گرفت.<ref>رحمتی و آقاجری، «جایگاه تفلیس در قلمرو اسلامی»، ص۲۲۲.</ref> و در ادامه در دوران امویان و عباسیان به گشوده‌شدن روم غربی منجر شد.<ref>حسن‌بگی و مهدوی‌فر، «واکاوی دیدگاه اهل بیت (ع) به فتوحات»، ص۵۱.</ref>  

فتوحات از مهم‌ترین رویدادهای تاریخ حکومت خلفای نخستین اسلامی است.<ref>حسن‌بیگی و دیگران، «بررسی نقش رویدادها بر پدیداری حدیث»، ص۱۲۰.</ref> و به گفته [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] برخی مفسران وعده پیروزی نزدیک در [[آیه ۱۳ سوره صف]] را بر فتوحات تطبیق کرده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۴، ص۹۱.</ref> فتوحات از رویدادهای مهمی هستند که بر حیات مادی و معنوی مسلمانان تأثیرات مهمی نهاده است.<ref>حسن‌بیگی و دیگران، «بررسی نقش رویدادها بر پدیداری حدیث»، ص۱۱۹.</ref> کسانی آن فتوحات را زمینه‌ساز گسترش شعار توحید دانسته و در نقطه مقابل، برخی به خاطر فجایع رخ‌داده در این جنگ‌ها این جنگ‌ها را قابل نقد دانسته‌اند.<ref>حسن‌بیگی و دیگران، «بررسی نقش رویدادها بر پدیداری حدیث»، ص۱۲۰.</ref>