عمرو بن عاص سهمی: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از [[هجرت به حبشه|مهاجرت عده‌ای از مسلمانان به حبشه]]، قریش به تکاپو افتاده و از آنجا که با حبشیان رابطه بازرگانی داشتند و میانشان دوستی بود،<ref>ابن‌خلدون، العبر التاریخ، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۳۹۵.</ref> عمرو بن عاص و [[عبدالله بن ابی ربیعه]] را با هدایایی نزد [[نجاشی (پادشاه حبشه)|نجاشی]] پادشاه [[حبشه]] فرستادند.<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۳۷۵ش، ج۳، ص۸۷۸.</ref> عمروعاص پناهندگان را برده‌هایی نادان معرفی کرد که از دین خود بیرون شده‌اند. نجاشی بر آن شد تا علت را از خود مهاجرین جویا شود، لذا بزرگان دینی کشورش را جمع کرد و با حضور آنان، علت مهاجرت را از مسلمانان پرسید. پس از آن که [[جعفر بن ابی‌طالب|جعفر بن ابی طالب]] به سؤالات نجاشی پاسخ داد و [[آیه|آیات]]ی از [[قرآن]] را تلاوت کرد نجاشی و آطرافیانش سخت گریستند،  پس از نجاشی به مشرکان گفت: بروید، به خدا [[سوگند]] که هرگز ایشان را نزد شما نخواهم فرستاد و آن دو با سرافکندگی بازگشتند.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، الناشر: دار المعرفة‌، ج۱، ص۳۳۴-۳۳۷؛ مقدسی، آفرینش و تاریخ، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۶۵۵.</ref>