ابابیل: تفاوت میان نسخه‌ها

هنگامی‌که سپاهیان ابرهه خواستند [[کعبه]] را تخریب کنند، پرندگانی ظاهر شدند که سنگریزه‌هایی با خود داشتند؛ [[قرآن]] از این سنگ‌ریزه‌ها به [[سجیل|سِجّیل]] تعبیر کرده است.<ref>سوره فیل، آیه ۴.</ref> گفته شده این پرندگان از دریا برخاسته بودند<ref> مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۳۳۷؛ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۳۰، ص۱۹۳.</ref> و بنا بر [[روایات]] هر کدام از آنها یک سنگ با منقار و دو سنگ با چنگال‌های خود حمل می‌کرد<ref> کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۸۴؛ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۳۰، ص۱۹۳.</ref> که بر هر یک نام یکی از اصحاب فیل نوشته شده بود.<ref> ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۲۰، ص۴۱۰.</ref> آنها هر سنگی را که می‌انداختند، به هدف می‌خورد و بدن یکی از اصحاب فیل را سوراخ می‌کرد و از طرف دیگر آن بیرون می‌آمد.<ref> طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۹ق، ج۵، ص۵۴۲؛‌ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۲۰، ص۴۱۰.</ref> بنا بر نقلی که طبری آورده، سنگ‌ها به هر کس که اصابت می‌کرد، موجب می‌شد تا بدن او به خارش افتد. او همچنین گفته نخستین‌بار در همان سال آبله و حصبه در عرب پدیدار شد.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۳۰، ص۱۹۳.</ref> با این حال برخی شرق‌شناسان دلیل شکست سپاه ابرهه را بیماری ساری عنوان کرده‌اند.<ref> کارادووو، ۱۹۲۳م، III، ص۳۹۸؛ بلاشر، ۱۹۴۹م، I، ص۱۱۵.</ref> این دیدگاه از سوی برخی پژوهشگران رد شده است.<ref>آذرتاش، ابابیل، ج۲، ص۲۹۸-۲۹۹.</ref>

==ابابیل در ادبیات==

| شاعر = [[خاقانی]]

|که با فیل آن کند طیر ابابیل\\که نکند هیچ غضبان و فلاخن<ref>خاقانی،قصاید،  شماره ۱۵۵؛ سایت گنجورhttps://ganjoor.net/khaghani/divankh/ghasidekh/sh155</ref>}}  

| شاعر = [[مولوی|مولانا]]

|ز عرش تا به ثری ذره ذره گویااند\\که داند آنک به ادراک عرش وار بود

}}  

| شاعر = [[صائب تبریزی]]

| به درگه تو بزرگی نمی رسد به کسی\\که سنگسار ابابیل گشت فیل از تو