وهب بن وهب: تفاوت میان نسخه‌ها

درباره مبارزه او نقل‌هایی وجود دارد و گفته شده در میان نبرد به سمت مادر و همسرش بازگشته و از مادرش می‌پرسد که آیا از او راضی شده است یا نه؟ و در جواب، کشته شدن در راه [[حسین(ع)]] را شرط رضایت مادر می‌یابد.<ref> قمی، نفس المهموم، ۱۳۷۹ش، ص۲۵۸-۲۵۹؛ خوارزمی، مقتل‌الحسین، ج۲،ص ۱۶.</ref> در این بازگشت مکالمات بین وهب و همسرش نیز نقل شده است.<ref>خوارزمی، مقتل‌الحسین، ۱۴۲۳ق، ج۲،ص ۱۶.</ref>

درباره نحوه شهادت وهب نقل‌های مختلفی وجود دارد<ref>مقایسه کنید: صدوق، امالی، ۱۳۷۶ش، ص۱۶۱ و نفس المهموم، ۱۳۷۹ش، ص۲۵۸-۲۵۹ و خوارزمی، مقتل‌الحسین، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص ۱۶.</ref> و با روایات مربوط به شهادت [[عبدالله بن عمیر کلبی]] مخلوط شده است. نقل‌هایی مانند اینکه همسرش نیز به میدان جنگ رفته، لباس او را گرفت و گفت بازنمی‌گردم تا با تو بمیرم و [[امام حسین(ع)]] وی را با وعده پاداش خیر در آخرت به خیمه‌ها باز گرداند<ref> ابن طاووس، لهوف، ۱۳۵۳ش، ص۱۰۶.</ref>{{یاد| مقایسه کنید با این روایت طبری از جنگ عبدالله بن عمیر کلبی: «همسرش ام‌وهب عمودی برداشت و به سوی او رفت. عبدالله می‌خواست او را به سوی خیمه برگرداند ولی او لباس شوهرش را گرفته بود و می‌گفت: تو را رها نمی‌کنم تا همراه تو به شهادت برسم. در این هنگام امام حسین(ع) او را صدا زد و فرمود: خدا از جانب اهل بیت به شما جزای خیر دهد. برگرد (خدا تو را رحمت کند) و نزد زنان بنشین که جنگیدن بر زنان واجب نیست.» (طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۴۳۰.)}} پس او نزد زنان بازگشت. گفته شده وهب دوازده نفر پیاده و نوزده نفر سواره را از [[لشکریان عمر بن سعد|سپاه ابن سعد]] کشته است<ref>قمی، نفس المهموم، ۱۳۷۹ش، ص۲۵۹.</ref> او  [[اسیر]] شد با دستور [[عمر سعد]] گردنش را زدند و سپس سرش را به سمت سپاه امام حسین(ع) پرتاب کردند.<ref> صدوق، امالی، ۱۳۷۶ش، ص۱۶۱؛ خوارزمی، مقتل الحسین، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص ۱۵.</ref>