سلسبیل: تفاوت میان نسخه‌ها

==معنا و کاربرد قرآنی==

سلسبیل در لغت  به معنای نوشيدنى گوارا و خوشمزه كه به راحتى در دهان و گلو جارى و چشیده مى‌شود.<ref>ابن عربی، تفسیر ابن عربی، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۳۷۲، مركز فرهنگ و معارف قرآن، دایره المعارف قرآن كریم‏، ۱۳۸۲ش‏، ج۶، ص۳۸۲ و ۳۸۳؛ابوالفتوح رازی، روض الجنان و روح الجنان، ۱۴۰۸ق، ج‏۲۰، ص۸۵.</ref> این واژه که تنها یک بار در [[قرآن]] آمده به چشمه‌ای در [[بهشت]] گفته شده است. بر اساس آیه ۱۸ [[سوره انسان]] آب این چشمه از شراب بهشتی آمیخته به زنجبیل تشکیل شده است.<ref>سوره انسان، آیه ۱۸.</ref> علاوه بر سوره انسان که به چشمه سلسبیل تصریح شده است در آیه ۵۰ [[سوره الرحمن]] عبارت فِيهِمَا عَيْنَانِ‌ تَجْرِيَانِ‌ (ترجمه: در آنها دو چشمه همیشه جاری است) به دو [[تسنیم|چشمه تسنیم]] و سلسبیل [[تفسیر قرآن|تفسیر]] شده است.<ref>سیوطی، الاتقان‏، ۱۳۸۰ش‏، ج۲، ص۴۵۴؛ابوالفتوح رازی، روض الجنان و روح الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۸، ص۲۷۳.</ref>

اطعام به نیازمندان، خوف از خدا، خوف از روز قیامت، صبر و وفای به نذر  در قرآن از عوامل آشامیدن  ابرار از چشمه سلسبیل دانسته شده‌اند.<ref>مرکز فرهنگ ومعارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۶، ص۲۶۸.</ref>