پرش به محتوا

سوره قصص: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۵۱: خط ۵۱:
===آیه ۵===
===آیه ۵===
{{اصلی|آیه حکومت مستضعفین}}
{{اصلی|آیه حکومت مستضعفین}}
<div style="text-align: center;"><noinclude>
{{قرآن جدید|قصص|۵}} {{قرآن جدید|قصص|۵|نوع=ترجمه|منبع=نه}}
{{عربی|«'''وَنُرِ‌یدُ أَن نَّمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْ‌ضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِ‌ثِینَ'''﴿۵﴾»<br />
 
|ترجمه=و خواستیم بر کسانی که در آن سرزمین فرو دست شده بودند منّت نهیم و آنان را پیشوایان [مردم‌] گردانیم، و ایشان را وارث [زمین‌] کنیم.|اندازه=100%}}
</noinclude>
{{پایان}}
در مباحث [[مهدویت]] از این آیه گفتگو شده است. گفته‌اند: هرچند آیه درباره پیروزی [[بنی‌اسرائیل]] بر فرعونیان سخن می‌گوید؛ ولی بیانگر سنتی الهی است که در طول تاریخ جاری بوده است؛ بنابراین شامل [[قیام امام زمان]] هم می‌شود.<ref>رضایی اصفهانی، آیات مهدویت در قرآن از منظر احادیث تفسیری، ۱۳۸۹ش، ص۱۳۱.</ref>
در مباحث [[مهدویت]] از این آیه گفتگو شده است. گفته‌اند: هرچند آیه درباره پیروزی [[بنی‌اسرائیل]] بر فرعونیان سخن می‌گوید؛ ولی بیانگر سنتی الهی است که در طول تاریخ جاری بوده است؛ بنابراین شامل [[قیام امام زمان]] هم می‌شود.<ref>رضایی اصفهانی، آیات مهدویت در قرآن از منظر احادیث تفسیری، ۱۳۸۹ش، ص۱۳۱.</ref>
به نوشته [[تفسیر نمونه]]، این آیه به همه جوامع، بشارت داده است که حق بر باطل پیروز خواهد شد و مستضعفان به حکومت خواهند رسید.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۶، ص۱۷.</ref> بر طبق [[روایت|روایتی]] از [[امام علی(ع)]]، بشارت آیه، شامل [[اهل بیت(ع)]] نیز می‌شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ۳۷۵.</ref>
به نوشته [[تفسیر نمونه]]، این آیه به همه جوامع، بشارت داده است که حق بر باطل پیروز خواهد شد و مستضعفان به حکومت خواهند رسید.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۶، ص۱۷.</ref> بر طبق [[روایت|روایتی]] از [[امام علی(ع)]]، بشارت آیه، شامل [[اهل بیت(ع)]] نیز می‌شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ۳۷۵.</ref>


===آیه۸۳ فرجام نیک پرهیزگاران===
===آیه۸۳ فرجام نیک پرهیزگاران===
<div style="text-align: center;"><noinclude>
{{قرآن جدید|قصص|۸۳} {{قرآن جدید|قصص|۸۳|نوع=ترجمه|منبع=نه}}
{{عربی|«'''تِلْكَ الدَّارُ‌ الْآخِرَ‌ةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِ‌يدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْ‌ضِ وَلَا فَسَادًا ۚ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ'''﴿۸۳﴾»<br />
 
|ترجمه=آن سرای آخرت را برای کسانی قرار می‌دهیم که در زمین خواستار برتری و فساد نیستند، و فرجام [خوش‌] از آنِ پرهیزگاران است.|اندازه=100%}}
</noinclude>
{{پایان}}
این آیه و آیه بعد به منزله نتیجه‌گیری داستان [[قارون]]  و هم چنین عُلوّ در زمین را از مصادیق فساد دانسته‌ شده که به دلیل اهمیتش جداگانه ذکر شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۶، ص۸۱.</ref> فرجام نیک پرهیزکاران، کسانی که نسبت به دیگران برتری‌جویی نکرده و آنان را به فساد (پرستش غیر خدا) نکشاندند، مضمون این [[آیه]] است که این فرجام نیک را شامل قدرتمندان متواضع نیز می‌دانند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷،‌ ص۴۲۰.</ref>فرجام نیک(العاقبة) می تواندهم در دنیا و هم در آخرت باشد هرچند نظم آیات اختصاص به آخرت و بهشت را تأیید می کند. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، اعلمی بیروت، ج۱۶، ص۸۲.  الشيخ الطبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، دارالمعرفة، ج۷، ص۴۲۰</ref>
این آیه و آیه بعد به منزله نتیجه‌گیری داستان [[قارون]]  و هم چنین عُلوّ در زمین را از مصادیق فساد دانسته‌ شده که به دلیل اهمیتش جداگانه ذکر شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۶، ص۸۱.</ref> فرجام نیک پرهیزکاران، کسانی که نسبت به دیگران برتری‌جویی نکرده و آنان را به فساد (پرستش غیر خدا) نکشاندند، مضمون این [[آیه]] است که این فرجام نیک را شامل قدرتمندان متواضع نیز می‌دانند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷،‌ ص۴۲۰.</ref>فرجام نیک(العاقبة) می تواندهم در دنیا و هم در آخرت باشد هرچند نظم آیات اختصاص به آخرت و بهشت را تأیید می کند. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، اعلمی بیروت، ج۱۶، ص۸۲.  الشيخ الطبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، دارالمعرفة، ج۷، ص۴۲۰</ref>


===آیه ۸۸ بقاء ذات الهی===
===آیه ۸۸ بقاء ذات الهی===
<div style="text-align: center;"><noinclude>
{{قرآن جدید|قصص|۸۸}} {{قرآن جدید|قصص|۸۸|نوع=ترجمه|منبع=نه}}
{{عربی|«'''وَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّـهِ إِلَـٰهًا آخَرَ‌ ۘ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ ۚ لَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْ‌جَعُونَ'''﴿۸۸﴾»<br />
 
|ترجمه=و با خدا معبودی دیگر مخوان. خدایی جز او نیست. جز ذات او همه چیز نابودشونده است. فرمان از آنِ اوست. و به سوی او بازگردانیده می‌شوید.|اندازه=100%}}
</noinclude>
{{پایان}}
این آیه را برخی به معنای نابودی همه چیز جز ذات الهی دانسته و برخی ناظر بر این معنا دانسته‌اند که هر چیزی در این دنیا فانی می‌شود مگر آن چیزی که برای خدا انجام گیرد که ثواب آن از بین نمی‌رود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۴۲۱.</ref> [[علامه طباطبایی]] معنای آیه را چنین می‌داند که غیر از خدا هر موجودی ممکن است و اگرچه به دست خدا آفریده شده در ذات خود معدوم است و تنها موجودی که در حریم ذاتش راهی برای بطلان و هلاکت در او نیست ذات خداوند است که [[واجب بالذات]] است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۶، ص۹۰-۹۱.</ref>
این آیه را برخی به معنای نابودی همه چیز جز ذات الهی دانسته و برخی ناظر بر این معنا دانسته‌اند که هر چیزی در این دنیا فانی می‌شود مگر آن چیزی که برای خدا انجام گیرد که ثواب آن از بین نمی‌رود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۴۲۱.</ref> [[علامه طباطبایی]] معنای آیه را چنین می‌داند که غیر از خدا هر موجودی ممکن است و اگرچه به دست خدا آفریده شده در ذات خود معدوم است و تنها موجودی که در حریم ذاتش راهی برای بطلان و هلاکت در او نیست ذات خداوند است که [[واجب بالذات]] است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۶، ص۹۰-۹۱.</ref>