پرش به محتوا

ابن‌شهرآشوب: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۴۲: خط ۴۲:


== سفرها ==
== سفرها ==
وی به دنبال درگیری با حکمران مازندران، راهی [[بغداد]] شد<ref>موسوی بجنوردی، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۹۰.</ref> و در آنجا به وعظ و تدریس مشغول شد و چنان مقبولیت یافت که خلیفه وقت به وی خلعت پوشاند.<ref>مدرس، ریحانه الادب، ۱۳۶۹ش، ج۸، ص۵۹.</ref> وی پس از مدتی اقامت در بغداد، در سال ۵۶۷ق به [[حله (شهر)|حله]] رفت و در آنجا به تدریس پرداخت.<ref>هلالی، كتاب سليم بن قيس الهلالی، ۱۴۰۵ق، ص۶۳.</ref> در این سفر [[ابن‌ادریس حلی]] و [[یحیی بن بطریق|ابن‌بطریق]] از وی روایت شنیدند. <ref>آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۲۰، ص۱۷۵.</ref>
وی به دنبال درگیری با حکمران مازندران، راهی [[بغداد]] شد<ref>موسوی بجنوردی، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۹۰.</ref> و در آنجا به وعظ و تدریس مشغول شد و چنان مقبولیت یافت که مقتفی عباسی خلیفه وقت به وی خلعت پوشاند.<ref>مدرس، ریحانة الادب، ۱۳۶۹ش، ج۸، ص۵۹.</ref> وی پس از مدتی اقامت در بغداد، در سال ۵۶۷ق به [[حله (شهر)|حله]] رفت و در آنجا به تدریس پرداخت.<ref>هلالی، كتاب سليم بن قيس الهلالی، ۱۴۰۵ق، ص۶۳.</ref> در این سفر [[ابن‌ادریس حلی]] و [[یحیی بن بطریق|ابن‌بطریق]] از وی روایت شنیدند. <ref>آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۲۰، ص۱۷۵.</ref>


ابن‌شهرآشوب در سال ۵۷۳ق به [[حلب]] رفت که در آن زمان پایگاه [[خاندان حمدانیان|حمدانیان]] و پناهگاه شیعیان بود. وی تا آخر عمر در حلب ماند.<ref>ابن‌شهرآشوب، معالم العلماء، ۱۳۸۰ق، ص۷.</ref>
ابن‌شهرآشوب در سال ۵۷۳ق به [[حلب]] رفت که در آن زمان پایگاه [[خاندان حمدانیان|حمدانیان]] و پناهگاه شیعیان بود. وی تا آخر عمر در حلب ماند.<ref>ابن‌شهرآشوب، معالم العلماء، ۱۳۸۰ق، ص۷.</ref>
۱۸٬۴۱۲

ویرایش