سعید بن عبدالله حنفی: تفاوت میان نسخه‌ها

سعید بن عبدالله حنفی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۵

۱۷ بایت اضافه‌شده ، ۲۲ ژوئن

بدون خلاصۀ ویرایش

Image-reviewer، abusefilter، Automoderated users، autopatrolled، ربات‌ها، botadmin، دیوان‌سالاران، checkuser، confirmed، electionadmin، eliminator، import، مدیران رابط کاربری، ipblock-exempt، Moderators، movedable، oversight، patroller، protected، مدیران اشتراک فشاری، reviewer، rollbacker، steward، پنهانگران، مدیران، templateeditor، translationadmin

۵٬۴۰۱

ویرایش

@@ خط ۳۷: / خط ۳۷: @@
 ===شهادت===
 برخی از تاریخ‌نگاران، شهادت سعید را بعد از زوال آفتاب ظهر عاشورا و بعد از [[نماز ظهر]] نوشته‌اند.<ref> طبری، تاریخ طبری، ج۴، ص۳۲۶.</ref> رجز ذیل به او منسوب است:
-{{شعر}}
+{{شعر جدید
-{{ب|أقدم حسین الیوم تلق أحمدا |و شیخک الخیر علیا ذا الندی}}{{پایان شعر}} (ای حسین پیش بیا که امروز هم جدّت را که برگزیده ی خداست وهم پدرت را که اهل جود و بخشش است دیدار خواهی کرد.)<ref>ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج۴، ص۱۱۲.</ref>
+| جداکننده = \\
+| متن = أقدم حسین الیوم تلق أحمدا \\و شیخک الخیر علیا ذا الندی}} (ای حسین پیش بیا که امروز هم جدّت را که برگزیده ی خداست وهم پدرت را که اهل جود و بخشش است دیدار خواهی کرد.)<ref>ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج۴، ص۱۱۲.</ref>
 ظهر عاشورا هنگامی که [[امام حسین(ع)]] [[نماز خوف]] به جا آورد، سعید بن عبدالله و[[زهیر بن قین بجلی|زهیر بن قین]] به امر امام (ع) {{یاد|وحضرت صلاة الظهر ، '''فأمر الحسين (ع)زهير بن القين وسعيد بن عبدالله الحنفي''' أن يتقدما أمامه بنصف من تخلف معه ، ثم صلى بهم صلاة الخوف... فوصل إلى الحسين (ع)سهمٌ ، فتقدم سعيد بن عبدالله الحنفي ، ووقف يقيه بنفسه ما زال ، ولا تخطى حتى سقط إلى الأرض وهو يقول : اللهم العنهم لعن عادٍ وثمود ، اللهم أبلغ نبيك عني السلام ، وأبلغه ما لقيت من ألم الجراح ، فإني أردت ثوابك في نصر ذرية نبيك ، ثم قضى نحبه رضوان الله عليه .}}مقابل حضرت ایستادند و با صورت، سینه، پهلوها و دست هایشان، از اصابت تیرها به امام(ع) جلوگیری می‌کردند.<ref>  السيد بن طاووس، الملهوف على قتلى‌الطّفوف، ج۱، ص ۱۶۵.  تستری، قاموس الرجال، ج۵، صص۱۰۷-۱۰۸؛ سماوی، ابصار العین، ص۲۱۷؛ ابی‌مخنف، وقعة الطف، ص۲۶۶؛ امین، اعیان الشیعه، ج۷، ص۲۴۱.</ref> نقل کرده اند که زمانی که به زمین افتاد  و در حال جان دادن بود این [[دعا]] را می‌خواند