آدم (پیامبر): تفاوت میان نسخه‌ها

در سوره‌های [[سوره حجر|حجر]] و [[سوره ص|ص]] {{یاد|فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ «پس وقتى آن را درست كردم و از روح خود در آن دميدم، پيش او به سجده درافتيد». سوره حجر آیه ۲۹ و سوره ص آیه ۷۲}}خداوند می‌فرماید: از [[روح]] خود در آدم دمیدم. در جاهای دیگری نیز (در مورد آدم و [[حضرت عیسی|عیسی]]) کلمه روح به خدا نسبت داده شده است. اسناد روح به خدا به چه معناست؟ مفسران اشاره‌هایی برای این مطلب دارند.

به عقیده این افراد دمیدن عبارت است از روان ساختن باد در چیزی و در اینجا مقصود زندگی دادن به آدم است از راه بخشیدن جان. نسبت دادن روح به خدا برای گرامی داشتن آدم است.<ref>شیخ طوسی، التبیان،‌ دار احیاء التراث العربی، ج۶، ص۳۲۳.</ref> خداوند روح آدم را از باب تکریم وی، به خود نسبت داد<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۹، ص۱۸۲.</ref> و مقصود این آیه این است که خدا جان انسانی را که با بدنش رابطه و به آن تعلق دارد پدید آورد نه اینکه گمان شود چیزی مانند هوا وارد بدن انسان شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۳م، ج۱۲، ص۱۵۴.</ref>