Automoderated users، دیوانسالاران، confirmed، مدیران رابط کاربری، movedable، مدیران، templateeditor
۶٬۲۷۱
ویرایش
خط ۶۳۶: | خط ۶۳۶: | ||
با به قدرت رسیدن [[حزب بعث عراق]]، اختلافات مرزی گذشته ایران و عراق دوباره مطرح شد. حزب بعث، حدود یک هزار تن از اتباع ایران مقیم عراق را در سال ۱۳۴۹ اخراج کرد و با پناه دادن به افرادی چون تیمور بختیار رئیس پیشین ساواک ایران، بر شدت تنش روابط با تهران افزود. با پیمان نامه الجزایر در ۱۹۷۵ که به امضای طرفین رسید، روابط ایران و عراق بهبود یافت. وقوع [[جنگ ایران و عراق|جنگ ۸ ساله ایران و عراق]] تیرهترین دوران روابط دو کشور را رقم زد.<ref>[http://rasekhoon.net/article/show/778164/ تاریخچه روابط ایران و عراق]، سایت راسخون.</ref> اما پس از سقوط حزب بعث، روابط دو کشور رو به بهبودی نهاد و روابط سیاسی، اقتصادی و فرهنگی دو کشور به حالت عادی بازگشت.<ref>[http://www.persiangulfstudies.com/fa/index.asp?p=pages&id=809 روابط سیاسی ایران و عراق بعد از انقلاب اسلامی]، مرکز مطالعات خلیج فارس.</ref> <ref>[http://www.tabnak.ir/fa/pages/?cid=127350 ایران با گسترش روابط اقتصادی در پی افزایش نفوذ در عراق]، سایت تابناک.</ref> در جریان هجوم گسترده داعش به شمال عراق، ایران از این کشور حمایت کرد.<ref>[http://www.bultannews.com/fa/news/217772/ تقدیر آیتالله سیستانی از حمایت ایران از عراق]، سایت خبری بولتننیوز.</ref><ref>[http://fararu.com/fa/news/10702/ ایران در نبرد علیه جنگجویان از عراق حمایت میکند]، سایت خبری فرارو.</ref><ref>[http://www.tabnak.ir/fa/news/429976/ آمریکا از نقش سازنده ایران در عراق حمایت میکند]، سایت تابناک.</ref> <ref>اطلاعات بیشتر درباره روابط ایران و عراق در: [http://www.ensani.ir/fa/content/71360/default.aspx روابط ایران و عراق در گذر تاریخ]، پرتال جامع علوم انسانی؛ [http://rasekhoon.net/article/show/778164/ اختلافات مرزی ایران و عراق در گذر تاریخ]، سایت راسخون؛ [http://www.persiangulfstudies.com/fa/index.asp?p=pages&id=809 روابط سیاسی ایران و عراق بعد از انقلاب اسلامی]، مرکز مطالعات خلیج فارس.</ref> | با به قدرت رسیدن [[حزب بعث عراق]]، اختلافات مرزی گذشته ایران و عراق دوباره مطرح شد. حزب بعث، حدود یک هزار تن از اتباع ایران مقیم عراق را در سال ۱۳۴۹ اخراج کرد و با پناه دادن به افرادی چون تیمور بختیار رئیس پیشین ساواک ایران، بر شدت تنش روابط با تهران افزود. با پیمان نامه الجزایر در ۱۹۷۵ که به امضای طرفین رسید، روابط ایران و عراق بهبود یافت. وقوع [[جنگ ایران و عراق|جنگ ۸ ساله ایران و عراق]] تیرهترین دوران روابط دو کشور را رقم زد.<ref>[http://rasekhoon.net/article/show/778164/ تاریخچه روابط ایران و عراق]، سایت راسخون.</ref> اما پس از سقوط حزب بعث، روابط دو کشور رو به بهبودی نهاد و روابط سیاسی، اقتصادی و فرهنگی دو کشور به حالت عادی بازگشت.<ref>[http://www.persiangulfstudies.com/fa/index.asp?p=pages&id=809 روابط سیاسی ایران و عراق بعد از انقلاب اسلامی]، مرکز مطالعات خلیج فارس.</ref> <ref>[http://www.tabnak.ir/fa/pages/?cid=127350 ایران با گسترش روابط اقتصادی در پی افزایش نفوذ در عراق]، سایت تابناک.</ref> در جریان هجوم گسترده داعش به شمال عراق، ایران از این کشور حمایت کرد.<ref>[http://www.bultannews.com/fa/news/217772/ تقدیر آیتالله سیستانی از حمایت ایران از عراق]، سایت خبری بولتننیوز.</ref><ref>[http://fararu.com/fa/news/10702/ ایران در نبرد علیه جنگجویان از عراق حمایت میکند]، سایت خبری فرارو.</ref><ref>[http://www.tabnak.ir/fa/news/429976/ آمریکا از نقش سازنده ایران در عراق حمایت میکند]، سایت تابناک.</ref> <ref>اطلاعات بیشتر درباره روابط ایران و عراق در: [http://www.ensani.ir/fa/content/71360/default.aspx روابط ایران و عراق در گذر تاریخ]، پرتال جامع علوم انسانی؛ [http://rasekhoon.net/article/show/778164/ اختلافات مرزی ایران و عراق در گذر تاریخ]، سایت راسخون؛ [http://www.persiangulfstudies.com/fa/index.asp?p=pages&id=809 روابط سیاسی ایران و عراق بعد از انقلاب اسلامی]، مرکز مطالعات خلیج فارس.</ref> | ||
*'''تبعید علما:''' پس از آنکه [[میرزا محمد تقی شیرازی]] [[فتوا|فتوای]] [[جهاد]] علیه اشغالگران انگلیسی صادر کرد، نیروهای انگلیسی آماج حملات مبارزان ایرانی و عراقی قرار گرفتند و افرادی چون [[سید محمد یزدی]]، [[سید علی داماد تبریزی]]، [[شریعت اصفهانی]]، [[میرزا محمد شیرازی]]، [[سید محمد تقی خوانساری]] و صدها ایرانی دیگر به میدانهای جنگ رفتند. نیروهای انگلیس در ۵ [[شوال]] ۱۳۳۷، میرزا محمد شیرازی فرزند بزرگ [[میرزای شیرازی]]، [[شیخ جواد زنجانی]]، [[محمد تقی خوانساری]] و [[سید عبدالکریم پویان]] را به جزیره هنگام تبعید کردند.<ref>مدرسی، ص۵۲.</ref> هنگامی که آیت الله شیرازی در ۳ | *'''تبعید علما:''' پس از آنکه [[میرزا محمد تقی شیرازی]] [[فتوا|فتوای]] [[جهاد]] علیه اشغالگران انگلیسی صادر کرد، نیروهای انگلیسی آماج حملات مبارزان ایرانی و عراقی قرار گرفتند و افرادی چون [[سید محمد یزدی]]، [[سید علی داماد تبریزی]]، [[شریعت اصفهانی]]، [[میرزا محمد شیرازی]]، [[سید محمد تقی خوانساری]] و صدها ایرانی دیگر به میدانهای جنگ رفتند. نیروهای انگلیس در ۵ [[شوال]] ۱۳۳۷، میرزا محمد شیرازی فرزند بزرگ [[میرزای شیرازی]]، [[شیخ جواد زنجانی]]، [[محمد تقی خوانساری]] و [[سید عبدالکریم پویان]] را به جزیره هنگام تبعید کردند.<ref>مدرسی، ص۵۲.</ref> هنگامی که آیت الله شیرازی در [[۳ ذیالحجه]] ۱۳۳۸ق درگذشت، رهبران انقلاب با مهاجرت به نجف، شریعت اصفهانی را به پیشوایی برگزیدند و موج جدیدی در مبارزه با انگلیس سامان دادند که منجر به تبعید [[شیخ محمد خالصی]] و بسیاری علمای ایرانی به [[قم]] گردید.<ref>دولت آبادی، ج۴ ص۲۹۱.</ref> <ref>فرهمند، ص۱۹۱-۱۹۳.</ref> | ||
*'''ایرانیان عراقی:''' مردمانی ایرانی بودند که از دیرباز به عراق مهاجرت کرده بودند. ایرانیان به صورت عمده ساکن شهرهای کربلا، نجف و کاظمین بودند. بخشی از اینان که در زمان حکومت صدام حسین از کشور عراق اخراج شدند،<ref>[http://rasekhoon.net/article/show/778164/ تاریخچه روابط ایران و عراق]، سایت راسخون.</ref> به [[معاودین]] (بازگشتدادهشدگان) معروف شدند. برخی از آنان پس از سرنگونی صدام به عراق بازگشتند.<ref>[http://aftabnews.ir/vdcfjed0.w6d1jagiiw.html عراقیهای مقیم ایران پای صندوقهای رای میروند]، پایگاه خبری آفتاب.</ref> [[خاندان حکیم]] از خاندانهای علمی و سیاسی شیعی معروف در عراق معاصر، تبار ایرانی دارند. در قرن یازدهم هجری، جد بزرگ این خاندان به نام سید علی حکیم، پسر سید مراد بن سید شاه اسداللّه، طبیب ویژه شاه عباس اول صفوی بود. سیدعلی به همراه شاه عباس صفوی برای زیارت مرقد امیرمؤمنان(ع) به نجف رفت و با اصرار مردم آنجا برای طبابت در نجف سکونت گزید. از این زمان به سیدعلی حکیم شهرت یافت و فرزندانش نیز به همین نام مشهور شدند.<ref>سراج، ص۲۱-۲۲؛ امینی، ج۱، ص۴۲۱؛ محمدحسین حرزالدین، ج۲، ص۲۸۷ـ۲۸۸.</ref> <ref>[http://lib.eshia.ir/23019/1/6398 خاندان حکیم: دانشنامه جهان اسلام].</ref> | *'''ایرانیان عراقی:''' مردمانی ایرانی بودند که از دیرباز به عراق مهاجرت کرده بودند. ایرانیان به صورت عمده ساکن شهرهای کربلا، نجف و کاظمین بودند. بخشی از اینان که در زمان حکومت صدام حسین از کشور عراق اخراج شدند،<ref>[http://rasekhoon.net/article/show/778164/ تاریخچه روابط ایران و عراق]، سایت راسخون.</ref> به [[معاودین]] (بازگشتدادهشدگان) معروف شدند. برخی از آنان پس از سرنگونی صدام به عراق بازگشتند.<ref>[http://aftabnews.ir/vdcfjed0.w6d1jagiiw.html عراقیهای مقیم ایران پای صندوقهای رای میروند]، پایگاه خبری آفتاب.</ref> [[خاندان حکیم]] از خاندانهای علمی و سیاسی شیعی معروف در عراق معاصر، تبار ایرانی دارند. در قرن یازدهم هجری، جد بزرگ این خاندان به نام سید علی حکیم، پسر سید مراد بن سید شاه اسداللّه، طبیب ویژه شاه عباس اول صفوی بود. سیدعلی به همراه شاه عباس صفوی برای زیارت مرقد امیرمؤمنان(ع) به نجف رفت و با اصرار مردم آنجا برای طبابت در نجف سکونت گزید. از این زمان به سیدعلی حکیم شهرت یافت و فرزندانش نیز به همین نام مشهور شدند.<ref>سراج، ص۲۱-۲۲؛ امینی، ج۱، ص۴۲۱؛ محمدحسین حرزالدین، ج۲، ص۲۸۷ـ۲۸۸.</ref> <ref>[http://lib.eshia.ir/23019/1/6398 خاندان حکیم: دانشنامه جهان اسلام].</ref> |
ویرایش