اعراف: تفاوت میان نسخه‌ها

اعراف جمع «عُرف» در لغت به قسمت‌های بلند کوه و تپه و رستنگاه مو در پشت گردن گفته می‌شود.،<ref>زهری، معجم التهذیب اللغة، ج۳، ص۲۴۰۴؛ ابن منظور، لسان العرب، ج۹، ص۲۴۱.</ref>

از منظر [[علامه طباطبایی]] اعراف قسمت‌های بالای حائلی است که میان اهل دوزخ و اهل [[بهشت]] قرار دارد، به گونه‌ای که اعرافیان در آنجا هم دوزخیان و هم بهشتیان را می‌بینند.<ref>طباطبائی، المیزان، اعلمی، ج‌۸، ص۱۲۱. </ref> البته با توجه به آیات قرآن، در [[قیامت]] سطح زمین صاف و مسطح است و بنابراین منظور از این بلندی، مقام بلند افرادی است که در آنجا مقام [[شفاعت]] دارند.

#اصحاب اعراف، آن دسته از [[ملائکه]]‌اند که بر بالای اعراف ناظر اشخاص‌اند و هر کس را از سیما و قیافه‌اش می‌شناسند.<ref>طباطبائی، المیزان، اعلمی، ج۸، ص۱۲۹.</ref>

بیشتر [[مفسر|مفسران]] و علمای [[اهل سنت]] قول دوم را انتخاب کرده‌اند.<ref>سیوطی، البدور السافرة، ص۳۹۹؛ آلوسی، روح المعانی، ج۸، ص۱۲۸؛ قرطبی، جامع الاحکام القرآن، ج۷، ص۲۱۲؛ بیهقی، البعث والنشور، ص۱۰۹.</ref> [[ابن عربی]] درباره اصحاب اعراف گفته است: آنها کسانی هستند که [[حسنات]] و [[سیئات]]شان مساوی است یک چشم به سوی [[بهشت]] و چشم دیگر به [[جهنم]] دوخته‌اند در حالی که ورود به هیچ کدام برای آنها رجحان ندارد اما وقتی دستور [[سجده]] به آنها داده می‌شود همه سجده می‌کنند و وارد [[بهشت]] می‌شوند.<ref>ابن عربی، فتوحات مکیه، ج۴، ص۴۷۵. </ref> از بین شیعیان [[ملاصدرا]] در [[شواهد الربوبیه]] همین قول را برگزیده است.<ref>ملاصدرا، شواهد الربوبیه، ج۱، ص۳۸۴. </ref>

بسیاری از علمای [[شیعه]] ضمن اشاره به دیدگاه‌های مختلف درباره اصحاب اعراف، با توجه به [[روایات]]ی که از [[اهل بیت]] در این باره رسیده اصحاب اعراف را [[پیامبران]] الهی و [[ائمه]] می‌دانند.<ref>صدوق، الاعتقادات، ص۷۰؛ ملاصدرا، اسفار الاربعة، ج۹، ص۳۱۸. </ref> [[ملاصدرا]] در [[اسفار اربعه|اسفار]] پس از اشاره به دیدگاه [[ابن عربی]] قول مشهور در میان [[شیعه]] را انتخاب نموده است.<ref>ملاصدرا، اسفار الاربعة، ج۹، ص۳۱۸. </ref>

در کتاب‌های [[حدیث]]ی [[شیعه]] از جمله [[بصائر الدرجات]] [[محمد بن حسن صفار قمی|صَفّار]]<ref>بصائر الدرجات، صفار، ج۱، ص۴۵۲،. </ref> [[کافی]] [[کلینی]]،<ref>کلینی، اصول کافی، ج۱، ص۱۸۴.</ref> [[معانی الاخبار]] [[شیخ صدوق]]<ref>شیخ صدوق، معانی الاخبار، ج۱، ص۵۹۰. </ref> و [[مسار الشیعة]] [[شیخ مفید]]<ref>مفید، مسارالشیعة، ص۳۱.</ref> [[روایت|روایات]] فراوانی به این مضمون وجود دارد.

[[روایات]]ی که در زمینه اعراف و اصحاب اعراف نقل شده، دو گروه را ترسیم می‌کنند؛ در بعضی از روایات آمده است: «نحن الاعراف: اعراف ماییم» یا «آل محمد هم الاعراف: خاندان پیامبر اعراف‌اند».

:::هُم اکرمُ الخَلقِ عَلَی اللهِ تَبارَک و تَعالی: آنان گرامی‌ترین مردم در پیشگاه خدایند.

چنین جمعی از کلام [[شیخ صدوق]] نیز برداشت می‌شود.<ref> صدوق، الاعتقادات، ص۷۰.</ref>

{{پانوشت}}

==پیوند به بیرون==

{{قیامت}}