حسین خلیلی تهرانی: تفاوت میان نسخه‌ها
←درگذشت
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←درگذشت) |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
اساتید و مشایخ او بدین قرار است: | اساتید و مشایخ او بدین قرار است: | ||
* پدرش [[خلیل طهرانی|حاج میرزا خلیل]]؛ | *پدرش [[خلیل طهرانی|حاج میرزا خلیل]]؛ | ||
* برادرش [[حاج ملا علی تهرانی]]؛ | *برادرش [[حاج ملا علی تهرانی]]؛ | ||
* [[محمد حسن نجفی]] (صاحب جواهر، متوفای ۱۲۶۶ق.)؛ | *[[محمد حسن نجفی]] (صاحب جواهر، متوفای ۱۲۶۶ق.)؛ | ||
* [[شیخ مرتضی انصاری]] (متوفای ۱۲۸۱ق.)؛ | *[[شیخ مرتضی انصاری]] (متوفای ۱۲۸۱ق.)؛ | ||
* مولی [[زین العابدین گلپایگانی]]؛(۱۲۰۹یا۱۲۱۸-۱۲۸۹ق.) | *مولی [[زین العابدین گلپایگانی]]؛(۱۲۰۹یا۱۲۱۸-۱۲۸۹ق.) | ||
* | *سيد اسد اللّه بيدآبادى؛ | ||
* ملا محمد تقى گلپايگانى؛<ref>حبيب آبادى، مكارم الآثار در احوال رجال دوره قاجار، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۸۹۵.</ref> | *ملا محمد تقى گلپايگانى؛<ref>حبيب آبادى، مكارم الآثار در احوال رجال دوره قاجار، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۸۹۵.</ref> | ||
میرزا خلیل از این اساتید خود [[اجازه روایت]] گرفت.<ref>رجوع کنید به حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ۱۴۰۵ق، ج ۱، ص ۲۷۹ـ ۲۸۰؛ آل محبوبه، ماضی النجف و حاضرها، ۱۴۰۶ق، ج ۲، ص ۲۲۶ـ۲۲۷؛ آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳، ج ۱، ص ۱۸۳، ج ۱۹، ص ۶۰</ref> سپس در نجف به تدریس [[فقه]] پرداخت. | میرزا خلیل از این اساتید خود [[اجازه روایت]] گرفت.<ref>رجوع کنید به حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ۱۴۰۵ق، ج ۱، ص ۲۷۹ـ ۲۸۰؛ آل محبوبه، ماضی النجف و حاضرها، ۱۴۰۶ق، ج ۲، ص ۲۲۶ـ۲۲۷؛ آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳، ج ۱، ص ۱۸۳، ج ۱۹، ص ۶۰</ref> سپس در نجف به تدریس [[فقه]] پرداخت. | ||
احاطه او بر فروع فقهی و همچنین تسلطش در تدریس، ستایش شده و گفته شده که از آرای بلند و قدرت بیان فوق‌العاده برخوردار بوده است.<ref>آل محبوبه، ماضی النجف و حاضرها، ۱۴۰۶ق، ج ۲، ص ۲۲۶؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۳ ـ۵۷۴.</ref> | احاطه او بر فروع فقهی و همچنین تسلطش در تدریس، ستایش شده و گفته شده که از آرای بلند و قدرت بیان فوق‌العاده برخوردار بوده است.<ref>آل محبوبه، ماضی النجف و حاضرها، ۱۴۰۶ق، ج ۲، ص ۲۲۶؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۳ ـ۵۷۴.</ref> | ||
== مرجعیت == | ==مرجعیت== | ||
میرزا حسین خلیلی تهرانی، پس از وفات [[شیخ محمدحسین کاظمی]] (۱۳۰۸ق.) و رحلت [[میرزای شیرازی]] (۱۳۱۲ق.)، از [[مراجع تقلید]] زمان خود به شمار می‌آمد و [[تقلید (فقه)|مقلد]]انی در [[ایران]]، [[هند]]، [[عراق]] و دیگر بلاد [[اسلام]] داشت.<ref>حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ۱۴۰۵ق، ج ۱، ص ۲۷۷؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۴.</ref> | میرزا حسین خلیلی تهرانی، پس از وفات [[شیخ محمدحسین کاظمی]] (۱۳۰۸ق.) و رحلت [[میرزای شیرازی]] (۱۳۱۲ق.)، از [[مراجع تقلید]] زمان خود به شمار می‌آمد و [[تقلید (فقه)|مقلد]]انی در [[ایران]]، [[هند]]، [[عراق]] و دیگر بلاد [[اسلام]] داشت.<ref>حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ۱۴۰۵ق، ج ۱، ص ۲۷۷؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۴.</ref> | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
در حلقه درس او فقهای نامداری شرکت می‌کرده‌اند. وی شاگردان فراوانی تربیت کرد که از آن جمله‌اند: | در حلقه درس او فقهای نامداری شرکت می‌کرده‌اند. وی شاگردان فراوانی تربیت کرد که از آن جمله‌اند: | ||
* [[آقا ضیاء عراقی]] | *[[آقا ضیاء عراقی]] | ||
* [[آقاحسین نجم آبادی]] | *[[آقاحسین نجم آبادی]] | ||
* [[سید علی قاضی طباطبایی]] | *[[سید علی قاضی طباطبایی]] | ||
* [[محمدباقر قائنی بیرجندی]] | *[[محمدباقر قائنی بیرجندی]] | ||
* [[سید میرزاآقا دولت آبادی]] | *[[سید میرزاآقا دولت آبادی]] | ||
* [[سید محمد لواسانی]] | *[[سید محمد لواسانی]] | ||
* [[مرتضی آشتیانی]]<ref>برای اسامی دیگر شاگردان او رجوع کنید به آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۴؛ آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳، ج ۲، ص ۹۹، ۴۱۴، ج ۶، ص ۱۷۰، ج ۱۰، ص ۴۵؛ امین، مستدرکات اعیان الشیعه، ۱۴۰۸ـ۱۴۱۶ق، ج۱، ص ۵۲، ج ۶، ص ۱۸۲، ۵۷۴.</ref> | *[[مرتضی آشتیانی]]<ref>برای اسامی دیگر شاگردان او رجوع کنید به آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۴؛ آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳، ج ۲، ص ۹۹، ۴۱۴، ج ۶، ص ۱۷۰، ج ۱۰، ص ۴۵؛ امین، مستدرکات اعیان الشیعه، ۱۴۰۸ـ۱۴۱۶ق، ج۱، ص ۵۲، ج ۶، ص ۱۸۲، ۵۷۴.</ref> | ||
نیز سيّد فخر الدّين قمى،<ref>جواهر كلام، تربت پاكان قم، ۱۴۲۴ق، ج۳، ص ۱۲۵۴.</ref>[[آقابزرگ تهرانی]]،<ref> ۱۴۰۴، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۴</ref> [[علی اکبر همدانی]]<ref>آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳، ج ۱۷، ص ۲۳۲</ref>، [[محمد طالقانی]]<ref>حسینی، ج ۱، ص ۵۳۶</ref> و [[محمد حسین کاشف الغطاء]]<ref>حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ۱۴۰۵ق، ج ۱، ص ۲۸۱؛ آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳، ج ۱، ص ۱۸۳.</ref>، از او [[اجازه روایت]] گرفته‌اند. | نیز سيّد فخر الدّين قمى،<ref>جواهر كلام، تربت پاكان قم، ۱۴۲۴ق، ج۳، ص ۱۲۵۴.</ref>[[آقابزرگ تهرانی]]،<ref> ۱۴۰۴، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۴</ref> [[علی اکبر همدانی]]<ref>آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳، ج ۱۷، ص ۲۳۲</ref>، [[محمد طالقانی]]<ref>حسینی، ج ۱، ص ۵۳۶</ref> و [[محمد حسین کاشف الغطاء]]<ref>حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ۱۴۰۵ق، ج ۱، ص ۲۸۱؛ آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳، ج ۱، ص ۱۸۳.</ref>، از او [[اجازه روایت]] گرفته‌اند. | ||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
==درگذشت== | ==درگذشت== | ||
تهرانی در [[شوال]] ۱۳۲۶ق در [[مسجد سهله]] درگذشت و پیکرش را در شریعه [[فرات]] [[غسل میت|غسل]] دادند و تا [[نجف]] [[تشییع]] و در کنار مسجد خودش در مقبره ای که خود مهیا کرده بود، [[دفن]] شد.<ref>حبيب آبادى، مكارم الآثار در احوال رجال دوره قاجار، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۸۹۷.</ref> در [[ایران]] و [[هند]] و [[عراق]]، برای او مراسم [[سوگواری]] برگزار شد و بازار [[تهران]] چند روز تعطیل شد. شعرای بسیاری در رثای وی شعر سروده‌اند.<ref>رجوع کنید به ناظم الاسلام کرمانی ، بخش ۲، ج ۴، ص ۲۳۸ـ۲۳۹؛ آل محبوبه، ج ۲، ص ۲۲۸ـ۲۲۹؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۶</ref> پس از وفات تهرانی، شایع شد که وی با زهر مسموم شده است و حتی او را «ذبیح اعظم» و «شهید اکبر» خواندند.<ref>ناظم الاسلام کرمانی، بخش ۲، ج ۴، ص ۲۴۶؛ حبيب آبادى، مكارم الآثار در احوال رجال دوره قاجار، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۸۹۴-۸۹۷. | تهرانی در [[شوال]] ۱۳۲۶ق در [[مسجد سهله]] درگذشت و پیکرش را در شریعه [[فرات]] [[غسل میت|غسل]] دادند و تا [[نجف]] [[تشییع]] و در کنار مسجد خودش در مقبره ای که خود مهیا کرده بود، [[دفن]] شد.<ref>حبيب آبادى، مكارم الآثار در احوال رجال دوره قاجار، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۸۹۷.</ref> در [[ایران]] و [[هند]] و [[عراق]]، برای او مراسم [[سوگواری]] برگزار شد و بازار [[تهران]] چند روز تعطیل شد. شعرای بسیاری در رثای وی شعر سروده‌اند.<ref>رجوع کنید به ناظم الاسلام کرمانی ، بخش ۲، ج ۴، ص ۲۳۸ـ۲۳۹؛ آل محبوبه، ج ۲، ص ۲۲۸ـ۲۲۹؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۶</ref> پس از وفات تهرانی، شایع شد که وی با زهر مسموم شده است و حتی او را «ذبیح اعظم» و «شهید اکبر» خواندند.<ref>ناظم الاسلام کرمانی، بخش ۲، ج ۴، ص ۲۴۶؛ حبيب آبادى، مكارم الآثار در احوال رجال دوره قاجار، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۸۹۴-۸۹۷.</ref> | ||
==آثار و تالیفات== | ==آثار و تالیفات== | ||
| خط ۹۹: | خط ۹۹: | ||
==فرزندان== | ==فرزندان== | ||
تهرانی شش پسر داشت که همگی در علوم دینی تحصیل کردند:<ref>رجوع کنید به حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ۱۴۰۵ق، ج ۱، ص ۲۸۲؛ آل محبوبه، ج ۲، ص ۲۲۸</ref> | تهرانی شش پسر داشت که همگی در علوم دینی تحصیل کردند:<ref>رجوع کنید به حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ۱۴۰۵ق، ج ۱، ص ۲۸۲؛ آل محبوبه، ج ۲، ص ۲۲۸</ref> | ||
* محمد؛ در نجف متولد شد و سطوح عالی [[فقه]] و [[اصول]] را نزد آخوند خراسانی و پدرش فراگرفت و از علمای نجف [[اجازه اجتهاد]] دریافت کرد.<ref>خاقانی، شعراءالغری، ۱۳۷۳/۱۹۵۴، ج ۱۰، ص ۴۵۳؛ آل محبوبه ، ج ۲، ص۲۴۵.</ref> محمد از کودکی شعر می‌سرود، بیشتر اشعار او در مدح و رثای [[اهل بیت(ع)]] است. وی در برخی اشعارش [[مسلمانان]] را به بیداری فراخوانده است.<ref>رجوع کنید به خاقانی، شعراءالغری، ۱۳۷۳/۱۹۵۴، ج۱۰، ص ۴۵۴ـ۴۶۰، ۴۶۱ـ۴۶۲</ref> وی بسیار به [[عبادت]]، [[ذکر]] و [[اعتکاف]] در [[حرم امام علی(ع)]] می‌پرداخت.<ref>خاقانی، شعراءالغری، ۱۳۷۳/۱۹۵۴، ج۱۰، ص ۴۵۳</ref> او در ۱۳۵۵ق در [[نجف]] وفات یافت و در مقبره پدرش [[دفن]] شد. کتاب فی الطهاره، کتاب فی الخمس، [[قاموس غریب القرآن]] و چند رساله فقهی، از آثار اوست.<ref>خاقانی، شعراءالغری، ۱۳۷۳/۱۹۵۴، ج۱۰، ص ۴۵۴؛ آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳، ج ۵، ص ۲۴۵، ج ۱۵، ص ۱۸۷، ج ۱۸، ص ۲۹۵، ج ۲۳، ص ۱۸.</ref> | *محمد؛ در نجف متولد شد و سطوح عالی [[فقه]] و [[اصول]] را نزد آخوند خراسانی و پدرش فراگرفت و از علمای نجف [[اجازه اجتهاد]] دریافت کرد.<ref>خاقانی، شعراءالغری، ۱۳۷۳/۱۹۵۴، ج ۱۰، ص ۴۵۳؛ آل محبوبه ، ج ۲، ص۲۴۵.</ref> محمد از کودکی شعر می‌سرود، بیشتر اشعار او در مدح و رثای [[اهل بیت(ع)]] است. وی در برخی اشعارش [[مسلمانان]] را به بیداری فراخوانده است.<ref>رجوع کنید به خاقانی، شعراءالغری، ۱۳۷۳/۱۹۵۴، ج۱۰، ص ۴۵۴ـ۴۶۰، ۴۶۱ـ۴۶۲</ref> وی بسیار به [[عبادت]]، [[ذکر]] و [[اعتکاف]] در [[حرم امام علی(ع)]] می‌پرداخت.<ref>خاقانی، شعراءالغری، ۱۳۷۳/۱۹۵۴، ج۱۰، ص ۴۵۳</ref> او در ۱۳۵۵ق در [[نجف]] وفات یافت و در مقبره پدرش [[دفن]] شد. کتاب فی الطهاره، کتاب فی الخمس، [[قاموس غریب القرآن]] و چند رساله فقهی، از آثار اوست.<ref>خاقانی، شعراءالغری، ۱۳۷۳/۱۹۵۴، ج۱۰، ص ۴۵۴؛ آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳، ج ۵، ص ۲۴۵، ج ۱۵، ص ۱۸۷، ج ۱۸، ص ۲۹۵، ج ۲۳، ص ۱۸.</ref> | ||
* شیخ مهدی آیت الله زاده؛ | *شیخ مهدی آیت الله زاده؛ | ||
* شیخ محمود؛ | *شیخ محمود؛ | ||
* شیخ محمدعلی که دایرة المعارف اسلامی را ترجمه کرده است.<ref>حبيب آبادى، مكارم الآثار در احوال رجال دوره قاجار، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۸۹۹.</ref> | *شیخ محمدعلی که دایرة المعارف اسلامی را ترجمه کرده است.<ref>حبيب آبادى، مكارم الآثار در احوال رجال دوره قاجار، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۸۹۹.</ref> | ||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
{{پانوشت}} | {{پانوشت}} | ||
== یادداشت == | ==یادداشت== | ||
{{یادداشت‌ها}} | {{یادداشت‌ها}} | ||
== منابع == | ==منابع== | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* آقابزرگ طهرانی، محمدمحسن، الذریعه الی تصانیف الشیعه، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م. | * آقابزرگ طهرانی، محمدمحسن، الذریعه الی تصانیف الشیعه، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م. | ||
| خط ۱۳۲: | خط ۱۳۲: | ||
==پیوند به بیرون== | ==پیوند به بیرون== | ||
* منبع مقاله: [http://rch.ac.ir/article/Details?id=10691 دانشنامه جهان اسلام] | *منبع مقاله: [http://rch.ac.ir/article/Details?id=10691 دانشنامه جهان اسلام] | ||
* [https://www.cgie.org.ir/fa/article/224524/%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C دائرة المعارف بزرگ اسلامی] | *[https://www.cgie.org.ir/fa/article/224524/%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C دائرة المعارف بزرگ اسلامی] | ||
{{الگو:فقیهان شیعه (قرن ۱۴ قمری)}} | {{الگو:فقیهان شیعه (قرن ۱۴ قمری)}} | ||
{{جنبش مشروطه}} | {{جنبش مشروطه}} | ||