حسین خرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حسين خرّازى''' (۱۳۶۵ ـ ۱۳۳۶[[هجری شمسی]])، فرمانده لشكر ۱۴ امام حسين (ع) سپاه بود. او در فرونشاندن غائله گنبد و تركمن‌صحرا و در آزادسازى شهرهاى دیواندره، سقز، بانه، مریوان و سردشت از دست افراد مسلح، نقش مؤثری داشت. خرازی در ۸ اسفند ۱۳۶۵ در منطقه عملياتى [[عملیات کربلای ۵|كربلاى ۵]] به [[شهادت]] رسيد.

خرازى در اول شهريور ۱۳۳۶، در خانواده‌اى مذهبى در [[اصفهان]] به دنيا آمد. او پس از فراگيرى مقدمات علوم دينى در خانه، ديپلم طبيعى‌اش را از دبيرستان نمونه اصفهان (شبانه) در ۱۳۵۵ش اخذ كرد و در [[دانشگاه شیراز]] پذيرفته شد، اما به علت مشكلات مالى، از ادامه تحصيل بازماند.

خرازی در همان سال، در پادگان [[قوچان]] به خدمت نظام وظيفه مشغول شد. سپس به مدت شش ماه، براى مقابله با جبهه آزادی‌بخش [[ظفار]] به [[عمان]] اعزام شد و با اوج‌گيرى [[انقلاب اسلامی|انقلاب اسلامى]] به انقلابيون پيوست.<ref>صمدى، ص ۶۳؛ قراگوزلو، ص ۳۶ـ۳۷؛ ره‌يافتگان وصال، ص ۸۱</ref>

حسین خرازی در ۸ اسفند ۱۳۶۵ در منطقه عملياتى [[عملیات کربلای ۵|كربلاى ۵]] به [[شهادت]] رسيد.<ref>صمدى، ص ۶۵؛ ره ‌يافتگان وصال، ص ۸۲ـ۸۳؛ گلابچى، ص ۳۷۵ـ۳۷۶؛ قراگوزلو، ص ۵۷، ۸۱ ـ۱۰۳</ref>

فعالیت‌های وی پس از پيروزى [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامى]] عبارتند از:

*عضویت در كميته دفاع شهرى اصفهان

*حضور مؤثر در فرونشاندن غائله گنبد و تركمن‌صحرا در ابتداى ۱۳۵۸ش <ref>بنى‌لوحى، ص ۴۱ـ۴۲</ref>

*ایجاد گردان ضربت در [[کردستان]] در آخرين ماه‌هاى ۱۳۵۸ش با هدف تأمين امنيت منطقه <ref>گلابچى، ص ۳۷۵؛ روزشمار جنگ ايران و عراق، جنگ‌نامه ۱، ج ۱، ص۳۲۰؛ قراگوزلو، ص ۶۲</ref>

*حضور مؤثر در عملیات آزادسازى شهرهاى [[دیواندره]]، [[سقز]]، [[بانه]]، [[مریوان]] و [[سردشت]] از دست افراد مسلح<ref>صمدى، ص۶۳</ref>

===در جنگ عراق با ايران===

پس از آغاز [[جنگ عراق با ایران]] (۱۳۵۹ـ۱۳۶۷ش)، او با كمک نيروهاى خود، در حاشيه [[رودخانه كارون]]، نخستين خط دفاعى منطقه، معروف به خط شير، را احداث كرد.<ref>گلابچى، ص ۳۷۵؛ قراگوزلو، ص ۵۶، ۶۴ـ۶۵</ref> اين ابتكار موفقيت‌آميز سبب شد كه هدايت عمليات در منطقه [[خوزستان]] از نيمه دوم بهمن ۱۳۵۹ به عهده خرازى گذاشته شود.

او در [[عملیات فرمانده کل قوا]] در ۲۱ خرداد ۱۳۶۰، پس از شكستن خطوط دفاعى و سه كيلومتر پيشروى در مواضع نيروهاى عراقى، آنها را وادار كرد كه حدود هفت كيلومتر عقب‌نشينى كنند.<ref>قراگوزلو، ص ۶۵</ref>

همچنين، در [[عمليات ثامن‌الائمه]] و [[شكست حصر آبادان]] در ۵ مهر ۱۳۶۰ و در عمليات آزادسازی‌هاى بعدى، همچون [[عملیات طریق‌القدس|طريق‌القدس]]، [[عملیات فتح‌المبین|فتح‌المبین]] و [[عملیات الی بیت‌ المقدس|بیت‌ المقدس]] شركت فعال داشت.<ref>قراگوزلو، ص ۶۶ـ۶۸؛ گلابچى، ص۶۳؛ صفوى، ج ۱، ص ۱۷۸ـ۱۸۰</ref>

خرازى پس از عمليات طريق‌القدس، تيپ‌ امام حسين (ع) را تشكيل داد و فرماندهى آن را به عهده گرفت. اين تيپ در [[عمليات فتح‌المبین]]، پس از شناسايى بخش وسيعى از مناطق اشغالى، وارد عمل شد، اما با افزايش‌ فشار نيروهاى عراقى در حلقه محاصره قرار گرفت. خرازى در این عمليات مجروح شد.

پس از عمليات فتح‌المبين، او تيپ امام حسين (ع) را به لشكر ارتقا دادو همچنان فرمانده آن بود. او در مقام فرماندهى لشكر ۱۴امام حسين، در عمليات‌های مختلف حضور داشت و چند ‌بار مجروح شد. وی در [[عملیات خیبر]] یک دست خود را از دست داد.

{{پانویس2}}

* على بنى‌لوحى، هزار قله عشق: خاطراتى از سردار سرلشگر شهيدحاج حسين خرازى فرمانده لشگر ۱۴ امام حسين(ع)،اصفهان، ۱۳۷۵ش.

* روزشمار جنگ ايران و عراق، تهران :سپاه پاسداران انقلاب اسلامى، مركز مطالعات و تحقيقات جنگ، ۱۳۷۲ش.

* ره‌يافتگان وصال: معرفى اسوه‌هاى ايثار، سرداران شهيد سپاه پاسداران انقلاب اسلامى، تهيه و تدوين حوزه نمايندگى ولى‌فقيه در سپاه، تهران: مركز فرهنگى سپاه، ۱۳۷۳ش.

* يحيى صفوى، از جنوب لبنان تا جنوب ايران: خاطرات سردار سرلشكر دكترسيد يحيى (رحيم) صفوى، ج ۱، تدوين مجيد نجف‌پور، تهران ۱۳۸۵ش.

* محمدعلى صمدى، يادگار سرداران، تهران ۱۳۷۶ش.

* غلامحسين قراگوزلو، حاج‌حسين خرازى فرمانده لشكر امام حسين(ع)، تهران، ۱۳۷۰ش.

* حسين گلابچى، فرهنگواره دفاع مقدس، تهران: بنياد حفظ آثار و ارزشهاى دفاع مقدس، بى‌تا.