سوره نبأ: تفاوت میان نسخه‌ها

{{سوره نبأ}}

[[شیخ طوسی]] در [[تفسیر تبیان]] می‌نویسد: درباره [[سبب نزول]] این سوره گفته‌اند [[رسول خدا(ص)]] با [[قریش]] سخن می‌گفت و اخبار امت‌های گذشته را برایشان بازگو می‌کرد و آنان را پند می‌داد؛ اما آنان حضرت را [[تمسخر|مسخره]] می‌کردند. پس [[خداوند]] پیامبر(ص) را از سخن گفتن با آنان نهی کرد. [روزی] رسول خدا(ص) با اصحابش سخن می‌گفت که یکی از [[مشرک|مشرکان]] جلو آمد و حضرت سکوت کرد. پس مشرکان جمع شدند و گفتند ای محمد! سخن تو عجیب است و ما دوست داریم سخن تو را بشنویم. اما پیامبر(ص) فرمود خداوند مرا از سخن گفتن با شما نهی کرده است. پس خداوند «عَمَّ يَتَساءَلُونَ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ» را نازل کرد.<ref>طوسی، التبیان، دار احیاء التراث، ج۱۰، ص۲۳۸.</ref>

==آیات مشهور==

آیات ۳۱ تا ۴۰ سوره نبأ از آیات مشهور این سوره است. [[تلاوت مجلسی قرآن|تلاوت مجلسی]] این آیات با صدای عبدالباسط (قاری مشهور [[مصر]]ی) در میان [[ایرانیان]] شناخته شده است. در این [[آیه|آیات]] [[خداوند]] عاقبت [[تقوا|پرهیزکاران]] را در [[قیامت]] بیان می‌کند.<ref>[http://telavat.ir/fa/content/47707/%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D8%A8%D8%A7%D8%B3%D8%B7-%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D8%B5%D9%85%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D9%86%D8%A8%D8%A3#tab-latest تلاوت مجلسی ده آیه آخر سوره نبأ]</ref>

ترجمه: روزی که «روح» و «ملائکه» در یک صف می‌ایستند و هیچ یک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمی‌گویند، و (آنگاه که می‌گویند) درست می‌گویند!

[[علامه طباطبایی]] این آیه را یکی از آیات [[شفاعت]] در قیامت دانسته که به اذن الهی برخی از [[فرشته|فرشتگان]] و انسان ها و [[جن|جنیان]] حاضر در محشر حق شفاعت دارند و مضمونش همان است که در آیه ۸۶ [[سوره زخرف]] آمده است وَلَا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ ترجمه: و کسانی را که به جای خدا می پرستند، اختیار شفاعت ندارند، اختیار شفاعت فقط با کسانی است که [از روی بصیرت] شهادت به حق داده اند و آنان [حقیقت حال کسانی را که می خواهند برای آنان شفاعت کنند] می‌دانند.

علامه طباطبائی در تفسیر آخرین آیه يَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنْتُ تُرَابًا براین باور است که کافر درقیامت از شدت وسختی آن روز آروز می کند که کاش خاک فاقد اراده و  شعوری بود که نه کاری کرده بود و نه کیفری می‌دید. <ref>طباطبائی، المیزان، منشورات اسماعیلیان، ج۲۰، ص۱۷۶.</ref>{{یاد| أي يتمنى من شدة اليوم أن لو كان ترابا فاقدا للشعور والإرادة فلم يعمل ولم يُجْز.}} نویسنده [[تفسیر نور (کتاب)|تفسیر نور]]  از آیه استفاده کرده که اظهار پشيمانى، دليل بر اختيار انسان است. «يا لَيْتَنِي كُنْتُ تُراباً»  وافزوده است که، خاک یک دانه مى‌گیرد، یک خوشه مى‌دهد، ولى کفّار صدها دلیل و برهان مى‌شنوند ولى یکی را نمى‌پذيرند. پس خاک بر كافر برترى دارد.  <ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۱۰، ص۳۷۰.

در [[حديث|حديثی]] ديگر از [[رسول خدا(ص)]] آمده است هر کس آن را بخواند و حفظ کند، حساب او در قیامت [چنان سریع انجام می‌شود که] به مقدار خواندن یک نماز خواهد بود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۶، ص۴.</ref> همچنین در روایات آمده است پیامبر(ص) سوره نبأ را جزو سوره‌هایی خوانده که موی آن حضرت را سپید کردند.{{یاد|از ابن عباس روایت شده گفت: [روزی] ابوبکر به رسول خدا(ص) عرضه داشت یا رسول الله چقدر زود مویت سپید شد؟ فرمود: موی مرا سوره هود و واقعه  و مرسلات و عم یتسائلون سپید کرد. <small>(طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۴م، ج۲۰، ص۱۵۰).</small>}}

{{سوره ۰۷۸ با ترجمه|شماره=۷۸}}

{{سوره‌های قرآن|۷۸|[[سوره مرسلات]]|[[سوره نازعات]]}}

==تک‌نگاری‌ها==

کتاب‌های که به صورت مستقل به تفسیر سوره نبأ پرداخته‌اند:

==پانویس==

{{پانوشت}}

{{یادداشت‌ها}}

==منابع==

==پیوند به بیرون==

{{قرآن کریم}}

{{سوره‌های مفصلات}}