صدیق: تفاوت میان نسخه‌ها
←در لغت و قرآن
| خط ۸: | خط ۸: | ||
صدّیق صیغه مبالغه از صدق، به معنای کسی که مُلازِمِ راستی باشد، یا کسی که رفتارش گفته‌هایش را تصدیق کند و یا به قولی کسی را گویند که [[دروغ]] از او سر نزند.<ref>ابن منظور، لسان‌العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱۰، ص۱۹۳-۱۹۴.</ref> | صدّیق صیغه مبالغه از صدق، به معنای کسی که مُلازِمِ راستی باشد، یا کسی که رفتارش گفته‌هایش را تصدیق کند و یا به قولی کسی را گویند که [[دروغ]] از او سر نزند.<ref>ابن منظور، لسان‌العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱۰، ص۱۹۳-۱۹۴.</ref> | ||
مکارم شیرازی از مراجع تقلید و و مفسر قرآن براین باور است که کلمه «صدّیق» که صیغه مبالغه است بر این دلالت دارد که فعل دائماً باید متّصف به مبدأ باشد، مثلا: «سِکّیر»که صیغه مبالغه است به کسى اطلاق مى شود که دائماً در حال سُکر و مستى است. همان گونه که «شِرّیب» بر کسى گفته مى شود که پیوسته شراب مى نوشد. | مکارم شیرازی از مراجع تقلید و و مفسر قرآن براین باور است که کلمه «صدّیق» که صیغه مبالغه است بر این دلالت دارد که فعل دائماً باید متّصف به مبدأ باشد، مثلا: «سِکّیر»که صیغه مبالغه است به کسى اطلاق مى شود که دائماً در حال سُکر و مستى است. همان گونه که «شِرّیب» بر کسى گفته مى شود که پیوسته شراب مى نوشد. | ||
و برهمین اساس «صدّیق» نیز کسى است که پیوسته با صدق و راستى همراه باشد و این معنا تحقق پیدا نمى کند مگر در کسانى که گفتارشان با کردارشان هماهنگ و منطبق باشد و این مرتبه کامل تنها با مقام «[[عصمت]]» همخوانى دارد، و چنین کسانى در میان امت اسلامى جز امام على(علیه السلام) و اهل بیت معصومش نخواهند. بود<ref>.https://makarem.ir/maaref/fa/article/index/324723/%d8%a8%d8%b1%d8%b1%d8%b3%d9%89-%d9%84%d9%82%d8%a8-%c2%ab%d8%b5%d8%af%d9%91%db%8c%d9%82-%d9%88-%d9%81%d8%a7%d8%b1%d9%88%d9%82%c2%bb؛ دفتر مرجع عالیقدر آیت الله مکارم شیرازی.</ref> | |||
صدیق در [[قرآن]] به‌صورت مفرد، چهار بار و به‌صورت جمع، دو بار به‌کار رفته است.<ref>المعجم المفهرس، ص۴۰۶؛ نساء، آیه۶۹</ref> در [[قرآن]] از [[حضرت ابراهیم]]<ref> سوره مریم، آیه ۴۱.</ref> و [[ادریس]]<ref> مریم، آیه۵۶.</ref>و یوسف <ref>یوسف، آیه ۴۶</ref> با لقب صدیق، و از [[مریم]] با لقب صدیقه<ref> سوره مائده، آیه ۷۵.</ref> یاد شده است.{{یاد| آیه ۶۹ سوره نساء«وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ...»آیه ۱۹ سوره حدید«وَالَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ أُولَٰئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ...» }} در روایات نیز از حضرت علی(ع) به عنوان صدیق<ref>کاشانی، منهج الصادقین، ۱۳۳۶ش، ج۳، ص۶۹؛ صدوق، الامالی،مؤسسة البعثة، ص۲۷۴؛ صدوق، مسندالرضا، ج۲، ص۹</ref> و فاطمه زهرا به‌عنوان صدیقه یا صدیقه کبری یاد شده است.<ref> ابن شهرآشوب، المناقب، مطبعة الحيدرية - النجف الأشرف :الناشر، ج۳، ص۱۳۳؛ صدوق، امالی، مؤسسة البعثة، ص۶۶۸.</ref> | صدیق در [[قرآن]] به‌صورت مفرد، چهار بار و به‌صورت جمع، دو بار به‌کار رفته است.<ref>المعجم المفهرس، ص۴۰۶؛ نساء، آیه۶۹</ref> در [[قرآن]] از [[حضرت ابراهیم]]<ref> سوره مریم، آیه ۴۱.</ref> و [[ادریس]]<ref> مریم، آیه۵۶.</ref>و یوسف <ref>یوسف، آیه ۴۶</ref> با لقب صدیق، و از [[مریم]] با لقب صدیقه<ref> سوره مائده، آیه ۷۵.</ref> یاد شده است.{{یاد| آیه ۶۹ سوره نساء«وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ...»آیه ۱۹ سوره حدید«وَالَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ أُولَٰئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ...» }} در روایات نیز از حضرت علی(ع) به عنوان صدیق<ref>کاشانی، منهج الصادقین، ۱۳۳۶ش، ج۳، ص۶۹؛ صدوق، الامالی،مؤسسة البعثة، ص۲۷۴؛ صدوق، مسندالرضا، ج۲، ص۹</ref> و فاطمه زهرا به‌عنوان صدیقه یا صدیقه کبری یاد شده است.<ref> ابن شهرآشوب، المناقب، مطبعة الحيدرية - النجف الأشرف :الناشر، ج۳، ص۱۳۳؛ صدوق، امالی، مؤسسة البعثة، ص۶۶۸.</ref> | ||