راسخون در علم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
در تطبیق معنای راسخون در علم دو دیدگاه وجود دارد: | در تطبیق معنای راسخون در علم دو دیدگاه وجود دارد: | ||
* '''پیامبر و ائمه''': بر اساس بسیاری از [[حدیث|روایات]]، مراد از «راسخون در علم»، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و [[امامان شیعه|ائمه(ع)]] هستند که از تأویل [[محکم و متشابه|آیات متشابه]] قرآنی نیز آگاهی دارند.<ref>کلینی، اصول کافی، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۵۷۷.</ref> | * '''پیامبر و ائمه''': بر اساس بسیاری از [[حدیث|روایات]]، مراد از «راسخون در علم»، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و [[امامان شیعه|ائمه(ع)]] هستند که از تأویل [[محکم و متشابه|آیات متشابه]] قرآنی نیز آگاهی دارند.<ref>کلینی، اصول کافی، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۵۷۷.</ref> [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] در روایتی ائمه و در روایتی دیگر [[اهل‌بیت(ع)|آل محمد(ع)]] را به عنوان راسخون در علم معرفی کرده است. <ref>حویزی، نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۱۵.</ref>{{یاد| الراسخون في العلم من الائمة عليهم السلام /الراسخون في العلم من آل محمد صلى الله عليه و آله}} | ||
* '''همه دانشمندان و متفکران''': برخی دیگر از روایات، مراد از «راسخون در علم» را مطابق با معنای لغوی، هر کسی می‌دانند که دانش و علم در وجودش استقرار یافته و صاحب‌نظر است که پیامبر(ص) و [[ائمه(ع)]] مصداق‌های حقیقی و برتر آنان هستند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۴۴۱.</ref> بر اساس این روایات، راسخون از [[تأویل]] آیات قرآن آگاهی ندارند، بلکه در برابر [[عالم غیب|اسرار غیبی]] تسلیم هستند.<ref>نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتی، ۱۳۷۹ش، خطبه۹۱، ص۱۵۷.</ref> | * '''همه دانشمندان و متفکران''': برخی دیگر از روایات، مراد از «راسخون در علم» را مطابق با معنای لغوی، هر کسی می‌دانند که دانش و علم در وجودش استقرار یافته و صاحب‌نظر است که پیامبر(ص) و [[ائمه(ع)]] مصداق‌های حقیقی و برتر آنان هستند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۴۴۱.</ref> بر اساس این روایات، راسخون از [[تأویل]] آیات قرآن آگاهی ندارند، بلکه در برابر [[عالم غیب|اسرار غیبی]] تسلیم هستند.<ref>نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتی، ۱۳۷۹ش، خطبه۹۱، ص۱۵۷.</ref> | ||