روز عاشورا (وقایع): تفاوت میان نسخهها
جز
←چینش یاران و تعیین فرماندهان
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
===چینش یاران و تعیین فرماندهان=== | ===چینش یاران و تعیین فرماندهان=== | ||
[[پرونده:واقعه طف.jpg|بندانگشتی|تصویر سازی نبرد در کربلا]] | [[پرونده:واقعه طف.jpg|بندانگشتی|تصویر سازی نبرد در کربلا]] | ||
[[امام حسین(ع)]] پس از اقامه [[نماز صبح]] [[عاشورا]] به همراه یاران،<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ الطبری)، ج۵، ص۴۲۳</ref> صفوف نیروهای خود را که ۳۲ تن سواره و چهل تن پیاده بودند<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۹۵؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ الطبری)، ج۵، ص۴۲۲؛ دینوری، الاخبار الطوال، ۱۳۶۸ش، ص۲۵۶، ابن اعثم کوفی، الفتوح، ۱۹۹۱م، ج۵، ص۱۰۱؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۹۶۵م، ج۵، ص۵۹</ref> منظم کرد. امام حسین(ع) [[زهیر بن قین|زُهَیر بن قَین]] را به فرماندهی جناح راست و [[حبیب بن مظاهر|حبیب بن مُظاهِر]] را بر جناح چپ سپاه گمارد و پرچم جنگ را به دست برادرش [[عباس بن علی|عباس(ع)]] سپرد.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۹۵؛ دینوری، الاخبار الطوال، ۱۳۶۸ش، ص۲۵۶؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک(تاریخ الطبری)، ج۵، ص۴۲۲؛ شیخ مفید؛ الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۹۵؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۹۶۵م، ج۴، ص۵۹</ref> اصحاب، خیمهها را به دستور امام حسین(ع) در پشت سر خود قرار دادند<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۹۶</ref> امام(ع) به اصحاب دستور داد که خیمه ها را نزدیک یکدیگر زنند و ریسمانها و طنابهایش را در هم افکنند و داخل یکدیگر قراردهند و خود میان چادر ها باشند و تنها از یک سو با دشمن روبرو شوند. شعرانی، دمع السجوم، ترجمه نفس المهموم، ۱۳۷۴ق، ص۱۱۸. و اطراف آن را که پیش از آن، خندق کنده و از هیزم و نی پر کرده بودند آتش زدند تا مانع تهاجم دشمن از پشت سر شوند.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۹۵-۳۹۶؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ الطبری)، ج۵، ص۴۲۳-۴۲۶؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۹۶</ref> | [[امام حسین(ع)]] پس از اقامه [[نماز صبح]] [[عاشورا]] به همراه یاران،<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ الطبری)، ج۵، ص۴۲۳</ref> صفوف نیروهای خود را که ۳۲ تن سواره و چهل تن پیاده بودند<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۹۵؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ الطبری)، ج۵، ص۴۲۲؛ دینوری، الاخبار الطوال، ۱۳۶۸ش، ص۲۵۶، ابن اعثم کوفی، الفتوح، ۱۹۹۱م، ج۵، ص۱۰۱؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۹۶۵م، ج۵، ص۵۹</ref> منظم کرد. امام حسین(ع) [[زهیر بن قین|زُهَیر بن قَین]] را به فرماندهی جناح راست و [[حبیب بن مظاهر|حبیب بن مُظاهِر]] را بر جناح چپ سپاه گمارد و پرچم جنگ را به دست برادرش [[عباس بن علی|عباس(ع)]] سپرد.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۹۵؛ دینوری، الاخبار الطوال، ۱۳۶۸ش، ص۲۵۶؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک(تاریخ الطبری)، ج۵، ص۴۲۲؛ شیخ مفید؛ الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۹۵؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۹۶۵م، ج۴، ص۵۹</ref> اصحاب، خیمهها را به دستور امام حسین(ع) در پشت سر خود قرار دادند<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۹۶</ref> امام(ع) به اصحاب دستور داد که خیمه ها را نزدیک یکدیگر زنند و ریسمانها و طنابهایش را در هم افکنند و داخل یکدیگر قراردهند و خود میان چادر ها باشند و تنها از یک سو با دشمن روبرو شوند. <ref>شعرانی، دمع السجوم، ترجمه نفس المهموم، ۱۳۷۴ق، ص۱۱۸.</ref> و اطراف آن را که پیش از آن، خندق کنده و از هیزم و نی پر کرده بودند آتش زدند تا مانع تهاجم دشمن از پشت سر شوند.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۹۵-۳۹۶؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ الطبری)، ج۵، ص۴۲۳-۴۲۶؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۹۶</ref> | ||
در آن سوی میدان نیز [[عمر بن سعد]] [[نماز صبح]] خود را به جای آورد و فرماندهان سپاهش را که بنا بر قول مشهور سی هزار نفر بودند<ref>شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۶۲ش، ص۱۷۷، ح ۳ و ص۵۴۷، ح ۱۰. سید ابن طاووس، اللهوف، ۱۳۶۹ق، ص۷۰</ref> معین کرد؛ او [[عمرو بن حجاج زبیدی|عَمرو بن حَجّاج زُبَیدی]] را در جناح راست، [[شمر بن ذی الجوشن]] را در جناح چپ، [[عزرة بن قیس احمسی|عُزْرَةِ بْن قَیس اَحْمَسی]] را برای سواران و [[شبث بن ربعی|شَبَث بن رِبعِی]] را برای پیادگان به فرماندهی گماشت.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۹۵-۳۹۶؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ الطبری)، ج۵، ص۴۲۲-۴۲۶</ref> | در آن سوی میدان نیز [[عمر بن سعد]] [[نماز صبح]] خود را به جای آورد و فرماندهان سپاهش را که بنا بر قول مشهور سی هزار نفر بودند<ref>شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۶۲ش، ص۱۷۷، ح ۳ و ص۵۴۷، ح ۱۰. سید ابن طاووس، اللهوف، ۱۳۶۹ق، ص۷۰</ref> معین کرد؛ او [[عمرو بن حجاج زبیدی|عَمرو بن حَجّاج زُبَیدی]] را در جناح راست، [[شمر بن ذی الجوشن]] را در جناح چپ، [[عزرة بن قیس احمسی|عُزْرَةِ بْن قَیس اَحْمَسی]] را برای سواران و [[شبث بن ربعی|شَبَث بن رِبعِی]] را برای پیادگان به فرماندهی گماشت.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۹۵-۳۹۶؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ الطبری)، ج۵، ص۴۲۲-۴۲۶</ref> |