پرش به محتوا

حسن حسن‌زاده آملی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۷۵: خط ۷۵:
از دیدگاه علامه حسن‌زاده، [[قرآن]]، فلسفه و عرفان جدا از یکدیگر نیستند. وی، حقیقت دین و عرفان را یکی می‌داند و آن معرفت به خدا، [[اسماء و صفات|اسماء]]، افعال، احکام و کتاب خدا است.<ref>«آیت‌الله حسن‌زاده آملی حکیم، عارف، ادیب و ریاضیدان»، ص۱۰ و ۱۱.</ref> وی عرفان را علم انسان‌ساز می‌داند و بر این باور است که سرچشمه عرفان واقعی، [[وحی]]، [[پیامبر(ص)]] و [[اهل بیت(ع)]] است.<ref>«آیت‌الله حسن‌زاده آملی حکیم، عارف، ادیب و ریاضیدان»، ص۱۲.</ref> از نظر او، عرفان اصیل انسان‌ساز، در اتصال به قرآن است و [[امامان معصوم]]، معلمان بشر و سفیران الهی هستند که دستورالعمل‌های انسان‌ساز، یعنی قرآن را برای بشر توضیح می‌دهند.<ref>حسن‌زاده آملی، انسان در عرف عرفان، ۱۳۸۳ش، ص۱۲.</ref>
از دیدگاه علامه حسن‌زاده، [[قرآن]]، فلسفه و عرفان جدا از یکدیگر نیستند. وی، حقیقت دین و عرفان را یکی می‌داند و آن معرفت به خدا، [[اسماء و صفات|اسماء]]، افعال، احکام و کتاب خدا است.<ref>«آیت‌الله حسن‌زاده آملی حکیم، عارف، ادیب و ریاضیدان»، ص۱۰ و ۱۱.</ref> وی عرفان را علم انسان‌ساز می‌داند و بر این باور است که سرچشمه عرفان واقعی، [[وحی]]، [[پیامبر(ص)]] و [[اهل بیت(ع)]] است.<ref>«آیت‌الله حسن‌زاده آملی حکیم، عارف، ادیب و ریاضیدان»، ص۱۲.</ref> از نظر او، عرفان اصیل انسان‌ساز، در اتصال به قرآن است و [[امامان معصوم]]، معلمان بشر و سفیران الهی هستند که دستورالعمل‌های انسان‌ساز، یعنی قرآن را برای بشر توضیح می‌دهند.<ref>حسن‌زاده آملی، انسان در عرف عرفان، ۱۳۸۳ش، ص۱۲.</ref>


آیت‌الله حسن‌زاده، [[حکمت متعالیه]] را سیر تکاملی فلسفه اسلامی دانسته و معتقد است حکمت متعالیه، برهان آمیخته با شهود (عرفان) است. از نظر وی، فلسفه‌ای که با دین الهی مخالفت کند، قابل قبول نیست؛ آنچه را که دین الهی رد و انکار کند، فلسفه محسوب نمی‌شود.<ref>«آیت‌الله حسن‌زاده آملی حکیم، عارف، ادیب و ریاضیدان»، ص۱۱.</ref> حسن‌زاده آملی ادعای «یونانی بودن فلسفه اسلامی» را رد می‌کند و معتقد است که‌ اندیشه‌های فلاسفه پیش از [[اسلام]] سطحی است و فیلسوفان اسلامی این اندیشه‌ها را عمق داده و به تعبیر او پخته‌اند.<ref>«آیت‌الله حسن‌زاده آملی حکیم، عارف، ادیب و ریاضیدان»، ص۱۲.</ref>
آیت‌الله حسن‌زاده، [[حکمت متعالیه]] را سیر تکاملی فلسفه اسلامی دانسته و معتقد است حکمت متعالیه، برهانِ آمیخته با شهود (عرفان) است. از نظر وی، فلسفه‌ای که با دین الهی مخالفت کند، قابل قبول نیست؛ آنچه را که دین الهی رد و انکار کند، فلسفه محسوب نمی‌شود.<ref>«آیت‌الله حسن‌زاده آملی حکیم، عارف، ادیب و ریاضیدان»، ص۱۱.</ref> حسن‌زاده آملی ادعای «یونانی بودن فلسفه اسلامی» را رد می‌کند و معتقد است که‌ اندیشه‌های فلاسفه پیش از [[اسلام]] سطحی است و فیلسوفان اسلامی این اندیشه‌ها را عمق داده و به تعبیر او پخته‌اند.<ref>«آیت‌الله حسن‌زاده آملی حکیم، عارف، ادیب و ریاضیدان»، ص۱۲.</ref>


به گفته سید یدالله یزدان‌پناه، حسن‌زاده آملی بیشترین تاثیر را از [[ملاصدرا]] و [[ابن عربی]] گرفته است.<ref>[http://hekmateislami.com/?p=9284 «گفت‌وگو باحجت الاسلام والمسلمین یزدان‌پناه به مناسبت مراسم تجلیل مجمع عالی حکمت اسلامی از مقام علمی استاد حضرت آیت‌الله علامه حسن‌زاده آملی»]، پایگاه اطلاع‌رسانی مجمع عالی حکمت اسلامی.</ref>
به گفته سید یدالله یزدان‌پناه، حسن‌زاده آملی بیشترین تاثیر را از [[ملاصدرا]] و [[ابن عربی]] گرفته است.<ref>[http://hekmateislami.com/?p=9284 «گفت‌وگو باحجت الاسلام والمسلمین یزدان‌پناه به مناسبت مراسم تجلیل مجمع عالی حکمت اسلامی از مقام علمی استاد حضرت آیت‌الله علامه حسن‌زاده آملی»]، پایگاه اطلاع‌رسانی مجمع عالی حکمت اسلامی.</ref>
۱۷٬۳۱۶

ویرایش