ترکیه: تفاوت میان نسخه‌ها
←شیعیان امامی مذهب
(←زبان) |
|||
| خط ۱۲۸: | خط ۱۲۸: | ||
پیش از آنکه مردم ترکیه [[اسلام]] بپذیرند، پیرو نظام اعتقادی «شَمَنیسم»{{یاد|مجموعه‌ای از اعتقادات و رویه‌هایی است که در جوامع غیر متمدن رواج دارند و شامل توانایی تشخیص، درمان و گاهی ایجاد بیماری‌هایی هستند که از ارتباط با ارواح یا تحت سلطه قرار گرفتن توسط آنها، پدید می‌آیند. {{مدرک}} }} بوده و برخی نیز پیرو ادیانی چون [[زرتشت]]، [[بودیسم]]، [[یهودیت]] و [[مسیحیت]] بودند. به همین جهت، هرگز تا پیش از پذیرش دین اسلام، اتحاد و اتفاق لازم از طریق پذیرش دین واحد و مشترک را به دست نیاوردند. پس از آنکه ترکان شکل تسنن اسلام را پذیرفتند، در زمان خواجه علی، نوه [[صفی الدین اردبیلی]] با مذهب [[تشیع]] آشنا شدند. | پیش از آنکه مردم ترکیه [[اسلام]] بپذیرند، پیرو نظام اعتقادی «شَمَنیسم»{{یاد|مجموعه‌ای از اعتقادات و رویه‌هایی است که در جوامع غیر متمدن رواج دارند و شامل توانایی تشخیص، درمان و گاهی ایجاد بیماری‌هایی هستند که از ارتباط با ارواح یا تحت سلطه قرار گرفتن توسط آنها، پدید می‌آیند. {{مدرک}} }} بوده و برخی نیز پیرو ادیانی چون [[زرتشت]]، [[بودیسم]]، [[یهودیت]] و [[مسیحیت]] بودند. به همین جهت، هرگز تا پیش از پذیرش دین اسلام، اتحاد و اتفاق لازم از طریق پذیرش دین واحد و مشترک را به دست نیاوردند. پس از آنکه ترکان شکل تسنن اسلام را پذیرفتند، در زمان خواجه علی، نوه [[صفی الدین اردبیلی]] با مذهب [[تشیع]] آشنا شدند. | ||
«شیخ شاه» پس از درگذشت خواجه علی، رهبر شیعیان شد و پس از او پسر شیخ؛ یعنی «جنید» رهبر شیعیان در [[ایران]] شد که این امر نقطه عطفی در نفوذ تشیع در آسیای صغیر است. پادشاه ایران، که از نفوذ بیش از حد جنید و علاقه مردم نسبت به وی می‌ترسید، اقامت او را در ایران صلاح ندید و وی را تبعید کرد و جنید به عثمانی رفت. وقتی [[غزنویان]] (۳۶۶ – ۵۸۳ هجری) بر حکومت ایران دست یافتند، دوران تسلط ترکان بر این سرزمین آغاز شد و مذهب تسنن رونق گرفت و شدت عمل نسبت به تشیع فزونی یافت. اما پس از آن، در دوران [[خوارزمشاهیان]] و [[سلجوقیان]]، نفوذ رجال شیعه در دستگاه دولتی باعث شد که بسیاری از ترکان به مذهب شیعه روی آورند. | «شیخ شاه» پس از درگذشت خواجه علی، رهبر شیعیان شد و پس از او پسر شیخ؛ یعنی «جنید» رهبر شیعیان در [[ایران]] شد که این امر نقطه عطفی در نفوذ تشیع در آسیای صغیر است. پادشاه ایران، که از نفوذ بیش از حد جنید و علاقه مردم نسبت به وی می‌ترسید، اقامت او را در ایران صلاح ندید و وی را [[تبعید]] کرد و جنید به عثمانی رفت. وقتی [[غزنویان]] (۳۶۶ – ۵۸۳ هجری) بر حکومت ایران دست یافتند، دوران تسلط ترکان بر این سرزمین آغاز شد و مذهب تسنن رونق گرفت و شدت عمل نسبت به تشیع فزونی یافت. اما پس از آن، در دوران [[خوارزمشاهیان]] و [[سلجوقیان]]، نفوذ رجال شیعه در دستگاه دولتی باعث شد که بسیاری از ترکان به مذهب شیعه روی آورند. | ||
نخستین حرکت جانبداری از تشیع، در دوره [[ایلخانان]] پدید آمد. در این حرکت، تعدادی از علمای شیعه مقیم سایر کشورها به ایران آمدند و در همین دوران نام [[ائمه اطهار]] در سکه‌ها نقش بست و روستاییان و مهاجران آسیای صغیر، تشیع را با آغوش باز پذیرفتند. موفق‌ترین پادشاه [[صفویان]] در اشاعه تشیع در ایران و کشورهای همسایه [[شاه اسماعیل صفوی|شاه اسماعیل]] بود. هنگامی که شاه اسماعیل به سلطنت رسید، مذهب شیعه را به صورت مذهب رسمی ایران اعلام کرد و هواخواهان بسیاری در منطقهی آسیای صغیر به دست آورد. در زمان شاه اسماعیل تشیع در آسیای صغیر به دو صورت متجلی شد: | نخستین حرکت جانبداری از تشیع، در دوره [[ایلخانان]] پدید آمد. در این حرکت، تعدادی از علمای شیعه مقیم سایر کشورها به ایران آمدند و در همین دوران نام [[ائمه اطهار]] در سکه‌ها نقش بست و روستاییان و مهاجران آسیای صغیر، تشیع را با آغوش باز پذیرفتند. موفق‌ترین پادشاه [[صفویان]] در اشاعه تشیع در ایران و کشورهای همسایه [[شاه اسماعیل صفوی|شاه اسماعیل]] بود. هنگامی که شاه اسماعیل به سلطنت رسید، مذهب شیعه را به صورت مذهب رسمی ایران اعلام کرد و هواخواهان بسیاری در منطقهی آسیای صغیر به دست آورد. در زمان شاه اسماعیل تشیع در آسیای صغیر به دو صورت متجلی شد: | ||