خروج سفیانی: تفاوت میان نسخه‌ها

لشگر سفیانی در بیابان بیداء از بین می رود.

[[حضرت علی]](ع) در ذیل آیه: «وَ لَوْ تَری إذْ فُزِعوا فَلا فَوتَ» می‌فرماید: کمی پیش از قیام قائم ما [[حضرت مهدی|مهدی]](ع)، سفیانی خروج می‌کند، پس به اندازه دوران حاملگی یک زن که ۹ ماه باشد حکومت می‌کند، لشکریان او به مدینه وارد می‌شوند، تا اینکه به «[[بیدا]]» می‌رسند، خداوند آنها را در زمین فرو می‌برد.<ref>سید محمد صدر، تاریخ غیبت کبری، ص۶۴۸</ref>

اما سفیانی ته مانده لشکرش را جمع ودوباره به جنگ با امام مهدی می رود. در روایتی که از امیرالمؤمنین(ع) نقل شده است، سرنوشت جنگ با سفیانی و پایان کار او، چنین بیان شده است: « سفياني، با اسب ها(تجهیزات و امکانات) بستگان و اقوام، زاد و توشه و لشکریانش، از آنجا(از منطقه عراق) خارج می‌شوند در حالی که صدو هفتاد هزار نفر، او را همراهی مي‌کند، پس در کنار در ياچه طبريه فرود مي آيند. حضرت مهدی(عج) در حالی که جبرئیل از طرف راست، میکائیل از سمت چپ و عزرائیل در پیشاپیش او قرار دارد، به تعقیب سفیانی و لشکریانش حرکت می‌کنند، شب ها به پیمودن راه و روز ها به استراحت می پردازند تا اینکه در کنار در یاچه طبریه بر سفیانی دست می‌یابند، پس خداوند برسفیانی غضب نموده و خلق خدا نیز بدین خاطر بر او خشم می‌گیرند، پس ناگهان پرندگان با بالهای خود و کوهها با صخره‌های خود و فرشتگان با ندای مهیب خود، آنان را در هم می‌کوبند بگونه‌ای که تمامی ياران و اطرافیان سفيانی، در اندک زمانی، نابود می‌گردد و خداوند همگی آنان را هلاک می سازد، فقط سفیانی تنها می ماند. امام مهدی(عج) او را دستگیر و وی را گردن می‌زند، سپس شهر دمشق(مرکز اقتدار سفیانی) را تصرف و از چنگال سفیانیان آزاد می‌کند. »<ref>ملاحم ابن طاووس، ص۲۹۶، معجم احادیث الامام المهدی(عج) ج۳، ص۱۰۷</ref>