پرش به محتوا

بقعه: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۳۵۳ بایت اضافه‌شده ،  ۱۸ فوریه
خط ۱۱: خط ۱۱:
== در جهان اسلام ==
== در جهان اسلام ==
در بخشهای شرقی و مرکزی [[جهان اسلام]] و ظاهراً در دوره [[سلجوقیان]]، کلمه بقعه معانی [[خانقاه]]، [[مقبره]] و به‌طور کلی «بنایی برای مقاصد عبادی، تحصیلی یا خیریه» را پیدا کرد. این تغییر معنی قطعاً ناشی از عبارت [[قرآن|قرآنی]] (اَلبُقْعَةِ المُبارَکَة)<ref>[[سوره قصص|قصص]]، آیه۳۰</ref> است که تفسیر آن بنابر [[احادیث]]، دره مقدس است؛ جایی که در آن، خداوند از میان بوته مشتعلی با [[حضرت موسی|موسی (ع)]] سخن گفت.
در بخشهای شرقی و مرکزی [[جهان اسلام]] و ظاهراً در دوره [[سلجوقیان]]، کلمه بقعه معانی [[خانقاه]]، [[مقبره]] و به‌طور کلی «بنایی برای مقاصد عبادی، تحصیلی یا خیریه» را پیدا کرد. این تغییر معنی قطعاً ناشی از عبارت [[قرآن|قرآنی]] (اَلبُقْعَةِ المُبارَکَة)<ref>[[سوره قصص|قصص]]، آیه۳۰</ref> است که تفسیر آن بنابر [[احادیث]]، دره مقدس است؛ جایی که در آن، خداوند از میان بوته مشتعلی با [[حضرت موسی|موسی (ع)]] سخن گفت.
 
در متون دینی و زیارت نامه‌های نقل شده از امامان بقعه، البقعه، بقاع، البقعة المبارکه، البقعة القدسیه و مانند آن فراوان بکار رفته است.به عنوان نمونه رجوع کنید به: <ref>ابن قولویه، کامل الزیارات، الناشر مكتبة الصدوق، ج۱، ص۶۶، ۲۷۶،۲۸۱،۲۳۴،۴۶،۲۶.</ref> {{یاد| در روایتی امام صادق(ع) در باره فضیلت بقعه کربلا  به مفضل می‌گوید: يا مفضل إن بقاع الارض تفاخرت : ففخرت كعبة البيت الحرام ، على بقعة كربلا ، فأوحى الله إليها أن اسكتي كعبة البيت الحرام ، ولا تفتخري على كربلا ، فانها البقعة المباركة التي نودي موسى منها من الشجرة... بقعه‌های زمین به هم فخر فروختند و کعبه هم بر کربلا فخر فروخت خداوند به کعبه وحی کرد که ساکت باش وبر کربلا فخرفروشی مکن زیرا این  همان بقعه مبارکه‌ای است که به موسی از دل شجره(درخت۰ ندا داده شد...<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۱۲.</ref>}}
گسترش اسلام ارتباط مستقیمی با [[جهاد]] و [[شهادت]] دارد و بزرگداشت [[شهید|شهدا]] از صدر اسلام مستلزم تداوم خاطره آنان و ساخت مشهدها، بقعه‌ها و روضه‌ها بر مدفن آنها بوده‌است. از این رو در بسیاری از سرزمینهای اسلامی مجاور با [[دارالحرب]]، این گونه بناها برپاگشته است؛ مثلاً [[آسوان]] در [[نوبه]]، یکی از نواحی درگیری‌های [[مسلمانان]] با دشمنان، دارای آرامگاه‌هایی از قرن چهارم و پنجم است؛<ref>مقریزی، ج ۱، ص۱۹۷۱۹۹</ref> در حالی که در اسپانیا و سیسیل که آنجاها نیز نزدیک نبردگاه بوده‌اند، چنین آرامگاه‌هایی دیده نمی‌شود.<ref>هیلن برند، ۱۳۶۶ ش، ص۲۶</ref>
گسترش اسلام ارتباط مستقیمی با [[جهاد]] و [[شهادت]] دارد و بزرگداشت [[شهید|شهدا]] از صدر اسلام مستلزم تداوم خاطره آنان و ساخت مشهدها، بقعه‌ها و روضه‌ها بر مدفن آنها بوده‌است. از این رو در بسیاری از سرزمینهای اسلامی مجاور با [[دارالحرب]]، این گونه بناها برپاگشته است؛ مثلاً [[آسوان]] در [[نوبه]]، یکی از نواحی درگیری‌های [[مسلمانان]] با دشمنان، دارای آرامگاه‌هایی از قرن چهارم و پنجم است؛<ref>مقریزی، ج ۱، ص۱۹۷۱۹۹</ref> در حالی که در اسپانیا و سیسیل که آنجاها نیز نزدیک نبردگاه بوده‌اند، چنین آرامگاه‌هایی دیده نمی‌شود.<ref>هیلن برند، ۱۳۶۶ ش، ص۲۶</ref>


۱۸٬۴۲۶

ویرایش