باطن قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

[[علامه طباطبایی]]، برای تبیین معنای ظاهری و باطنی قرآن، به آیه ۳۶ [[سوره نساء]] و آیه ۳۰ [[سوره حج]] اشاره کرده و می‌گوید: این آیات در ظاهر پرستش خداوند و پرهیز از پرستش بت‌ها است و هدف نهایی آنها، بیان این معناست که نباید از خدا غفلت کرد و به غیر التفات داشت.<ref>طباطبایی، قرآن در اسلام، ۱۳۸۸ش، ص۴۴.</ref> از این‌رو می‌گوید در ورای ظاهر واژه‌ها در هر آیه و در سراسر قرآن معانی دیگری است که همان معنای باطنی قرآن است.<ref>طباطبایی، قرآن در اسلام، ۱۳۸۸ش، ص۴۴.</ref>[[مطهری]] قرآن پژوه شیعی با استناد به روایتی که درباره قرآن می‌گوید «فَظاهِرُهُ حِکمَةٌ وَ باطِنُهُ عِلْمٌ» براین باور است که ظاهر قرآن حکمت و دستورالعمل‌های ظاهری است اما از باطن قرآن علم می‌جوشد. وی هم‌چنین در جمع بندی روایاتی که برای قرآن ظاهر و باطن‌هایی برشمرده است معتقد است که قرآن درجات و مراتبی دارد و همواره یک معنی از ظاهرش فهمیده می‌شود ولی در درجات عمیق‌تر حقایق تازه‌تر کشف می‌شوند.<ref>مطهری، خاتمیت، ص۱۳۳؛https://lms.motahari.ir/book-page/65/%D8%AE%D8%A7%D8%AA%D9%85%DB%8C%D8%AA?page=133</ref>