عراق: تفاوت میان نسخه‌ها

از زمانی که بغداد تأسیس شد، مهاجرانی از [[کوفه]]، [[بصره]] و [[خراسان]]، در منطقه [[کرخ بغداد]] ساکن شدند؛ از جمله بسیاری از بزرگان شیعه که از اشراف بغداد و کارگزاران دولتی بودند. در منابع، از کرخ به محله رافضه یاد شده است<ref>بغدادی، تاریخ مدینة الاسلام، ج۱، ص۳۹۲.</ref>. یاقوت حموی می‌نویسد: اهل الکرخ کلهم شیعة امامیة لا یوجد فیهم سنی البتة<ref>معجم البلدان، ج۴، ص۴۴۹.</ref><ref>جعفریان، اطلس شیعه، ۱۳۸۷ش، ص۳۷۵.</ref>. از سال ۳۳۴ق که [[آل بویه]] به بغداد آمدند، با حمایت آشکار از شیعه و علنی شدن مراسم شیعه در [[روز عاشورا]] و [[روز غدیر|غدیر]]، درگیری میان سنیان محله باب البصره و شیعیان کرخ آغاز شد. با آمدن ترکان، شیعیان مورد اذیت و آزار قرار گرفتند. در مأذنه‌های [[کرخ]] حی علی خیر العمل گفته می‌شد که نشانه تسلط کامل شیعیان در آن منطقه بود.<ref>ذهبی، ج۶، ص۳۰.</ref> یکی از نقاط مهم کرخ، محله و مسجد [[براثا]] بود. مسجد براثا مکانی مقدس برای شیعیان بود و بارها مورد تخریب و ویرانی قرار گرفت<ref>معجم البلدان ج۱، ص۳۶۳.</ref> و امروزه یکی از مراکز مهم اجتماع شیعیان برای نماز جمعه در بغداد است.<ref>جعفریان، اطلس شیعه، ۱۳۸۷ش، ص۳۷۷.</ref> به جز منطقه کرخ، بسیاری از شیعیان در منطقه باب الطاقه زندگی می‌کردند. حسین بن روح نوبختی در محله‌ای در حاشیه رصافه و باب الطاق زندگی می‌کرد که به نام نوبختیه نامیده می‌شد. مرقد وی در همان جاست و در حال حاضر به سوق الشورجه شناخته می‌شود که یکی از مناطق شیعه‌نشین بغداد امروزی است.<ref>مرقد المعارف، ج۱، ص۲۴۹؛ جعفریان اطلس شیعه، ص۳۷۷.</ref> مقابر قریش قبرستانی در شمال غربی بغداد، جایی بود که به مناسبت دفن [[امام کاظم]] و [[امام جواد]] علیهماالسلام به کاظمین شهرت یافت. [[سید مرتضی]]، [[خواجه نصیرالدین طوسی]] و شمار دیگری از شخصیت‌های شیعه در آنجا مدفونند.<ref>جعفریان، اطلس شیعه، ۱۳۸۷ش، ص۳۷۷.</ref>