انقلاب اسلامی ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

به دنبال تنش‌های ایجاد شده، آیت الله خمینی طی اعلامیه‌ای اعلام کرد: «دستگاه حاکمه می‌خواهد با تمام کوشش به هَدمِ احکام ضروریهٔ اسلام قیام و به دنبال آن مطالبی است که اسلام را به خطر می‌اندازد. لذا اینجانب [[عید نوروز]] را به‌عنوان عزا و تسلیت به [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام عصر]] (عجل الله تعالی فرجه) جلوس می‌کنم و به مردم اعلام خطر می‌نمایم.»<ref>صحیفۀ امام خمینی، ج۱، ص۱۵۶.</ref>

کماندو‌ها و افراد حکومت به هر طلبه‌ای که می‌رسیدند از وی می‌خواستند که «جاوید شاه» بگوید سپس وی را زیر مشت و لگد گرفته و کتک می‌زدند. عده‌ای طلاب به طبقه فوقانی مدرسه رفته و با پرتاب سنگ و آجر به کماندو‌ها حمله کردند. مهاجمان به طبقه بالا رفته و در آنجا ضمن درگیری و مضروب ساختن تعدادی از آن‌ها، چند نفر را از جمله [[سید یونس رودباری]] از بالا به پائین انداختند.<ref>منصوری، ۱۳۷۶ش، ص۱۲۹.</ref> مأموران شاه کتاب‌ها را پاره کردند و لوازم و اثاث طلاب را به میان صحن مدرسه ریختند.<ref> دوانی، نهضت روحانیون ایران، بی‌تا، ج۳، ص۲۶۵-۲۶۴.</ref> در پی این جریان آیت الله خمینی اعلامیه علیه شاه صادر کرد: «اینان با شعار «شاه‌دوستی» به مقدسات مذهبی اهانت می‌کنند. شاه‌دوستی یعنی غارتگری، هتک اسلام، تجاوز به حقوق مسلمین، و تجاوز به مراکز علم و دانش؛ «شاه‌دوستی» یعنی ضربه زدن به پیکر قرآن و اسلام، سوزاندن نشانه‌های اسلام و محو آثار اسلامیت... با این احتمال، [[تقیه]]، [[حرام]] است؛ و اظهار حقایق، واجب...»<ref>صحیفه امام، ج۱، صص ۱۷۹-۱۷۷.</ref>