عذاب الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

عده‌ای با استناد به [[آیه‌ ۳ سوره بلد|آیه‌ٔ ۳ سوره بلد]]، گفته‌اند برخی از مشکلات و سختی‌های دنیا از ویژگی‌های عالم دنیا است؛ اما گاه ممکن است مشکلات، ناشی از رحمت الهی به جهتِ ارتقای رتبه، عبرت آموزی، تضرّع و یا بازگشت و [[توبه]] باشد؛ آنها همچنین پاره‌ای از مشکلات و سختی‌ها را ناشی از اشتباهِ خودِ انسان و عدم دقت یا عدم [[مشورت]] و تجربه دیگران دانسته‌اند. در نهایت گفته شده جدای از این موارد، وجود برخی مشکلات و سختی‌ها، عقوبت اعمال خطا و گناهان است.<ref>دهقانپور، «قرآن و چرایی عذاب الهی»، ص۱۵۱-۱۶۰.</ref>

مطابق آنچه در [[قرآن|قرآن کریم]] آمده است خداوند پاداش نیکوکاران را بر خود واجب دانسته اما عذابشان را ناشی از کردار خودشان معرفی کرده است؛<ref>سوره سبأ، آیه ۳۵؛ سوره انفال، آیه ۵۱، سوره آل عمران، آیه ۱۸۲.</ref> گفته شده از آن‌جا که خداوند بی‌نیاز مطلق است، «عذاب» نمی‌تواند جنبهٔ [[انتقام]] داشته باشد؛<ref>دهقانپور، «قرآن و چرایی عذاب الهی»، ص۱۵۱-۱۶۰.</ref> بر این اساس عذاب‌های الهی را صورتی دیگر از گناهان انسان معرفی کرده‌ که در قالب عذاب [[تجسم اعمال|تجسّم]] پیدا کرده‌اند.<ref>دهقانپور، «قرآن و چرایی عذاب الهی»، ص۱۵۱-۱۶۰.</ref> [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]] فیلسوف و مفسّر قرن ۱۴ هجری قمری قرآن کریم، دراین‌باره توضیح داده است که رابطهٔ بین عذاب و عملِ خطا، فراتر از رابطهٔ میان [[اصل علیت|علت و معلول]] است بدین صورت که هر عملی دارای باطنی است و باطن گناه، عذاب است که در برزخ و قیامت ظهور پیدا می‌کند.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۸ش، ج۱۷، ص۴۷۶ و ج۸، ص۳۴۰.</ref> در مقابل عده‌ای با استناد به برخی آیات که خداوند تواناییِ گذشتِ از بندگان را دارد و می‌تواند از عذاب آن‌ها صرف‌نظر کند، منکر این نظریه‌ شده‌اند.<ref>دهقانپور، «قرآن و چرایی عذاب الهی»، ص۱۶۴و۱۶۵.</ref>

عده‌ای نیز عذاب الهی را مجموعه اعمالی، برای پاک شدن [[روح انسان|روح]] و برگشت به [[فطرت]] اولیه دانسته‌اند‌؛ در توضیح این مطلب گفته شده انسان با گناهان به فطرت اولیه خود آسیب رسانده و عذاب الهی فرایندی است در جهت ترمیم این آسیب‌ها و برگشت به فطرت پاک اولیه.{{مدرک}}