Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۱۸
ویرایش
بسم الله الرحمن الرحیم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
'''بسم الله الرَّحمن الرَّحیم''' یا '''بَسمَلَه''' آیه‌ای از آیات قرآن که در ابتدای همه سوره‌ها غیر از [[سوره برائت]] آمده است. به‌اعتقاد [[امامیه]]، برخی از [[صحابه]] و [[تابعین]]، [[محمد بن ادریس شافعی|شافعی]] و از میان [[قاریان هفتگانه|قاریان هفتگانه]]، [[عاصم بن ابی النجود کوفی|عاصم]] و [[ابوالحسن کسایی مروزی|کسائی]] بسمله در هر سوره‌ای غیر از [[سوره برائت]]، آیه‌ای مستقل به شمار می‌رود و جزء همان سوره است. برخی دیگر همچون [[مالک بن انس]] و [[ابوحنیفه]] بسمله را آیه‌ای مستقل دانسته‌اند که صرفاً برای بیان آغاز سوره‌ها و فاصله بین آن‌ها آمده است. [[احمد بن حنبل]] و [[حمزة بن حبیب|حمزه]] از قاریان هفتگانه و برخی دیگر بر این باورند که بسمله فقط در [[سوره حمد]] آیه‌ای مستقل بوده و جزئی از این سوره به شمار می‌رود. | '''بسم الله الرَّحمن الرَّحیم''' یا '''بَسمَلَه''' آیه‌ای از آیات قرآن که در ابتدای همه سوره‌ها غیر از [[سوره برائت]] آمده است. به‌اعتقاد [[امامیه]]، برخی از [[صحابه]] و [[تابعین]]، [[محمد بن ادریس شافعی|شافعی]] و از میان [[قاریان هفتگانه|قاریان هفتگانه]]، [[عاصم بن ابی النجود کوفی|عاصم]] و [[ابوالحسن کسایی مروزی|کسائی]] بسمله در هر سوره‌ای غیر از [[سوره برائت]]، آیه‌ای مستقل به شمار می‌رود و جزء همان سوره است. برخی دیگر همچون [[مالک بن انس]] و [[ابوحنیفه]] بسمله را آیه‌ای مستقل دانسته‌اند که صرفاً برای بیان آغاز سوره‌ها و فاصله بین آن‌ها آمده است. [[احمد بن حنبل]] و [[حمزة بن حبیب|حمزه]] از قاریان هفتگانه و برخی دیگر بر این باورند که بسمله فقط در [[سوره حمد]] آیه‌ای مستقل بوده و جزئی از این سوره به شمار می‌رود. | ||
درباره فضیلت بسمله و همچنین فضیلت قرائت و کتابت آن روایاتی از اهل بیت(ع) در منابع روایی نقل شده است. برخی عالمان آن را شعار اسلام دانسته‌اند. در روایتی از امام باقر(ع) نقل شده است که همه کتاب‌های آسمانی با بسمله شروع شده‌اند. در روایات دیگری گفته شده که پیش از پیامبر اسلام(ص) غیر از حضرت سلیمان، بر پیامبر دیگری نازل نشده است. برخی گفته‌اند نخستین بار در ضمن [[آیه ۳۰ سوره نمل]] بر پیامبر نازل شد. گروه دیگری گفته‌اند که اولین آیه‌ای بوده است که به همراه آیات دیگر [[سوره علق]] بر پیامبر نازل شده است. | بیشتر مفسران، «باء» در «بسم الله» را به معنای ابتدائیت گرفته‌اند که بر طبق آن وقتی کسی می‌گوید «بسم الله»، معنایش این است که کارش را با نام خدا آغاز کرده است. در باب تفاوت معنایی اوصاف «رحمان» و «رحیم» نیز گفته‌اند، «رحمان» به‌معنای رحمت عامی است که از جانب خداوند همه بندگان؛ اعم از کافر و مؤمن را در برمی‌گیرد و صفت «رحیم» بر رحمت پیوسته و دائم وی دلالت می‌کند که تنها به بندگان مؤمن اختصاص دارد. | ||
درباره فضیلت بسمله و همچنین فضیلت قرائت و کتابت آن روایاتی از اهل بیت(ع) در منابع روایی نقل شده است. برپایه روایت مشهوری که از پیامبر(ص) نقل شده، هر کاری که بدون نام خداوند آغاز شود ناقص است. برخی عالمان آن را شعار اسلام دانسته‌اند. | |||
در روایتی از امام باقر(ع) نقل شده است که همه کتاب‌های آسمانی با بسمله شروع شده‌اند. در روایات دیگری گفته شده که پیش از پیامبر اسلام(ص) غیر از حضرت سلیمان، بر پیامبر دیگری نازل نشده است. برخی گفته‌اند نخستین بار در ضمن [[آیه ۳۰ سوره نمل]] بر پیامبر نازل شد. گروه دیگری گفته‌اند که اولین آیه‌ای بوده است که به همراه آیات دیگر [[سوره علق]] بر پیامبر نازل شده است. | |||