پرش به محتوا

حق والدین: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(اصلاح نویسه‌های عربی)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۴: خط ۱۴:
[[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] علت تأکید قرآن دربارهٔ احسان به والدین را چنین تبیین کرده که رابطه عاطفی بین والدین و فرزندان سبب پیوند محکم نسل نو با نسل گذشته و موجب استحکام [[خانواده]] می‌گردد. قِوام خانواده نیز به‌عنوان یکی از مهم‌ترین امور در روابط اجتماعی، سبب استواری جامعه انسانی است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۷، ص۳۷۴ و ج۱۳، ص۸۰.</ref><br>
[[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] علت تأکید قرآن دربارهٔ احسان به والدین را چنین تبیین کرده که رابطه عاطفی بین والدین و فرزندان سبب پیوند محکم نسل نو با نسل گذشته و موجب استحکام [[خانواده]] می‌گردد. قِوام خانواده نیز به‌عنوان یکی از مهم‌ترین امور در روابط اجتماعی، سبب استواری جامعه انسانی است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۷، ص۳۷۴ و ج۱۳، ص۸۰.</ref><br>
[[احمد بن محمد رازی|ابن‌مسکویه]] ([[سال ۳۲۰ هجری قمری|۳۲۰]]-[[سال ۴۲۰ هجری قمری|۴۲۰ق]]) عالم شیعی نیز، در تحلیل اینکه چرا در آموزه‌های دینی سفارش به احسان به پدر و مادر و رعایت حقوق‌شان شده، ولی چنین سفارشی به والدین دربارهٔ فرزندان‌شان نشده، معتقد است، والدین فرزندشان را چیزی جدای از خود نمی‌دانند؛ ازاین‌رو آن‌چنان‌که خود را دوست دارند وی را نیز دوست می‌دارند و ترقی اور را ترقی خود می‌دانند، اما فرزندان چنین احساسی نسبت به والدین خود ندارند.<ref>مسکویه، تهذیب الأخلاق، ۱۴۲۶ق، ص۲۳۳.</ref>
[[احمد بن محمد رازی|ابن‌مسکویه]] ([[سال ۳۲۰ هجری قمری|۳۲۰]]-[[سال ۴۲۰ هجری قمری|۴۲۰ق]]) عالم شیعی نیز، در تحلیل اینکه چرا در آموزه‌های دینی سفارش به احسان به پدر و مادر و رعایت حقوق‌شان شده، ولی چنین سفارشی به والدین دربارهٔ فرزندان‌شان نشده، معتقد است، والدین فرزندشان را چیزی جدای از خود نمی‌دانند؛ ازاین‌رو آن‌چنان‌که خود را دوست دارند وی را نیز دوست می‌دارند و ترقی اور را ترقی خود می‌دانند، اما فرزندان چنین احساسی نسبت به والدین خود ندارند.<ref>مسکویه، تهذیب الأخلاق، ۱۴۲۶ق، ص۲۳۳.</ref>
==از دیدگاه نصیرالدین طوسی==
[[نصیرالدین طوسی]] <ref> طوسی، ص ۲۳۷ </ref> حقوق والدین را از لوازم [[عدالت]]، که برترین فضیلت اخلاقی است، می‌داند. او <ref> طوسی، ص ۲۳۷ـ۲۳۸ </ref> با ذکر تلاش‌ها و زحمات والدین در به دنیا آوردن و تربیت فرزند، چنین نتیجه می‌گیرد که همان‌طور که [[وجوب]] [[شکر]] نعمات خدا و عبادت او به قدر استطاعت، مقتضای [[عدالت]] است، عدالت همچنین اقتضا می‌کند که پس از ادای حقوق خدا هیچ فضیلتی بالاتر از ادای حقوق پدر و مادر و شکرگزاری از ایشان و تحصیل رضایت آنان نباشد و از این‌روست که احسان به والدین با اعتراف به وحدانیت خدا و التزام به عبادت وی مقارن آمده است. حتی به اعتقاد وی <ref> طوسی، ص ۲۳۸ </ref> رعایت این حقوق بر رعایت حقوق الهی اولویت دارد، زیرا خدای سبحان به بازستاندن حقوق خود نیازی ندارد، اما والدین همیشه چشم‌انتظار روزی هستند که فرزندان، با خدمت به آنان، پاسخ زحماتشان را بدهند.


==در قرآن==
==در قرآن==
confirmed، protected، templateeditor
۳٬۷۶۶

ویرایش