کنیه: تفاوت میان نسخه‌ها
←نحوه تلفظ کنیه
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
حرکت آخر «أب» در کنیه، طبق جایگاهش در جمله، تغییر می‌کند. بنابر قواعد عربی اگر اِعراب آن نصب باشد، «ابا» می‌شود، و اگر رَفع باشد، «ابو» و اگر جر باشد، «ابی» نوشته می‌شود. همانند ابا الحسن، ابوالحسن و ابی الحسن. | حرکت آخر «أب» در کنیه، طبق جایگاهش در جمله، تغییر می‌کند. بنابر قواعد عربی اگر اِعراب آن نصب باشد، «ابا» می‌شود، و اگر رَفع باشد، «ابو» و اگر جر باشد، «ابی» نوشته می‌شود. همانند ابا الحسن، ابوالحسن و ابی الحسن. | ||
اما برخی معتقدند کنیه ـ اگرچه از دو کلمه(اب+اسم) تشکیل شده ـ به شرطی اسم معروفی غیر از این کنیه نداشته باشد، یک اسم محسوب می‌شود و اِعرابش در مواضع مختلف یکسان و ثابت است مانند «أبو أمیة» در روایتی که وائل بن حُجْر از پیامبر(ص) نقل کرده است: | اما برخی معتقدند کنیه ـ اگرچه از دو کلمه(اب+اسم) تشکیل شده ـ به شرطی اسم معروفی غیر از این کنیه نداشته باشد، یک اسم محسوب می‌شود و اِعرابش در مواضع مختلف یکسان و ثابت است مانند «أبو أمیة» در روایتی که وائل بن حُجْر از پیامبر(ص) نقل کرده است: «مِنْ محمدٍ رسول‌الله إلی المهاجر بن أبوأمیة».اگر یک اسم محسوب نشده بود باید «ابی امیه» نوشته و خوانده می شد.<ref>ابن الاثیر، النهایة فی غریب الحدیث والأثر، ۱۳۶۷ش، ج۱، ص۲۰.</ref> بنابر این نظر، مثلاً واژه «أبوالفضل» در سه حالت نَصب و جَر و رَفْع، به یک صورت نوشته می‌شود. [[علامه مجلسی]] نیز بر آن است که گاهی دو کلمه در کنیه به منزله واحد، اعرابش تغییر نمی‌کند.<ref>مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۳، ص۵۲۴.</ref> | ||
==در اسلام== | ==در اسلام== | ||