جعفر بن ابی‌طالب: تفاوت میان نسخه‌ها

روایت شده که پیامبر(ص) فرمود: مردم از درخت‌های مختلف خلق شده‌اند؛ اما من و جعفر مانند یک درخت هستیم و از یک گِل آفریده شدیم.<ref>اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۳۸۵ق، ص۳۴؛ مغربی، شرح الاخبار، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۲۰۵.</ref> آن حضرت در روایتی دیگر فرمود: جعفر! تو در چهره و اخلاق شبیه من هستی.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۲، ص۲۷۶.</ref> این شباهت به گونه‌ای بود که هر کس جعفر را می‌دید می‌گفت: «سلام بر تو یا رسول‌الله» به گمان این که پیامبر(ص) است و جعفر در پاسخ می‌گفت: من رسول‌الله نیستم و من جعفر هستم.<ref>امین، اعیان الشیعه، ج۴، ص۱۲۵.</ref>

== ویژگی‌ها ==

== سرپرست مهاجران به حبشه ==

{{اصلی|هجرت به حبشه}}

[[نجاشی (پادشاه حبشه)|نجاشی]]{{یاد| نجاشی لقب شاهانی است که در کشور حبشه سلطنت کرده اند. چنان که فرعون لقب سلاطین مصر، قیصر لقب ملوک روم، تُبَّع لقب شهریاران حِمیَر و کسری لقب پادشاهان ساسانی ایران بوده است. اضحم بن ابجر ملقّب به نجاشی، همان کسی است که مسلمانان را پناه داد. پیامبر (ص) در نامه ای او را به اسلام دعوت کرد. فروغ ابدیت سبحانی تبریزی، جعفر، ج۱، ص۷۱۲ و لغت نامه دهخدا ذیل واژه‌ها }} پس از ورود مهاجران مسلمان، آنان را به دربار طلبید. جعفربن ابی طالب رو به نجاشی گفت: «من آن چه را از راهنما و پیامبرم شنیده‌ام خواهم گفت.» سپس جعفر به منزله سخن‌گوی اسلام، چنین گفت: ما را پیامبری آمده است که ما را به کنار گذاردن بت‌ها، ترک رباخواری، حرمت ظلم و خونریزی به غیر حق، حرمت [[فحشا]] و پلیدی امر کرده و به [[نماز]]، [[زکات]]، [[عدل (کلام)|عدل]] و احسان خویشاوندان ملزم ساخته است. سپس از جعفربن ابی طالب پرسید: «آیا از آن چه پیامبرتان از سوی خدا آورده است، چیزی همراه داری؟ جعفر نیز آیه‌هایی را از [[سوره مریم]] که جایگاه [[حضرت مریم]] و [[عیسی(ع)]] را روشن می‌ساخت، خواند. نجاشی با شنیدن آن آیه‌ها سخت گریست.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۸، ص۴۱۵.</ref> وی پس از استماع سخنان جعفر، [[شرک|مشرکان]] مکه را که با هدایایی نزد نجاشی آمده بودند تا مسلمانان را نپذیرد از حبشه اخراج کرد و مسلمانان در امنیت کامل در آن سرزمین زندگی کردند.<ref>امین، اعیان الشیعه، ج۴، ص۱۲۳.</ref>