محمدتقی آقا نجفی اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

|خویشاوندان سرشناس = محمد باقر آقا نجفی اصفهانی  

| تاریخ تولد = [[۲۲ ربیع‌الثانی]] ۱۲۶۲ق

'''شیخ‎ محمدتقی رازی آقا نجفی''' (۱۲۶۲-۱۳۳۲ق/۱۸۴۶-۱۹۱۴م)، فرزند [[محمدباقر آقا نجفی اصفهانی|محمد باقر آقا نجفی اصفهانی]] و نوه [[محمدتقی رازی اصفهانی|محمد تقی رازی]] از مجتهدان [[اصفهان]] در دوره [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین‎ شاه]]. وی پس از اخذ [[اجتهاد]] از علمای [[نجف]] به اصفهان بازگشت و [[مرجع تقلید|مرجعیت]] عام یافت. آقا نجفی با [[ظل السلطان]] حاکم اصفهان رابطه خوبی نداشت. از او آثار علمی بسیاری بر جای مانده است.

پدر محمد تقی،‎ [[محمدباقر آقا نجفی اصفهانی|محمد باقر آقا نجفی اصفهانی]] و جد وی [[محمدتقی رازی اصفهانی]] نویسنده [[هدایة المسترشدین]] از [[مجتهد|مجتهدین]] بودند. نیاکان آقانجفی از [[ایوانکی]] [[سمنان]] بودند. جدش در آغاز جوانی به [[عراق]] رفت و پس از سال‌ها تحصیل علم، [[اصفهان]] را برای سکونت و فعالیت های دینی برگزید و در آنجا حوزه درسی دایر کرد.

در جریان اجرای قرارداد رژی، مامورین کمپانی رژی به کمک ظل السلطان حاکم وقت اصفهان و پشتیبانی ماموران دولت، راهی مزارع تنباکو شدند و در کمال شدت و خشونت تلاش کردند تا خواسته های قرارداد انحصار تنباکو را به مردم تحمیل کنند.<ref>مهدوی، زندگینامه آیت الله العظمی آقانجفی اصفهانی،۱۳۹۰ش، ص۸۱.</ref>  

مردم اصفهان از آقانجفی اصفهانی کمک خواستند. آقانجفی پس از مشورت، به دو نفر از نزدیکان و وابستگان خود که از علما و فقیهان بودند، اشاره نمود که حکم به حرمت استعمال دخانیات کنند. از این رو میرزا محمدعلی اژه‌ای و حاج آقا منیرالدین بروجردی برای اولین بار، اعلان تحریم تنباکو نمودند و از طرف حاج میرزا هاشم امام جمعه از شهر به تخت فولاد تبعید و نفی بلد شدند.<ref>مهدوی، زندگینامه آیت الله العظمی آقانجفی اصفهانی،۱۳۹۰ش، ص۸۱.</ref> این دو هر یک جداگانه طبق دستور آقانجفی به سامرا رفته و میرزای شیرازی را از اوضاع داخلی ایران و آمادگی مردم برای هر نوع مبارزه باخبر ساختند و مقدمات صدور حکم تحریم را فراهم ساختند. در همین حین آقانجفی و [[محمدباقر فشارکی]] حکم تحریم استعمال تنباکو را صادر کردند.<ref>مهدوی، زندگینامه آیت الله العظمی آقانجفی اصفهانی،۱۳۹۰ش، ص۸۲.</ref>  

حکم تحریم استعمال تنباکو از طرف این دو نفر در اصفهان و سپس حکم تحریم از طرف آقانجفی و ملا محمدباقر فشارکی و ورود میرزا محمدعلی اژه‌ای و حاج آقا منیرالدین بروجردی به سامرا، همگی قبل از ارسال نامه [[سید جمال‌الدین اسدآبادی]] توسط علی اکبر فال اسیری به میرزای شیرازی بوده است. <ref>مهدوی، زندگینامه آیت الله العظمی آقانجفی اصفهانی،۱۳۹۰ش، ص۸۲.</ref>

* [[آقابزرگ تهرانی|آقا بزرگ تهرانی]] وی را از ارکان دین و روسای مذهب در عصر خود خوانده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، نقبا البشر، ص ۲۴۷ یکم</ref><ref>مهدوی، زندگینامه آیت الله العظمی آقانجفی اصفهانی،۱۳۹۰ش، ص۱۸.</ref>

* [[سید جمال‌الدین اسدآبادی]] پس از ملاقاتی که با آقانجفی داشته‌است، می‌گوید:<ref name="zamaneh2">{{یادکرد وب | عنوان=توپهای خالی سیری در زندگی آقا اصفهانی/ قسمت ۲ | نشانی=http://www.noormags.ir/view/fa/ArticlePage/4562/41/text | ناشر=مجله زمانه | تاریخ=شهریور ۱۳۸۲ | تاریخ بازبینی = ۳ نوامبر ۲۰۱۱ | نام=تقی | نام خانوادگی=صوفی نیارکی نجفی}}</ref>{{نقل قول|حرارتی به کله اش دیدم که در بیسمارک (بیزمارک) نبود و راستی اگر وزارت اعظم ایران را داشت؛ مانند امیرکبیر حفظ حدود مملکت را می‌نمود که بیگانه از آن یک‌وجب نبرد.}}

وی در [[۱۱ شعبان]] ۱۳۳۲ق/۵ ژوئیه ۱۹۱۴م در اصفهان درگذشت. <ref>روزنامه‌ حبل‌المتین، مورخه ۲ شوال‌ ۱۳۳۲،ش ۱۶، ص۱۷ به نقل از مقاله [http://www.ensani.ir/fa/content/9455/default.aspx توپ های خالی (سیری در زندگی نامه آقانجفی اصفهانی)]</ref> و در جوار مرقد [[بقعه امامزاده احمد بن علی|امام‎زاده احمد]]، به خاک سپرده شد.