محمدتقی آقا نجفی اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شیخ‎ محمدتقی رازی آقا نجفی''' (۱۲۶۲-۱۳۳۲ق/۱۸۴۶-۱۹۱۴م)، فرزند [[محمد باقر آقا نجفی اصفهانی]] و نوه [[محمد تقی رازی]] از مجتهدان [[اصفهان]] در دوره  [[ناصرالدین‎ شاه]]. وی پس از اخذ [[اجتهاد]] از علمای [[نجف]] به اصفهان بازگشت و [[مرجعیت]] عام یافت. آقا نجفی با [[ظل السلطان]] حاکم اصفهان رابطه خوبی نداشت. از او آثار علمی بسیاری  بر جای مانده است.

پدر محمد تقی،‎ [[محمد باقر آقا نجفی اصفهانی]] و جد وی [[محمدتقی رازی اصفهانی]] نویسنده [[هدایة المسترشدین]] از [[مجتهد|مجتهدین]] بودند. نیاکان آقانجفی از [[ایوانکی]] [[سمنان]] بودند. جدش در آغاز جوانی به [[عراق]] رفت و پس از سال‌ها تحصیل علم، [[اصفهان]] را برای سکونت و فعالیت های دینی برگزید و در آنجا حوزه درسی دایر کرد.

آقانجفی در [[۲۲ ربیع‌الثانی]] ۱۲۶۲ق/۱۹ مارس ۱۸۴۶م در [[اصفهان]] زاده شد. مقدمات علوم را در محضر پدرش فرا گرفت و پس از آن به [[نجف]] رفت و درآنجا به تحصیل علم ادامه داد. از محضر [[میرزا محمد حسن شیرازی]] که زمانی در اصفهان از شاگردان جدّ خود او بود و نیز شیخ [[مهدی کاشف الغطاء]] و شیخ‎ راضی نجفی بهره گرفت تا به مقام اجتهاد رسید.

مخالفان آقا نجفی، یک‎بار توانستند با تحریک [[ناصرالدین ‎شاه]] و ترساندن وی، که خود نیز از اقانجفی بیمناک بود و توسعه نفوذ وی و بی‎باکی او در اجرای حدود شرعی را تعرضی نسبت به حدود اختیارات و قدرت‌های خود می‌‎شمرد، فرمان انتقال آقانجفی به [[تهران]] را از وی بگیرند، اما آقانجفی در تهران هم، علاوه بر دایر ساختن حوزه درسی، به مبارزه سیاسی و روشن ساختن ذهن مردم نسبت به فساد دربار و نظام حاکم و سرانجام مداخلات بیگانگان در امور کشور ادامه داد و چون خطر فعالیت وی در پایتخت برای رژیم بیشتر بود، او را به اصفهان بازگردادند. همانند این حادثه در ۱۳۲۱ق/۱۹۰۳م در هنگام سلطنت [[مظفرالدین ‎شاه]] نیز تکرار شد.

* [[آقا بزرگ تهرانی]] وی را از ارکان دین و روسای مذهب در عصر خود خوانده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، نقبا البشر، ص ۲۴۷ یکم</ref><ref>مهدوی، زندگینامه آیت الله العظمی آقانجفی اصفهانی،۱۳۹۰ش، ص۱۸.</ref>