اسرافیل: تفاوت میان نسخه‌ها
←اسرافیل در ادیان و فرهنگ‌ها
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
در کتاب تورات از [[فرشتگان|فرشتگانی]] به نام «سرافین» یاد شده‌است که بر بالای کرسی نشسته و ذکر «مقدس، مقدس، مقدس است» را بر زبان دارند.<ref> کتاب مقدس، اشعیاء نبى، ۶: ۲-۳.</ref> هرچند روایاتی درباره [[تسبیح]] گفتن و حامل عرش بودن اسرافیل در منابع اسلامی وجود دارد، ولی تنها نام یک فرشته است اما «سرافین» در [[دین یهود]] نام عده‌ای از ملائکه است.<ref>ضیائی ارزگانی، «اسرافیل»، ج۱، ص۲۴۳.</ref> | در کتاب تورات از [[فرشتگان|فرشتگانی]] به نام «سرافین» یاد شده‌است که بر بالای کرسی نشسته و ذکر «مقدس، مقدس، مقدس است» را بر زبان دارند.<ref> کتاب مقدس، اشعیاء نبى، ۶: ۲-۳.</ref> هرچند روایاتی درباره [[تسبیح]] گفتن و حامل عرش بودن اسرافیل در منابع اسلامی وجود دارد، ولی تنها نام یک فرشته است اما «سرافین» در [[دین یهود]] نام عده‌ای از ملائکه است.<ref>ضیائی ارزگانی، «اسرافیل»، ج۱، ص۲۴۳.</ref> | ||
دمیدن در صور به‌وسیله اسرافیل بی‌شباهت به کار «شیوا» در [[هندوئیزم]] نیست که با کوبیدن بر طبل خویش، انسان‌ها را می‌میراند یا زنده می‌کند.<ref>بلخاری، «طبل شیوا و صور اسرافیل»، ص۵۳.</ref> در میان مردم مصر قدیم نیز این عقیده وجود داشت که [[بهشت|بهشتیان]] از شنیدن آواز و | دمیدن در صور به‌وسیله اسرافیل بی‌شباهت به کار «شیوا» در [[هندوئیزم]] نیست که با کوبیدن بر طبل خویش، انسان‌ها را می‌میراند یا زنده می‌کند.<ref>بلخاری، «طبل شیوا و صور اسرافیل»، ص۵۳.</ref> در میان مردم مصر قدیم نیز این عقیده وجود داشت که [[بهشت|بهشتیان]] از شنیدن آواز و غِنای اسرافیل لذت می‌برند.<ref>پاکتچی، «اسرافیل»، ج۸، ص۲۸۷.</ref> همچنین یکی از دانشمندان شام قدیم از فرشته‌ای خوش‌آواز به نام اسرافیل سخن می‌گوید که هنگام [[تسبیح]] گفتن او، اهل آسمان از [[عبادت]] خود دست می‌کشند و به تسبیح گفتن او گوش می‌سپارند.<ref>پاکتچی، «اسرافیل»، دايرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۸، ص۲۸۶.</ref> | ||
== جستارهای وابسته== | == جستارهای وابسته== | ||