۵٬۹۴۱
ویرایش
(←منابع: اصلاح ارقام) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{سوره||نام = اعلی|کتابت = ۸۷|جزء = ۳۰|آیه = ۱۹|مکی/مدنی = مکی|شماره نزول = ۸|بعدی = | {{سوره||نام = '''اعلی'''|کتابت = ۸۷|جزء = ۳۰|آیه = ۱۹|مکی/مدنی = مکی|شماره نزول = ۸|بعدی = غاشیه |قبلی = طارق |کلمه = ۷۲|حرف = ۲۹۶|تصویر=سوره اعلی.jpg}} | ||
'''سوره اَعلیٰ''' هشتاد و هفتمین [[سوره]] و از [[سورههای مکی|سورههای مَکّی]] [[قرآن]] که در [[جزء قرآن|جزء]] سیام قرآن جای گرفته است. نام سوره (اعلی) از آیه اول آن گرفته شده و به معنای «برتر» است. آیات ابتدایی سوره، [[پیامبر(ص)]] را به [[تسبیح]] خداوند فرا میخواند و سپس هفت صفت برای [[خداوند]] برمیشمرد و در ادامه از [[مؤمن|مؤمنان]] خاشع و [[کافر|کافران]] شقی و عوامل [[سعادت]] و شقاوتِ این دو گروه سخن میگوید. | '''سوره اَعلیٰ''' هشتاد و هفتمین [[سوره]] و از [[سورههای مکی|سورههای مَکّی]] [[قرآن]] که در [[جزء قرآن|جزء]] سیام قرآن جای گرفته است. نام سوره (اعلی) از آیه اول آن گرفته شده و به معنای «برتر» است. آیات ابتدایی سوره، [[پیامبر(ص)]] را به [[تسبیح]] خداوند فرا میخواند و سپس هفت صفت برای [[خداوند]] برمیشمرد و در ادامه از [[مؤمن|مؤمنان]] خاشع و [[کافر|کافران]] شقی و عوامل [[سعادت]] و شقاوتِ این دو گروه سخن میگوید. | ||