پرش به محتوا

ترکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۷ دسامبر ۲۰۲۳
خط ۱۴۰: خط ۱۴۰:
شیعیان [[امامی]]، که تحت فشار حکمرانان [[سنی]] حاکم بر [[شام|شامات]] یا [[سوریه]] بزرگ بودند، متواری شده و به مناطق صعب الوصول کوهستانی پناهنده شد و به این ترتیب، رابطه آنان با مراکز علمی شیعه قطع شد و در طول زمان باورهای ایشان تحت تأثیر اعتقادات دیگر ادیان، مذاهب و اندیشه‌های رایج درآمد و گروهی از آنان بعدها علویان ترکیه را تشکیل دادند.<ref>ابوالقاسمی، ترکیه در یک نگاه، ۱۳۷۸ش، ص۱۴۰.</ref> پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران]]، فعالیت‌های فردی و گروهی پراکنده اما فراگیر در میان علویان به مذهب اهل بیت(ع) آغاز گردید و اکنون روز به روز به تعداد شیعیان افزوده می‌شود.
شیعیان [[امامی]]، که تحت فشار حکمرانان [[سنی]] حاکم بر [[شام|شامات]] یا [[سوریه]] بزرگ بودند، متواری شده و به مناطق صعب الوصول کوهستانی پناهنده شد و به این ترتیب، رابطه آنان با مراکز علمی شیعه قطع شد و در طول زمان باورهای ایشان تحت تأثیر اعتقادات دیگر ادیان، مذاهب و اندیشه‌های رایج درآمد و گروهی از آنان بعدها علویان ترکیه را تشکیل دادند.<ref>ابوالقاسمی، ترکیه در یک نگاه، ۱۳۷۸ش، ص۱۴۰.</ref> پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران]]، فعالیت‌های فردی و گروهی پراکنده اما فراگیر در میان علویان به مذهب اهل بیت(ع) آغاز گردید و اکنون روز به روز به تعداد شیعیان افزوده می‌شود.


شیعیان [[جعفریه|جعفری]] ترکیه در گذشته، تقریباً دارای هویتی ناپیدا بودند و به دلیل اشتراک در مذهب، گویش یا به تعبیری قومیت با شهروندان آذری ایران، به رغم اینکه جزء اقوام ترک محسوب می‌گردند، «عجم» خوانده می‌شدند.<ref>فلاح زاده، آشنایی با کشورهای اسلامی، ج۳، ص۱۳۵ -۱۴۴.</ref>
شیعیان [[جعفریه|جعفری]] ترکیه در گذشته، تقریباً دارای هویتی ناپیدا بودند و به دلیل اشتراک در مذهب، گویش یا به تعبیری قومیت با شهروندان آذری ایران، به رغم اینکه جزء اقوام ترک محسوب می‌گردند، «عجم» خوانده می‌شدند.<ref>فلاح زاده، آشنایی با کشورهای اسلامی، ۱۳۸۴ش، ج۳، ص۱۳۵ -۱۴۴.</ref>


'''ب: تعداد شیعیان جعفری و مناطق شیعه‌نشین'''
'''ب: تعداد شیعیان جعفری و مناطق شیعه‌نشین'''
confirmed، templateeditor
۷۶۸

ویرایش