آیه ۸۸ سوره یوسف: تفاوت میان نسخه‌ها

فرزندان یعقوب نبی(ع) در این دیدار، به [[عزیز مصر]] عرض کردند که در مقابل گرفتن طعام، می‌توانند «مُزْجاة» آنچه را که در توانشان است، بدهند. جنس نامرغوب و بی‌ارزش و مال قلیل و اندک، برخی از احتمالات مفسران شیعه در معنای مزجاة است.

آیه ۸۸ سوره یوسف به دیدار دوم<ref>جزایری، عقود المرجان، ۱۳۸۸ش، ص۵۴۲؛ بیضاوی، أنوار التنزیل و أسرار التأویل (تفسیر البیضاوی)، ۱۴۱۸ق، ج۳، ص۱۷۴.</ref> یا سوم<ref>مغنیه، التفسير الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۵۲؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱-۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۵۸.</ref> بین برادران و [[یوسف (پیامبر)|حضرت یوسف(ع)]] در مصر، پس از ماجرای دستگیری بنیامین توسط عزیز مصر،<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱-۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۵۸.</ref> اشاره دارد. در این دیدار درخواست برادران از [[عزیز مصر]] با یا ایها العزیز شروع؛ و با اعتراف به تهی‌دست بودن و درخواست [[صدقه]] ادامه و با [[دعا]] ختم می‌شود که این نحو از سؤال و درخواست به گفتۀ [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبائی]] جزو دشوارترین و ناگوارترین درخواست‌ها به شمار آمده است.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۳۵۰-۱۳۵۳ق، ج۱۱، ص۲۳۶.</ref>

برادران [[یوسف (پیامبر)|حضرت یوسف]] هنگام بازگشت به مصر، به [[عزیز مصر]] عرض کردند که در مقابل گرفتن طعام، می‌توانند «مُزْجاة» که در توانشان است، بدهند. چند احتمال درباره «مزجاة» در این آیه بین مفسران شیعه مطرح شده است. جنس نامرغوب و بی‌ارزشی،<ref>شیخ طوسی، التبيان، دار احیاء التراث العربی، ج۶، ص۱۸۶؛ شیخ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق. ج۵، ص۳۹۹؛ مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۵، ص۲۵۱؛ سبزواری، ارشاد الاذهان، ۱۴۱۹ق، ص۲۵۱؛ شریف لاهیجی، تفسير شريف لاهيجى، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۵۵۳؛ جزایری، عقود المرجان فی تفسیر القرآن، ۱۳۸۸ش، ص۵۴۲؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱-۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۵۹؛ مغنیه، التفسير الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۵۱.</ref> مال قلیل و اندک،<ref>شیخ طوسی، التبيان، دار احیاء التراث العربی، ج۶، ص۱۸۶؛ شیخ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق. ج۵، ص۳۹۹؛ ابو‌الفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۶۶-۱۳۷۸ش، ج۱۱، ص۱۴۱؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱-۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۵۹؛ مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۵، ص۲۵۵؛ شریف لاهیجی، تفسير شريف لاهيجى، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۵۵۳؛ جزایری، عقود المرجان فی تفسیر القرآن، ۱۳۸۸ش، ص۵۴۲؛ جرجانی، تفسیر گازر، ۱۳۳۷ش، ج۵، ص۳۴؛ مغنیه، التفسير الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۵۱.</ref> چیز راکد بی‌فایده<ref>شیخ طوسی، التبيان، دار احیاء التراث العربی، ج۶، ص۱۸۶.</ref> و کالای دارای قوت و نیرو ولی غیر کافی<ref> شیخ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق. ج۵، ص۳۹۹.</ref> برخی از این موارد است. مفسران اهل‌سنت نیز به مال کم<ref> طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۱۳، ص۳۳؛بیضاوی، أنوار التنزیل و أسرار التأویل (تفسیر البیضاوی)، ۱۴۱۸ق، ج۳، ص۱۷۴؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۸، ص۵۰۳.</ref> و یا بی‌ارزش<ref>بیضاوی، أنوار التنزیل و أسرار التأویل (تفسیر البیضاوی)، ۱۴۱۸ق، ج۳، ص۱۷۴؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۸، ص۵۰۳.</ref> اشاره کرده‌اند.