تهلیل: تفاوت میان نسخه‌ها
←موقعیت عرفانی
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
==موقعیت عرفانی== | ==موقعیت عرفانی== | ||
عبارت لااله الاّ اللّه از دیرباز مورد توجه [[عرفان|عارفان]] مسلمان بوده و یکی از جهات اهمیت آن، قرآنی بودن این عبارت است. چنانکه ابن عربی می‌گوید این رحمت خداوند به انسان است که خود در [[قرآن]] چنین تعبیری به کار برده وگرنه چگونه بندگان می‌توانستند با علم به حق ابتدا «لا اله» بگویند و سپس در مقام اثبات بر آیند.<ref>ج۲، ص۲۲۴-۲۲۵</ref> | عبارت لااله الاّ اللّه از دیرباز مورد توجه [[عرفان|عارفان]] مسلمان بوده و یکی از جهات اهمیت آن، قرآنی بودن این عبارت است. چنانکه ابن عربی می‌گوید این رحمت خداوند به انسان است که خود در [[قرآن]] چنین تعبیری به کار برده وگرنه چگونه بندگان می‌توانستند با علم به حق ابتدا «لا اله» بگویند و سپس در مقام اثبات بر آیند.<ref>ابن عربی، الفتوحات المکیه، الناشر موسسة آل البیت (علیهم السلام) لإحیاء التراث، ج۲، ص۲۲۴-۲۲۵</ref> | ||
به نظر می‌رسد [[احادیث|احادیثی]] که درباره لااله الاّ اللّه نقل شده در شکل‌گیری و رشد تفاسیر عرفانی لااله الاّ اللّه تأثیر داشته است. [[ابوحامد غزالی]] در [[احیاء علوم الدین]]<ref>رجوع کنید به ج۱، ص۲۹۸-۳۰۰</ref> مجموعه‌ای از این احادیث را نقل کرده است. یکی از این احادیث مژده می‌دهد که هر کس از روی [[اخلاص]] لااله الاّ اللّه بگوید به [[بهشت]] خواهد رفت.<ref> غزالی، احیاء علوم الدّین، الناشردار الکتاب العربي، ۱۴، ص۷۷.</ref> | به نظر می‌رسد [[احادیث|احادیثی]] که درباره لااله الاّ اللّه نقل شده در شکل‌گیری و رشد تفاسیر عرفانی لااله الاّ اللّه تأثیر داشته است. [[ابوحامد غزالی]] در [[احیاء علوم الدین]]<ref>رجوع کنید به ج۱، ص۲۹۸-۳۰۰</ref> مجموعه‌ای از این احادیث را نقل کرده است. یکی از این احادیث مژده می‌دهد که هر کس از روی [[اخلاص]] لااله الاّ اللّه بگوید به [[بهشت]] خواهد رفت.<ref> غزالی، احیاء علوم الدّین، الناشردار الکتاب العربي، ۱۴، ص۷۷.</ref> | ||