نماز امام علی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''نماز امام علی(ع)''' نمازی مستحبی و منتسب به امام علی(ع) است.<ref>مجلسی، زاد المعاد، ۱۴۲۳ق، ص۴۰۶.</ref> سید بن طاووس در روایتی از امام صادق(ع) نقل کرده که این نماز در چها...» ایجاد کرد) |
Khoshnoudi (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''نماز امام علی(ع)''' [[نمازهای مستحب|نمازی مستحبی]] و منتسب به [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] است.<ref>مجلسی، زاد المعاد، ۱۴۲۳ق، ص۴۰۶.</ref> [[سید | '''نماز امام علی(ع)''' [[نمازهای مستحب|نمازی مستحبی]] و منتسب به [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] است.<ref>مجلسی، زاد المعاد، ۱۴۲۳ق، ص۴۰۶.</ref> [[سید ابن طاووس|سید بن طاووس]] در روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] نقل کرده که این نماز در چهار رکعت (دو نماز دو رکعتی) خوانده می‌شود و هر کس آن را ادا کند، گناهانش مانند کسی که تازه از مادر متولد شده، آمرزیده می‌شود و حاجت‌هایش برآورده خواهد شد.<ref>سید بن طاووس، جمال الاسبوع، ۱۴۰۸ق، ص۲۴۸.</ref> در این نماز، در هر رکعت، یک‌بار [[سوره فاتحه|سوره حمد]] و پنجاه بار [[سوره اخلاص|سوره توحید]] قرائت می‌شود.<ref>سید بن طاووس، جمال الاسبوع، ۱۴۰۸ق، ص۲۴۸.</ref><br> | ||
سپس بعد از پایان نماز، [[دعا|دعایی]] را می‌خواند که به تسبیح امام علی(ع) مشهور بوده و آن دعا چنین است:{{یاد|{{حدیث|سُبْحَانَ مَنْ لاَ تَبِیدُ مَعَالِمُهُ سُبْحَانَ مَنْ لاَ تَنْقُصُ خَزَائِنُهُ سُبْحَانَ مَنْ لاَ اضْمِحْلاَلَ لِفَخْرِهِ سُبْحَانَ مَنْ لاَ ینْفَدُ مَا عِنْدَهُ سُبْحَانَ مَنْ لاَ انْقِطَاعَ لِمُدَّتِهِ سُبْحَانَ مَنْ لاَ یشَارِک أَحَداً فِی أَمْرِهِ سُبْحَانَ مَنْ لاَ إِلَهَ غَیرُهُ وَ تَدْعُو بَعْدَ ذَلِک فَتَقُولُ یا مَنْ عَفَی عَنِ السَّیئَاتِ وَ لَمْ یجَازِ بِهَا ارْحَمْ عَبْدَک یا اللَّهُ یا اللَّهُ نَفْسِی نَفْسِی أَنَا عَبْدُک یا سَیدَاهْ أَنَا عَبْدُک بَینَ یدَیک یا رَبَّاهْ إِلَهِی بِکینُونَتِک یا أَمَلاَهْ یا رَحْمَانَاهْ یا غِیاثَاهْ عَبْدُک عَبْدُک لاَ حِیلَةَ لَهُ یا مُنْتَهَی رَغْبَتَاهْ یا مُجْرِی الدَّمِ فِی عُرُوقِی عَبْدُک یا سَیدَاهْ یا مَالِکاهْ أَیا هُوَ أَیا هُوَ یا رَبَّاهْ عَبْدُک عَبْدُک لاَ حِیلَةَ لِی وَ لاَ غِنَی بی‌عَنْ نَفْسِی وَ لاَ أَسْتَطِیعُ لَهَا ضَرّاً وَ لاَ نَفْعاً وَ لاَ أَجِدُ مَنْ أُصَانِعُهُ تَقَطَّعَتْ أَسْبَابُ الْخَدَائِعِ عَنِّی وَ اضْمَحَلَّ کلُّ مَظْنُونٍ عَنِّی أَفْرَدَنِی الدَّهْرُ إِلَیک فَقُمْتُ بَینَ یدَیک هَذَا الْمَقَامَ یا إِلَهِی بِعِلْمِک کانَ هَذَا کلُّهُ فَکیفَ أَنْتَ صَانِعٌ بی‌وَ لَیتَ شِعْرِی کیفَ تَقُولُ لِدُعَائِی أَ تَقُولُ نَعَمْ أَمْ تَقُولُ لاَ فَإِنْ قُلْتَ لاَ فَیا وَیلِی وَ یا وَیلِی وَ یا وَیلِی یا عَوْلِی یا عَوْلِی یا عَوْلِی یا شِقْوَتِی یا شِقْوَتِی یا شِقْوَتِی یا ذُلِّی یا ذُلِّی یا ذُلِّی إِلَی مَنْ وَ مِمَّنْ أَوْ عِنْدَ مَنْ أَوْ کیفَ أَوْ مَا ذَا أَوْ إِلَی‌ای شَیءٍ أَلْجَأُ وَ مَنْ أَرْجُو وَ مَنْ یجُودُ عَلَی بِفَضْلِهِ حِینَ تَرْفِضُنِی یا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ وَ إِنْ قُلْتَ نَعَمْ کمَا هُوَ الظَّنُّ بِک وَ الرَّجَاءُ لَک فَطُوبَی لِی أَنَا السَّعِیدُ وَ أَنَا الْمَسْعُودُ فَطُوبَی لِی وَ أَنَا الْمَرْحُومُ یا مُتَرَحِّمُ یا مُتَرَئِّفُ یا مُتَعَطِّفُ یا مُتَحَنِّنُ یا مُتَمَلِّک یا مُقْسِطُ لاَ عَمَلَ لِی أَبْلُغُ نَجَاحَ حَاجَتِی أَسْأَلُک بِاسْمِک الَّذِی جَعَلْتَهُ فِی مَکنُونِ غَیبِک وَ اسْتَقَرَّ عِنْدَک فَلاَ یخْرُجُ مِنْک إِلَی شَیءٍ سِوَاک أَسْأَلُک بِهِ وَ بِک وَ بِک وَ بِهِ فَإِنَّهُ أَجَلُّ وَ أَشْرَفُ أَسْمَائِک لاَ شَیءَ لِی غَیرُ هَذَا وَ لاَ أَحَدَ أَعْوَدُ عَلَی مِنْک یا کینُونُ یا مُکوِّنُ یا مَنْ عَرَّفَنِی نَفْسَهُ یا مَنْ أَمَرَنِی بِطَاعَتِهِ یا مَنْ نَهَانِی عَنْ مَعْصِیتِهِ یا مَدْعُوُّ یا مَسْئُولُ یا مَطْلُوباً إِلَیهِ رَفَضْتُ وَصِیتَک الَّتِی أَوْصَیتَنِی وَ لَمْ أُطِعْک وَ لَوْ أَطَعْتُک فِیمَا أَمَرْتَنِی لَکفَیتَنِی مَا قُمْتُ إِلَیک فِیهِ وَ أَنَا مَعَ مَعْصِیتِی لَک رَاجٍ فَلاَ تَحُلْ بَینِی وَ بَینَ مَا رَجَوْتُ یا مُتَرَحِّمُ لِی أَعِذْنِی مِنْ بَینِ یدَی وَ مِنْ خَلْفِی وَ مِنْ فَوْقِی وَ مِنْ تَحْتِی وَ مِنْ کلِّ جِهَاتِ الْإِحَاطَةِ بی‌اللَّهُمَّ بِمُحَمَّدٍ سَیدِی وَ بِعَلِی وَلِیی وَ بِالْأَئِمَّةِ الرَّاشِدِینَ عَلَیهِمُ السَّلاَمُ أَئِمَّتِی اجْعَلْ عَلَینَا صَلَوَاتِک وَ رَأْفَتَک وَ رَحْمَتَک وَ أَوْسِعْ عَلَینَا مِنْ رِزْقِک وَ اقْضِ عَنَّا الدَّینَ وَ جَمِیعَ حَوَائِجِنَا یا اللَّهُ یا اللَّهُ یا اللَّهُ إِنَّک عَلی کلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ.}}}}<ref>سید بن طاووس، جمال الاسبوع، ۱۴۰۸ق، ص۲۴۸-۲۵۰.</ref> | سپس بعد از پایان نماز، [[دعا|دعایی]] را می‌خواند که به تسبیح امام علی(ع) مشهور بوده و آن دعا چنین است:{{یاد|{{حدیث|سُبْحَانَ مَنْ لاَ تَبِیدُ مَعَالِمُهُ سُبْحَانَ مَنْ لاَ تَنْقُصُ خَزَائِنُهُ سُبْحَانَ مَنْ لاَ اضْمِحْلاَلَ لِفَخْرِهِ سُبْحَانَ مَنْ لاَ ینْفَدُ مَا عِنْدَهُ سُبْحَانَ مَنْ لاَ انْقِطَاعَ لِمُدَّتِهِ سُبْحَانَ مَنْ لاَ یشَارِک أَحَداً فِی أَمْرِهِ سُبْحَانَ مَنْ لاَ إِلَهَ غَیرُهُ وَ تَدْعُو بَعْدَ ذَلِک فَتَقُولُ یا مَنْ عَفَی عَنِ السَّیئَاتِ وَ لَمْ یجَازِ بِهَا ارْحَمْ عَبْدَک یا اللَّهُ یا اللَّهُ نَفْسِی نَفْسِی أَنَا عَبْدُک یا سَیدَاهْ أَنَا عَبْدُک بَینَ یدَیک یا رَبَّاهْ إِلَهِی بِکینُونَتِک یا أَمَلاَهْ یا رَحْمَانَاهْ یا غِیاثَاهْ عَبْدُک عَبْدُک لاَ حِیلَةَ لَهُ یا مُنْتَهَی رَغْبَتَاهْ یا مُجْرِی الدَّمِ فِی عُرُوقِی عَبْدُک یا سَیدَاهْ یا مَالِکاهْ أَیا هُوَ أَیا هُوَ یا رَبَّاهْ عَبْدُک عَبْدُک لاَ حِیلَةَ لِی وَ لاَ غِنَی بی‌عَنْ نَفْسِی وَ لاَ أَسْتَطِیعُ لَهَا ضَرّاً وَ لاَ نَفْعاً وَ لاَ أَجِدُ مَنْ أُصَانِعُهُ تَقَطَّعَتْ أَسْبَابُ الْخَدَائِعِ عَنِّی وَ اضْمَحَلَّ کلُّ مَظْنُونٍ عَنِّی أَفْرَدَنِی الدَّهْرُ إِلَیک فَقُمْتُ بَینَ یدَیک هَذَا الْمَقَامَ یا إِلَهِی بِعِلْمِک کانَ هَذَا کلُّهُ فَکیفَ أَنْتَ صَانِعٌ بی‌وَ لَیتَ شِعْرِی کیفَ تَقُولُ لِدُعَائِی أَ تَقُولُ نَعَمْ أَمْ تَقُولُ لاَ فَإِنْ قُلْتَ لاَ فَیا وَیلِی وَ یا وَیلِی وَ یا وَیلِی یا عَوْلِی یا عَوْلِی یا عَوْلِی یا شِقْوَتِی یا شِقْوَتِی یا شِقْوَتِی یا ذُلِّی یا ذُلِّی یا ذُلِّی إِلَی مَنْ وَ مِمَّنْ أَوْ عِنْدَ مَنْ أَوْ کیفَ أَوْ مَا ذَا أَوْ إِلَی‌ای شَیءٍ أَلْجَأُ وَ مَنْ أَرْجُو وَ مَنْ یجُودُ عَلَی بِفَضْلِهِ حِینَ تَرْفِضُنِی یا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ وَ إِنْ قُلْتَ نَعَمْ کمَا هُوَ الظَّنُّ بِک وَ الرَّجَاءُ لَک فَطُوبَی لِی أَنَا السَّعِیدُ وَ أَنَا الْمَسْعُودُ فَطُوبَی لِی وَ أَنَا الْمَرْحُومُ یا مُتَرَحِّمُ یا مُتَرَئِّفُ یا مُتَعَطِّفُ یا مُتَحَنِّنُ یا مُتَمَلِّک یا مُقْسِطُ لاَ عَمَلَ لِی أَبْلُغُ نَجَاحَ حَاجَتِی أَسْأَلُک بِاسْمِک الَّذِی جَعَلْتَهُ فِی مَکنُونِ غَیبِک وَ اسْتَقَرَّ عِنْدَک فَلاَ یخْرُجُ مِنْک إِلَی شَیءٍ سِوَاک أَسْأَلُک بِهِ وَ بِک وَ بِک وَ بِهِ فَإِنَّهُ أَجَلُّ وَ أَشْرَفُ أَسْمَائِک لاَ شَیءَ لِی غَیرُ هَذَا وَ لاَ أَحَدَ أَعْوَدُ عَلَی مِنْک یا کینُونُ یا مُکوِّنُ یا مَنْ عَرَّفَنِی نَفْسَهُ یا مَنْ أَمَرَنِی بِطَاعَتِهِ یا مَنْ نَهَانِی عَنْ مَعْصِیتِهِ یا مَدْعُوُّ یا مَسْئُولُ یا مَطْلُوباً إِلَیهِ رَفَضْتُ وَصِیتَک الَّتِی أَوْصَیتَنِی وَ لَمْ أُطِعْک وَ لَوْ أَطَعْتُک فِیمَا أَمَرْتَنِی لَکفَیتَنِی مَا قُمْتُ إِلَیک فِیهِ وَ أَنَا مَعَ مَعْصِیتِی لَک رَاجٍ فَلاَ تَحُلْ بَینِی وَ بَینَ مَا رَجَوْتُ یا مُتَرَحِّمُ لِی أَعِذْنِی مِنْ بَینِ یدَی وَ مِنْ خَلْفِی وَ مِنْ فَوْقِی وَ مِنْ تَحْتِی وَ مِنْ کلِّ جِهَاتِ الْإِحَاطَةِ بی‌اللَّهُمَّ بِمُحَمَّدٍ سَیدِی وَ بِعَلِی وَلِیی وَ بِالْأَئِمَّةِ الرَّاشِدِینَ عَلَیهِمُ السَّلاَمُ أَئِمَّتِی اجْعَلْ عَلَینَا صَلَوَاتِک وَ رَأْفَتَک وَ رَحْمَتَک وَ أَوْسِعْ عَلَینَا مِنْ رِزْقِک وَ اقْضِ عَنَّا الدَّینَ وَ جَمِیعَ حَوَائِجِنَا یا اللَّهُ یا اللَّهُ یا اللَّهُ إِنَّک عَلی کلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ.}}}}<ref>سید بن طاووس، جمال الاسبوع، ۱۴۰۸ق، ص۲۴۸-۲۵۰.</ref> | ||