مجتبی (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(←منابع: افزایش) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{درباره ۲|لقب امام مجتبی(ع)|آشنایی با شخصیت امام(ع)، مدخل|امام حسن مجتبی علیه‌السلام|}} | {{درباره ۲|لقب امام مجتبی(ع)|آشنایی با شخصیت امام(ع)، مدخل|امام حسن مجتبی علیه‌السلام|}} | ||
'''مُجتبیٰ''' از [[فهرست کنیه‌ها و لقب‌های امام حسن مجتبی(ع)|القاب امام حسن(ع)]] است.<ref>ابن شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۲۹.</ref> این لقب، درباره [[فهرست کنیه‌ها و لقب‌های پیامبر(ص)|پیامبر اسلام]] هم به‌کار رفته<ref>زرندی حنفی، نظم درر السمطین، ۱۴۲۵ق، ص۲۷.</ref> و مختص [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام دوم شیعیان]] نیست؛ هم چنین | '''مُجتبیٰ''' از [[فهرست کنیه‌ها و لقب‌های امام حسن مجتبی(ع)|القاب امام حسن(ع)]] است.<ref>ابن شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۲۹.</ref> این لقب، درباره [[فهرست کنیه‌ها و لقب‌های پیامبر(ص)|پیامبر اسلام]] هم به‌کار رفته<ref>زرندی حنفی، نظم درر السمطین، ۱۴۲۵ق، ص۲۷.</ref> و مختص [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام دوم شیعیان]] نیست؛ هم چنین در برخی روایات از مجتبی به عنوان ویژگی تمام امامان یاد شده است. [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] در فرازی از خطبه‌اش که در وصف ویژگی‌های امامان است می‌گوید: «فالامام هو المنتجب المرتضى ، والهادي المجتبى..» امام منتخب و هدایت کننده و برگزیده است. <ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۵، ص۱۵۰.</ref> و اما درباره امام حسن(ع) شهرت پیدا کرده است.<ref>نظامی همدانی، المعارف الرافعة فی الزیارة الجامعة، ۱۳۸۹ش، ص۳۱۴.</ref> در روایات متعددی که از [[امامان شیعه]] نقل شده، امام حسن(ع) را با لقب مجتبی یاد کرده‌اند<ref>پاک‌نیا تبریزی، «تأملی در مستندات و مشهورترین القاب معصومین علیه‌السلام»، ص۱۳۲.</ref> و در دعای [[حرز امام سجاد(ع)]] هم تعبیر «اَلْحَسَنُ المُجتبیٰ» آمده است.<ref>عطاردی قوچانی، مسند الامام السجاد، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۳۲.</ref> | ||
مجتبی از ماده «اِجتَباء» به‌معنای برگزیده و انتخاب‌شده است.<ref>منتظری، درس‌هایی از نهج‌البلاغه، ۱۳۹۵ش، ص۳۹۸.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] در ذیل [[آیه ۱۲۱ سوره نحل]]، واژه اِجتَباء را این‌گونه [[تفسیر قرآن|تفسیر]] می‌کند که خدا، امام معصوم را برای خود خالص گردانیده است، به‌صورتی که او را از پراکندگی دور ساخته و در یک [[صراط مستقیم]] هدایت می‌کند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۲، ص۳۶۸.</ref> | مجتبی از ماده «اِجتَباء» به‌معنای برگزیده و انتخاب‌شده است.<ref>منتظری، درس‌هایی از نهج‌البلاغه، ۱۳۹۵ش، ص۳۹۸.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] در ذیل [[آیه ۱۲۱ سوره نحل]]، واژه اِجتَباء را این‌گونه [[تفسیر قرآن|تفسیر]] می‌کند که خدا، امام معصوم را برای خود خالص گردانیده است، به‌صورتی که او را از پراکندگی دور ساخته و در یک [[صراط مستقیم]] هدایت می‌کند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۲، ص۳۶۸.</ref> | ||