پرش به محتوا

آیه: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۲۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۷ اکتبر ۲۰۲۳
جز (جایگزینی متن - '== پانویس==↵{{پانویس۲}}' به '== پانویس == {{پانوشت}} == یادداشت == {{یادداشت‌ها}}')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۸۸: خط ۸۸:


== تناسب آیات ==
== تناسب آیات ==
مناسبت میان دسته‌ای از آیات یک سوره یا به معنای وحدت سیاق است که مورد توافق مفسران است، و یا مقصود مناسبت میان مجموع آیات یک سوره است که هدف یا اهداف متعدّدی را تعقیب می‌کند و پس از رسیدن به آن، سوره به پایان می‌رسد. کوتاهی و بلندی سوره‌ها نیز به این سبب برمی گردد.<ref>معرفت، التمهید، ۱۳۸۸ش، ج۵، ص۲۳۹</ref>
مناسبت میان دسته‌ای از آیات یک سوره یا به معنای وَحدتِ سیاق است که مورد توافق مفسران است، و یا مقصود مناسبت میان مجموع آیات یک سوره است که هدف یا اهداف متعدّدی را تعقیب می‌کند و پس از رسیدن به آن، سوره به پایان می‌رسد. کوتاهی و بلندی سوره‌ها نیز به این سبب برمی گردد.<ref>معرفت، التمهید، ۱۳۸۸ش، ج۵، ص۲۳۹</ref>


آن دسته از قرآن پژوهان که ترتیب آیات را توقیفی می‌دانند بر لزوم کشف این مناسبت تأکید می‌کنند. از میان همه مفسران مسلمان، آنکه بیشترین توجه را به ربط و مناسبت آیات و سوره‌ها داشته است، [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] (د ۵۴۸ق /۱۱۵۳م) است که در آغاز هر سوره، ربط و مناسبت آن را با سوره قبلی بیان داشته است و در طی تفسیر هر آیه ذیل عنوان «‌النظم‌» به شرح پیوند معنوی آن با آیات قبل و بعد پرداخته است. از دیگر مفسرانی که بیش و کم به این امر توجهی کرده‌اند، از [[زمخشری]] در [[الکشّاف]]، [[فخررازی]] در [[التفسیر الکبیر]]، [[آلوسی]] در [[روح المعانی]]، [[محمد رشید رضا|محمّدرشیدرضا]] در [[تفسیر المنار]] و [[شیخ محمود شلتوت]] در [[تفسیر القرآن الکریم]] می‌توان نام برد.
آن دسته از قرآن پژوهان که ترتیب آیات را توقیفی(نیازمند بیان شارع) می‌دانند بر لزوم کشف این مناسبت تأکید می‌کنند. از میان همه [[تفسیر قرآن|مفسران]] مسلمان، آنکه بیشترین توجه را به ربط و مناسبت آیات و سوره‌ها داشته است، [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] (د ۵۴۸ق /۱۱۵۳م) است که در آغاز هر سوره، ربط و مناسبت آن را با سوره قبلی بیان داشته است و در طی تفسیر هر آیه ذیل عنوان «‌النظم‌» به شرح پیوند معنوی آن با آیات قبل و بعد پرداخته است. از دیگر مفسرانی که بیش و کم به این امر توجهی کرده‌اند، از [[زمخشری]] در [[الکشّاف]]، [[فخررازی]] در [[التفسیر الکبیر]]، [[آلوسی]] در [[روح المعانی]]، [[محمد رشید رضا|محمّدرشیدرضا]] در [[تفسیر المنار]] و [[شیخ محمود شلتوت]] در [[تفسیر القرآن الکریم]] و [[سید محمدحسین طباطبائی|محمدحسین طباطبایی]] در [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان]] می‌توان نام برد.


برخی دیگر از مفسّران، با آن که معتقد به وجود تناسب میان آیاتند، می‌گویند:
برخی دیگر از مفسّران، با آن که معتقد به وجود تناسب میان آیاتند، می‌گویند:
۱۸٬۴۱۲

ویرایش