پرش به محتوا

مکارم الاخلاق (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۳: خط ۵۳:
چنانکه در مقدمه ناشر کتاب آمده، در مکارم الاخلاق احادیثی از [[اهل‌بیت(ع)|اهل بیت پیامبر]] و شمه‌ای از احوال و اخلاق آنها نیز آمده است.<ref>طبرسی، مکارم الاخلاق، ۱۳۷۷ش، ص۶.</ref>
چنانکه در مقدمه ناشر کتاب آمده، در مکارم الاخلاق احادیثی از [[اهل‌بیت(ع)|اهل بیت پیامبر]] و شمه‌ای از احوال و اخلاق آنها نیز آمده است.<ref>طبرسی، مکارم الاخلاق، ۱۳۷۷ش، ص۶.</ref>
آغاز کتاب مکارم الاخلاق پس از نقل خطبه‌ای از [[نهج البلاغه]] درباره معرفی پیامبر(ص)؛ با تبیین برخی از ویژگی‌های رسول الله از زبان [[هند بن ابی هاله تمیمی]] است.<ref>الطبرسی، مکارم الاخلاق،
آغاز کتاب مکارم الاخلاق پس از نقل خطبه‌ای از [[نهج البلاغه]] درباره معرفی پیامبر(ص)؛ با تبیین برخی از ویژگی‌های رسول الله از زبان [[هند بن ابی هاله تمیمی]] است.<ref>الطبرسی، مکارم الاخلاق،
الناشر مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ص۱۱.</ref> : رسول خدا(ص) در دیده‌ها، باعظمت می‌نمود و در سینه‌ها، شکوه و هیبت او بود. رویش، از نور می‌درخشید، مانند ماه شب چهارده. از میانه‌بالا، اندکی بلندتر بود و بسیار بلند نبود [= خوش‌اندام] و سر مبارکش بزرگ، و مویش، نه بسیار پیچیده بود و نه بسیار افتاده [= بلکه شانه کشیده با کمی پیچ و موج]، و موی سرش اکثر اوقات از نرمه گوش نمی‌گذشت [= موی متناسب با اندازه سر] و اگر بلندتر می‌شد، میانش را می‌شکافت و بر دو طرف سر می‌افکند. رویش سفید و نورانی، گشاده پیشانی و ابروانش باریک و مقوّس و کشیده بود...<ref>https://virgool.io/@mimzendegi/پیامبر-از-زبان-خالو-هند-nensv3azmg4y؛ به نقل از ترجمه معانی الاخبار صدوق توسط عبدالعلی محمدی شاهرودی</ref> طبرسی یادآور شده که چون کتابش را با خطبه‌ای از امیرالمؤمنین(ع) درباره پیامبر آغاز کرده با خطبه مشهور به [[خطبه متقین|خطبه همام]] که در پاسخ به سؤالی از [[همام]] است نیز پایان می‌بخشد.<ref>الطبرسی، مکارم الاخلاق،  
الناشر مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ص۱۱.</ref> : رسول خدا(ص) در دیده‌ها، باعظمت می‌نمود و در سینه‌ها، شکوه و هیبت او بود. رویش، از نور می‌درخشید، مانند ماه شب چهارده. از میانه‌بالا، اندکی بلندتر بود و بسیار بلند نبود [= خوش‌اندام] و سر مبارکش بزرگ، و مویش، نه بسیار پیچیده بود و نه بسیار افتاده [= بلکه شانه کشیده با کمی پیچ و موج]، و موی سرش اکثر اوقات از نرمه گوش نمی‌گذشت [= موی متناسب با اندازه سر] و اگر بلندتر می‌شد، میانش را می‌شکافت و بر دو طرف سر می‌افکند. رویش سفید و نورانی، گشاده پیشانی و ابروانش باریک و مقوّس و کشیده بود...<ref>به نقل از ترجمه معانی الاخبار صدوق توسط عبدالعلی محمدی شاهرودی.</ref> طبرسی یادآور شده که چون کتابش را با خطبه‌ای از امیرالمؤمنین(ع) درباره پیامبر آغاز کرده با خطبه مشهور به [[خطبه متقین|خطبه همام]] که در پاسخ به سؤالی از [[همام]] است نیز پایان می‌بخشد.<ref>الطبرسی، مکارم الاخلاق،  
الناشرمؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ص۴۷۵.</ref>
الناشرمؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ص۴۷۵.</ref>


Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۳۵

ویرایش