مسجد کوفه: تفاوت میان نسخه‌ها
←مقامات
(←مقامات) |
(←مقامات) |
||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
در این مسجد مکان‌هایی وجود دارد که به یکی از انبیا یا بزرگان دینی منسوب‌اند. این مکان‌ها را «مقام» می‌نامند. برای برخی از این مقام‌ها نماز یا اعمال مستحبی خاصی توصیه شده است. | در این مسجد مکان‌هایی وجود دارد که به یکی از انبیا یا بزرگان دینی منسوب‌اند. این مکان‌ها را «مقام» می‌نامند. برای برخی از این مقام‌ها نماز یا اعمال مستحبی خاصی توصیه شده است. | ||
#رَحبه امیرالمؤمنین: در جلوی مسجد کوفه، جایی که درِب مسجد کوفه قرار داشته، سکویی است که امام علی(ع) پیش از نماز یا مواقع دیگر، روی آن می‌نشسته و به پرسش‌های مردم پاسخ می‌داده است. بخشی از روایات به این موضوع اشاره دارد.<ref>رجبی «کوفه»، ص۳۷۸.</ref> | #رَحبه امیرالمؤمنین: در جلوی مسجد کوفه، جایی که درِب مسجد کوفه قرار داشته، سکویی است که امام علی(ع) پیش از نماز یا مواقع دیگر، روی آن می‌نشسته و به پرسش‌های مردم پاسخ می‌داده است. بخشی از روایات به این موضوع اشاره دارد.<ref>رجبی «کوفه»، ص۳۷۸.</ref> | ||
امام علی(ع) در آغاز خلافت خود، و در روزی از سال ۳۵ قمری که [[روز رحبه]] خوانده شده است، مردم را [[سوگند|قسم]] داد تا به آنچه در [[واقعه غدیر]] دیده‌اند، شهادت دهند. | امام علی(ع) در آغاز خلافت خود، و در روزی از سال ۳۵ قمری که [[روز رحبه]] خوانده شده است، مردم را [[سوگند|قسم]] داد تا به آنچه در [[واقعه غدیر]] دیده‌اند، شهادت دهند.<ref>امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۳۳۹.</ref> | ||
#[[دکة القضاء|دَکَّةُ القضاء]]: مکانی که امام علی(ع) در آنجا قضاوت می‌کرد.<ref> | #[[دکة القضاء|دَکَّةُ القضاء]]: مکانی که امام علی(ع) در آنجا قضاوت می‌کرد.<ref> علوی، راهنمای مسجد مقدس کوفه و اماکن اطراف آن، ۱۳۸۸ش، ص۴۰.</ref> | ||
#[[بیت الطشت|بِیتُ الطَّشت]]: محلی که یکی از معجزات امام علی(ع) در آن رخ داده است.<ref> مفاتیح الجنان، ص۳۸۸.</ref> | #[[بیت الطشت|بِیتُ الطَّشت]]: محلی که یکی از معجزات امام علی(ع) در آن رخ داده است.<ref> مفاتیح الجنان، ص۳۸۸.</ref> | ||
#مقام [[حضرت آدم(ع)]]: ستون هفتم مسجد کوفه معروف به مقام حضرت آدم است. اینجا مکانی است که خداوند توبه آدم را قبول کرد.<ref> همان، ص۳۹۰.</ref> همچنین امیر المؤمنین(ع) نزدیک این ستون نماز می‌خواند، لذا به مقام امیر المؤمنین(ع) نیز معروف است. | #مقام [[حضرت آدم(ع)]]: ستون هفتم مسجد کوفه معروف به مقام حضرت آدم است. اینجا مکانی است که خداوند توبه آدم را قبول کرد.<ref> همان، ص۳۹۰.</ref> همچنین امیر المؤمنین(ع) نزدیک این ستون نماز می‌خواند، لذا به مقام امیر المؤمنین(ع) نیز معروف است. | ||
| خط ۱۲۶: | خط ۱۲۶: | ||
*ابن‌اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، بیروت۷ دار صادر، ۱۳۸۵ق. | *ابن‌اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، بیروت۷ دار صادر، ۱۳۸۵ق. | ||
*ابن‌فقیه، احمد بن محمد، البلدان، تحقیق یوسف الهادی، بیروت، عالم الکتب، ۱۴۱۶ق. | *ابن‌فقیه، احمد بن محمد، البلدان، تحقیق یوسف الهادی، بیروت، عالم الکتب، ۱۴۱۶ق. | ||
*امینی، عبدالحسین، الغدیر امینی، قم، مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیه، ۱۴۱۶ق. | |||
*براقی نجفی، سید حسین، تاریخ نجف، ترجمه سعید راد رحیمی، مشهد، بنياد پژوهش‌های اسلامى آستان قدس رضوی، ۱۳۸۱ش. | *براقی نجفی، سید حسین، تاریخ نجف، ترجمه سعید راد رحیمی، مشهد، بنياد پژوهش‌های اسلامى آستان قدس رضوی، ۱۳۸۱ش. | ||
*جعیط، هشام، الكوفة نشأة المدينة العربية الإسلامية، کویت، موسسة الکويت للتقدم العلمی، ۱۹۸۶م. | *جعیط، هشام، الكوفة نشأة المدينة العربية الإسلامية، کویت، موسسة الکويت للتقدم العلمی، ۱۹۸۶م. | ||
| خط ۱۳۲: | خط ۱۳۳: | ||
*رجبی، محمدحسین، «کوفه»، در دانشنامه امام علی(ع)، جمعی از محققان زیر نظر علی‌اکبر رشاد، تهران، انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، ۱۳۸۲ش. | *رجبی، محمدحسین، «کوفه»، در دانشنامه امام علی(ع)، جمعی از محققان زیر نظر علی‌اکبر رشاد، تهران، انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، ۱۳۸۲ش. | ||
*صدوق، محمد بن علی، من لا یحضرالفقیه، تحقیق علی‌اکبر غفاری، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۴۱۳ق. | *صدوق، محمد بن علی، من لا یحضرالفقیه، تحقیق علی‌اکبر غفاری، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۴۱۳ق. | ||
*علوی، علی، راهنمای مسجد مقدس کوفه و اماکن اطراف آن، تهران، نشر مشعر، ۱۳۸۸ش. | |||
* فتال نیشابوری، محمد بن احمد، روضة الواعظین، تحقیق محمدمهدی خرسان، قم، منشورات الرضی، ۱۳۷۵ش. | * فتال نیشابوری، محمد بن احمد، روضة الواعظین، تحقیق محمدمهدی خرسان، قم، منشورات الرضی، ۱۳۷۵ش. | ||
*کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تحقیق علی‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الكتب الإسلامية، ۱۴۰۷ق. | *کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تحقیق علی‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الكتب الإسلامية، ۱۴۰۷ق. | ||