confirmed، templateeditor
۲٬۰۶۵
ویرایش
تسنن دوازده‌امامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''تسنن دوازده‌امامی''' گرایشی مذهبی در [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] که اعتقاد به [[خلفای راشدین|خلفای نخستین]] را با ارادت و اعتقاد به مقام [[ولایت|ولایت ائمه شیعه(ع)]] درهم آمیخته‌اند. دوره رواج این گرایش را از قرن ششم تا تأسیس [[صفویان|صفویه]] در قرن دهم قمری دانسته‌اند. محل رواج این گرایش را ابتدا در [[ایران]] و [[هند]] و پس از آن در قسمت شرقی [[خراسان بزرگ]] و سرزمین‌های [[خلافت عثمانی]] برشمرده‌اند. اصطلاح تسنن دوازده‌امامی عنوانی جدید در تاریخ‌پژوهی ایران قلمداد شده، اما برخی محققان نشانی از وجود و رواج این اصطلاح در اواخر دوره صفویه در یک نسخه خطی به‌دست داده‌اند. | '''تسنن دوازده‌امامی''' گرایشی مذهبی در [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] که اعتقاد به [[خلفای راشدین|خلفای نخستین]] را با ارادت و اعتقاد به مقام [[ولایت|ولایت ائمه شیعه(ع)]] درهم آمیخته‌اند. دوره رواج این گرایش را از قرن ششم تا تأسیس [[صفویان|صفویه]] در قرن دهم قمری دانسته‌اند. محل رواج این گرایش را ابتدا در [[ایران]] و [[هند]] و پس از آن در قسمت شرقی [[خراسان بزرگ]] و سرزمین‌های [[خلافت عثمانی]] برشمرده‌اند. اصطلاح تسنن دوازده‌امامی عنوانی جدید در تاریخ‌پژوهی ایران قلمداد شده، اما برخی محققان نشانی از وجود و رواج این اصطلاح در اواخر دوره صفویه در یک نسخه خطی به‌دست داده‌اند. | ||
تسنن دوازده‌امامی را یکی از دلایل اصلی رواج [[شیعه|تشیع]] در شرق اسلامی، به‌خصوص در ایران، از قرن ششم قمری به بعد دانسته‌اند. نیز رشد و گسترش تسنن دوازده‌امامی در ایرانِ | تسنن دوازده‌امامی را یکی از دلایل اصلی رواج [[شیعه|تشیع]] در شرق اسلامی، به‌خصوص در ایران، از قرن ششم قمری به بعد دانسته‌اند. نیز رشد و گسترش تسنن دوازده‌امامی در ایرانِ قرن‌های هفتم و هشتم را زمینه اصلی پیدایش دولت شیعی صفویه قلمداد کرده‌اند. | ||
سقوط [[بنی‌عباس|خلافت عباسی]] توسط مغولان، تسامح مذهبی [[ایلخانان مغول]] و امیران تیموری، رشد [[تصوف]] و مرجعیت‌یافتن صوفیان و نزدیک‌شدن تصوف و تشیع به یکدیگر را از جمله عوامل پیدایش تسنن دوازده‌امامی می‌دانند. این عوامل موجب تعدیل در مذهب تسنن با محوریت [[مودت اهل‌بیت(ع)|محبت اهل‌بیت(ع)]] شد که حاصل آن رواج نگارش کتاب‌هایی درباره [[فضائل اهل‌بیت(ع)]] در میان [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] بود. | سقوط [[بنی‌عباس|خلافت عباسی]] توسط مغولان، تسامح مذهبی [[ایلخانان|ایلخانان مغول]] و امیران تیموری، رشد [[تصوف]] و مرجعیت‌یافتن صوفیان و نزدیک‌شدن تصوف و تشیع به یکدیگر را از جمله عوامل پیدایش تسنن دوازده‌امامی می‌دانند. این عوامل موجب تعدیل در مذهب تسنن با محوریت [[مودت اهل‌بیت(ع)|محبت اهل‌بیت(ع)]] شد که حاصل آن رواج نگارش کتاب‌هایی درباره [[فضائل اهل‌بیت(ع)]] در میان [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] بود. | ||
گفته شده که تحول مذهبی [[ایران|ایرانیان]] از تسنن به تشیع، با واسطه قرارگرفتن تسنن دوازده‌امامی، در قلمرو سیاست و قدرت نیز اتفاق افتاده است. در این ساحت، حکومت‌هایی با رویکرد تسنن دوازده‌امامی در سرتاسر قرون نهم و دهم قمری به وجود آمدند. همچنین، چهره‌های مختلف فرهنگی و سیاسی از قرن ششم تا زوال صفویان دارای گرایش تسنن دوازده‌امامی قلمداد شده‌اند که در آثارشان، در کنار یادکرد از [[خلفای راشدین|خلفای نخستین]]، از [[امامان شیعه|ائمه شیعه]] با عنوان حجت‌های معصوم الهی یاد کرده‌اند. | گفته شده که تحول مذهبی [[ایران|ایرانیان]] از تسنن به تشیع، با واسطه قرارگرفتن تسنن دوازده‌امامی، در قلمرو سیاست و قدرت نیز اتفاق افتاده است. در این ساحت، حکومت‌هایی با رویکرد تسنن دوازده‌امامی در سرتاسر قرون نهم و دهم قمری به وجود آمدند. همچنین، چهره‌های مختلف فرهنگی و سیاسی از قرن ششم تا زوال صفویان دارای گرایش تسنن دوازده‌امامی قلمداد شده‌اند که در آثارشان، در کنار یادکرد از [[خلفای راشدین|خلفای نخستین]]، از [[امامان شیعه|ائمه شیعه]] با عنوان حجت‌های معصوم الهی یاد کرده‌اند. | ||