confirmed، protected، templateeditor
۷٬۶۳۸
ویرایش
(←آثار) |
(←آثار) |
||
خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
*شرح نهج البلاغه | *شرح نهج البلاغه | ||
{{اصلی|شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید}} | {{اصلی|شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید}} | ||
این اثر، در ۲۰ جزء نگاشته شده است. عمده شهرت و معروفیت ابن ابی الحدید به سبب تألیف این کتاب است که حاوی مجموعه عظیمی از ادب و تاریخ و [[کلام|کلام]] و فرهنگ اسلامی است.<ref>فکرت، «ابنابیالحدید»، ۱۳۷۴، ج۲، ص۶۴۱.</ref> این شرح، در شهرهای مختلفی | این اثر، در ۲۰ جزء نگاشته شده است. عمده شهرت و معروفیت ابن ابی الحدید به سبب تألیف این کتاب است که حاوی مجموعه عظیمی از ادب و تاریخ و [[کلام|کلام]] و فرهنگ اسلامی است.<ref>فکرت، «ابنابیالحدید»، ۱۳۷۴، ج۲، ص۶۴۱.</ref> این شرح، در شهرهای مختلفی همچون قاهره،<ref>[https://ketabonline.com/ar/books/64568 «شرح نهج البلاغه - ابن ابي الحدید»]، وبگاه جامع الکتب الاسلامیة.</ref> بیروت و قم به چاپ رسیده<ref>مثلاً: تهران، ۱۲۷۱، ۱۳۰۲-۱۳۰۴ق؛ قاهره، ۱۳۲۹ق؛ بیروت، ۱۳۷۸ق</ref> و بهویژه در میان شیعه از شهرت و اهمیت خاصی برخوردار است. یکی از کهنترین نسخههای این شرح که صورت اجازه شرح به [[ابن علقمی]] را دارد و به احتمال قوی در حیات ابن ابیالحدید کتابت شده است، در [[کتابخانه آستان قدس رضوی| کتابخانه مرکزی آستان قدس]] نگهداری میشود.<ref>آستان قدس، فهرست الفبایی کتب خطی کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی، ج۵، ص۱۱۲-۱۱۳.</ref> | ||
*الفلک الدائر علی المثل السائر، که نقدی است بر کتاب المثل السائر فی ادب الکاتب و الشاعر، از ضیاءالدین ابوالفتح معروف به ابن اثیر جزری موصلی (۵۵۸ -۶۳۷ق). این کتاب از آثار مهم در بلاغت و از کتب معتبر در نقد است.<ref>ابن خلکان، وفیات الاعیان وانباء ابناء الزمان، ۱۹۹۴م، ج۵، ص۳۹۱؛ I/۳۳۵-۳۳۶ ؛ GAL, سرکیس، ۳۰.</ref> این کتاب در ۱۳ روز نوشته شده است.<ref>صفدی، الوافی بالوفیات، ۱۴۲۰ق، ج۱۸، ص۴۶.</ref> | *الفلک الدائر علی المثل السائر، که نقدی است بر کتاب المثل السائر فی ادب الکاتب و الشاعر، از ضیاءالدین ابوالفتح معروف به ابن اثیر جزری موصلی (۵۵۸ -۶۳۷ق). این کتاب از آثار مهم در بلاغت و از کتب معتبر در نقد است.<ref>ابن خلکان، وفیات الاعیان وانباء ابناء الزمان، ۱۹۹۴م، ج۵، ص۳۹۱؛ I/۳۳۵-۳۳۶ ؛ GAL, سرکیس، ۳۰.</ref> این کتاب در ۱۳ روز نوشته شده است.<ref>صفدی، الوافی بالوفیات، ۱۴۲۰ق، ج۱۸، ص۴۶.</ref> | ||