جنة الخلد: تفاوت میان نسخه‌ها
←مفهوم
Sultanmoradi (بحث | مشارکتها) (←منابع) |
Sultanmoradi (بحث | مشارکتها) (←مفهوم) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''جَنَّةَُ الخُلد''' یا بهشت جاویدان، تعبیری [[قرآن|قرآنی]] که در [[سوره فرقان]] آمده است. کتب لغت، «خُلْد» را به‌معنای باقی ماندن در جایی بدون خروج از آن معنا کرده‌اند. | '''جَنَّةَُ الخُلد''' یا بهشت جاویدان، تعبیری [[قرآن|قرآنی]] که در [[سوره فرقان]] آمده است. کتب لغت، «خُلْد» را به‌معنای باقی ماندن در جایی بدون خروج از آن معنا کرده‌اند. | ||
==مفهوم== | ==مفهوم== | ||
کتب لغت، «خُلْد» را به‌معنای باقی ماندن در جایی بدون خروج از آن معنا کرده‌اند.<ref>حسینی زبیدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۴۳۷.</ref> [[حسن مصطفوی]] (واژه شناس قرآن) اصل در این واژه را دوام و بقای ابدی (و نه صرفاً طول عمر و درنگ طولانی) دانسته است.<ref>مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۱۳۶۸ ش، ج۳، ص۹۸.</ref> به عقدۀ فخر رازی اضافۀ واژۀ «خُلد» به بهشت، برای بیان صفتِ جاودانگی بهشت است، نه اینکه این بهشت را از دیگر بهشت‌های اخروی متمایز سازد.<ref>رازی، التفسير الكبير، ۱۴۲۰ق، ج۲۴، ص۴۳۹.</ref> | کتب لغت، «خُلْد» را به‌معنای باقی ماندن در جایی بدون خروج از آن معنا کرده‌اند.<ref>حسینی زبیدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۴۳۷.</ref> [[حسن مصطفوی]] (واژه شناس قرآن) اصل در این واژه را دوام و بقای ابدی (و نه صرفاً طول عمر و درنگ طولانی) دانسته است.<ref>مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۱۳۶۸ ش، ج۳، ص۹۸.</ref> به عقدۀ فخر رازی اضافۀ واژۀ «خُلد» به بهشت، برای بیان صفتِ جاودانگی بهشت است، نه اینکه این بهشت را از دیگر بهشت‌های اخروی متمایز سازد.<ref>رازی، التفسير الكبير، ۱۴۲۰ق، ج۲۴، ص۴۳۹.</ref> در برخی گزارش‌ها نیز واژۀ را نشانگر حضور دائمی ساکنان آن یا دائمی بودن نعمت‌های آن دانسته‌اند<ref>خواجوئی، جامع الشتات، 1418ق، ج1، ص55.</ref> در روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]]، دلیل این نامگذاری را این دانسته‌اند که ساکنان بهشت جاودان خواهان جابجایی و تبدیل آن نیستند.<ref>بحرانی، تفسیر البرهان، الناشر: مؤسسة البعثة، ج۳، ص۶۸۸.</ref> [[مرتضی مطهری]] دذ توضیح این مسئله می‌گوید: وصال انسان به معشوق و محبوب حقیقی خود (خدا) باعثِ آرامش حقیقی می‌شود؛ به همین دلیل لذات بهشتی (به‌خلاف لذت‌های دنیا) خستگی‌آور نیست و بهشتیان میل به تغییر و تحولِ آنها ندارند.<ref>مطهری، فلسفه ابن سینا، ج ۱، درس‌های اشارات و نجات، ص۸۹.</ref> | ||
==در تفاسیر قرآن== | ==در تفاسیر قرآن== | ||
خداوند در آیه ۱۵ و ۱۶ [[سوره فرقان]]، بهشت جاویدان را به پرهیزگاران و [[تقوا|اهل تقوا]] وعده داده که علاوه بر جاودانگی بهشت، ساکنان آن نیز جاودانه در آن باقی خواهند ماند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۳۹.</ref> برخی [[تفسیر قرآن|مفسران]] معتقدند اضافه شدن کلمه «جنت» به کلمه «خلد» دلالت بر این دارد که این بهشت، جاودانه بوده و نابود نخواهد شد.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۵، ص۱۸۹.</ref> طبق گزارش [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع‌البیان]]، برخی مفسران معتقدند که این بهشت، غیر از بهشتی است که [[آدم (پیامبر)|آدم(ع)]] در آن قرار داشت؛ چرا که آن بهشت جاودانه نبود.<ref>طبرسی، جمع البيان في تفسير القرآن، دارالمعرفة، ج۱، ص۱۹۴.</ref> به گفتۀ [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]]، برخی از مفسران جنة الخلد را با [[جنة المأوی]] به یک معنا گرفته‌اند؛ اما معنای درست‌تر آن است که جنة‌المأوی را بهشتی در برزخ در ظر بگیریم و جنة الخلد را بهشت جاودانِ پس از قیامت بدانیم که در جوارِ سدرة‌المنتهی و برای مؤمنان مهیا شده است و هیچ کس قبل از قیامت وارد آن نمی‌شود.<ref>مکارم شیرازی، الأمثل في تفسير كتاب الله المنزل، ج۱۷،ص۲۲۳.</ref> | خداوند در آیه ۱۵ و ۱۶ [[سوره فرقان]]، بهشت جاویدان را به پرهیزگاران و [[تقوا|اهل تقوا]] وعده داده که علاوه بر جاودانگی بهشت، ساکنان آن نیز جاودانه در آن باقی خواهند ماند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۳۹.</ref> برخی [[تفسیر قرآن|مفسران]] معتقدند اضافه شدن کلمه «جنت» به کلمه «خلد» دلالت بر این دارد که این بهشت، جاودانه بوده و نابود نخواهد شد.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۵، ص۱۸۹.</ref> طبق گزارش [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع‌البیان]]، برخی مفسران معتقدند که این بهشت، غیر از بهشتی است که [[آدم (پیامبر)|آدم(ع)]] در آن قرار داشت؛ چرا که آن بهشت جاودانه نبود.<ref>طبرسی، جمع البيان في تفسير القرآن، دارالمعرفة، ج۱، ص۱۹۴.</ref> به گفتۀ [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]]، برخی از مفسران جنة الخلد را با [[جنة المأوی]] به یک معنا گرفته‌اند؛ اما معنای درست‌تر آن است که جنة‌المأوی را بهشتی در برزخ در ظر بگیریم و جنة الخلد را بهشت جاودانِ پس از قیامت بدانیم که در جوارِ سدرة‌المنتهی و برای مؤمنان مهیا شده است و هیچ کس قبل از قیامت وارد آن نمی‌شود.<ref>مکارم شیرازی، الأمثل في تفسير كتاب الله المنزل، ج۱۷،ص۲۲۳.</ref> | ||
== در روایات شیعه == | == در روایات شیعه == | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۵: | ||
* اسحاق‌نیا تربتی، رضا، «جنة الخلد»، دایره المعارف قران کریم، قم، بوستان کتاب، ۱۳۹۱ش. | * اسحاق‌نیا تربتی، رضا، «جنة الخلد»، دایره المعارف قران کریم، قم، بوستان کتاب، ۱۳۹۱ش. | ||
* حسینی زبیدی، محمد مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، محقق و مصحح: على هلالى، علی سيرى، بیروت، دارالفكر، ۱۴۱۴ق. | * حسینی زبیدی، محمد مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، محقق و مصحح: على هلالى، علی سيرى، بیروت، دارالفكر، ۱۴۱۴ق. | ||
* خواجوئی، اسماعیل بن محمدحسین، جامع الشتات، بی‌نا، بی‌جا، 1418ق. | |||
* شیخ صدوق، الامالی، بیروت، اعلمی، چاپ پنجم، ۱۴۰۰ق. | * شیخ صدوق، الامالی، بیروت، اعلمی، چاپ پنجم، ۱۴۰۰ق. | ||
* شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، دارالشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق. | * شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، دارالشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق. | ||