جنة الخلد: تفاوت میان نسخهها
←مفهوم
Sultanmoradi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Sultanmoradi (بحث | مشارکتها) (←مفهوم) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''جَنَّةَُ الخُلد''' یا بهشت جاویدان، تعبیری [[قرآن|قرآنی]] که در [[سوره فرقان]] آمده است. کتب لغت، «خُلْد» را بهمعنای باقی ماندن در جایی بدون خروج از آن معنا کردهاند. | '''جَنَّةَُ الخُلد''' یا بهشت جاویدان، تعبیری [[قرآن|قرآنی]] که در [[سوره فرقان]] آمده است. کتب لغت، «خُلْد» را بهمعنای باقی ماندن در جایی بدون خروج از آن معنا کردهاند. | ||
==مفهوم== | ==مفهوم== | ||
'''جَنَّةَُ الخُلد''' یا بهشت جاویدان، تعبیری [[قرآن|قرآنی]] که در [[سوره فرقان]] آمده است.<ref>اسحاقنیا تربتی، «جنة الخلد»، ج۱۰، ص۶۴.</ref> کتب لغت، «خُلْد» را بهمعنای باقی ماندن در جایی بدون خروج از آن معنا کردهاند.<ref>حسینی زبیدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۴۳۷.</ref> [[حسن مصطفوی]] واژه شناس مشهور قرآن اصل در این واژه را دوام وبقاء دانسته با این توضیح که دوام و بقاء در هر چیزی به تناسب همان چیز است؛ دوام در دنیا که جایگاه فنا و نیستی است به معنای طول عمر و درنگ طولانی است و در آخرت به معنای ابدیت است. <ref>مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۱۳۶۸ ش، ج۳، ص۹۸. | '''جَنَّةَُ الخُلد''' یا بهشت جاویدان، تعبیری [[قرآن|قرآنی]] که در [[سوره فرقان]] آمده است.<ref>اسحاقنیا تربتی، «جنة الخلد»، ج۱۰، ص۶۴.</ref> کتب لغت، «خُلْد» را بهمعنای باقی ماندن در جایی بدون خروج از آن معنا کردهاند.<ref>حسینی زبیدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۴۳۷.</ref> [[حسن مصطفوی]] واژه شناس مشهور قرآن اصل در این واژه را دوام وبقاء دانسته با این توضیح که دوام و بقاء در هر چیزی به تناسب همان چیز است؛ دوام در دنیا که جایگاه فنا و نیستی است به معنای طول عمر و درنگ طولانی است و در آخرت به معنای ابدیت است. <ref>مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۱۳۶۸ ش، ج۳، ص۹۸.</ref> | ||
==در قرآن== | ==در قرآن== | ||
خداوند در آیه ۱۵ و ۱۶ سوره فرقان، بهشت جاویدان را به پرهیزگاران و [[تقوا|اهل تقوا]] وعده داده که علاوه بر جاودانگی بهشت، ساکنان آن نیز جاودانه در آن باقی خواهند ماند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۳۹.</ref> | خداوند در آیه ۱۵ و ۱۶ سوره فرقان، بهشت جاویدان را به پرهیزگاران و [[تقوا|اهل تقوا]] وعده داده که علاوه بر جاودانگی بهشت، ساکنان آن نیز جاودانه در آن باقی خواهند ماند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۳۹.</ref> |