اخلاق ناصری (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

متن اخلاق ناصری، علمی و متقن دانسته شده که برای فارسی‌زبانان آشنا با اصطلاحات علمی-فلسفی و نیز متون کهن فارسی، روان است و واژه‌های غریب کمتر در آن به چشم می‌خورد.<ref>احمدپور، کتابشناخت اخلاق اسلامی، 1385ش، ص148.</ref> این کتاب، روشی [[فلسفه|فلسفی]] دارد و از همین رو، استناد به [[آیه|آیات]] و [[روایت|روایات]] در آن بسیار کم است.<ref>احمدپور، کتابشناخت اخلاق اسلامی، 1385ش، ص148.</ref> با این حال، [[خواجه نصیرالدین طوسی]]، در موارد اندکی، آیه یا روایتی را بر متن اصلی که متعلق به [[ابوعلی مسکویه]] بوده، افزوده است.<ref>احمدپور، کتابشناخت اخلاق اسلامی، 1385ش، ص148.</ref>  

روش و سبک کتاب اخلاق ناصری، کاملا همسان با [[تهذیب الاخلاق]] مسکویه دانسته شده<ref>احمدپور، کتابشناخت اخلاق اسلامی، 1385ش، ص148.</ref> که بر این اساس، اخلاق ناصری، اثری عقلی-تحلیلی است و مؤلف در صدد تبیین مفاهیم اخلاقی است.<ref>احمدپور، کتابشناخت اخلاق اسلامی، 1385ش، ص132.</ref> اخلاق ناصری، دنباله آثار اخلاقی‌ای دانسته شده که نگاه پزشکی به اخلاق دارند و از جایگاه طبیب، برای سلامت جان و دور کردن بیماری‌های روحی سخن می‌گوید.<ref>احمدپور، کتابشناخت اخلاق اسلامی، 1385ش، ص132.</ref>

مهم‌ترین نقد محتوایی بر اخلاق ناصری، به واسطه مطالبی است که درباره آداب میگساری در آن بیان شده و ناهمساز با شأن علمی و دینی خواجه نصیرالدین طوسی دانسته شده است.<ref>احمدپور، کتابشناخت اخلاق اسلامی، 1385ش، ص149.</ref>